(Σκέψεις μου, που μοιράστηκα με φίλους και μέλη της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ στην ετήσια Πρωτοχρονιάτικη πίτα μας)
Κυριάκου Κόκκινου-Δικηγόρου-Προέδρου Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ-Αντιπροέδρου Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
Στις 22 Ιανουαρίου 2017, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ γιορτάσαμε τα «γενέθλια» της κίνησής μας, κόβοντας την πίτα μας, στο πνευματικό μας κέντρο, στους Αγίους Ισιδώρους στο Λυκαβηττό. Εκεί παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία, ως μία πραγματική πνευματική Μυσταγωγία. Με τη βοήθεια του πατρός Δημητρίου, των ιεροδιακόνων, των μοναχών, των ψαλτών του ναού και όλων των πιστών, ενωθήκαμε στο σώμα της Εκκλησίας του Χριστού και μεταφερθήκαμε κυριολεκτικά σε ανώτερα πεδία θείας αγαλλίασης.
Η συνέχεια με την κοπή της πίτας μας στο φιλόξενο αρχονταρίκι του Ιερού Ναού, με την ομορφότερη θέα των Αθηνών, υπήρξε το επιστέγασμα της ανθρώπινης διασύνδεσής μας, στην κοινή μας πορεία προς την Θεία
Ευδαιμονία, όπου μοιράστηκα λίγες σκέψεις μου, όπως γεννήθηκαν, μέσα μου, τις τελευταίες ημέρες του έτους, υπό την επίδραση της καρδιακής θερμότητας της εορτής των Χριστουγέννων και του συνήθους απολογισμού και αυτογνωσιακού μου ελέγχου.
Για όσους δεν γνωρίζουν το τι πρεσβεύει η Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ και το λόγο, που δραστηριοποιείται στον κόσμο, είναι σκόπιμο να διευκρινιστεί ότι ως Οργανικότητα εννοούμε την εμπέδωση στα πρόσωπα και στην κοινωνία της συνείδησης ότι κάθε άνθρωπος αποτελεί την εκδήλωση στον κόσμο της Θείας Δημιουργικής Βούλησης. Το πρόσωπο του κάθε ανθρώπου συνδέεται με τους άλλους ανθρώπους, όπως τα κύτταρα ενός οργανισμού συνδέονται μεταξύ τους, για να φτιάξουν μικρότερες ή μεγαλύτερες συλλογικότητες, όπως όργανα, μέχρι έναν ολόκληρο, τέλειο οργανισμό, με τον οποίο βρίσκονται σε μία αδιάρρηκτη σχέση αμοιβαιότητας. Τέτοιες, φυσικές και αναγκαίες για την επιβίωση, εξέλιξη και πνευματική τελειοποίηση του ανθρώπου, συλλογικότητες, είναι το ζεύγος και η οικογένεια, οι φιλικές και επιχειρηματικές – επαγγελματικές συλλογικότητες, οι πόλεις, τα έθνη, έως την ίδια την ανθρωπότητα. Και βέβαια, όπως δεν μπορεί να νοηθεί κύτταρο μόνο του, εκτός του οργανισμού, έτσι αναλογικά δεν νοείται και άνθρωπος έξω από τις δικές του φυσικές συλλογικότητες. Αυτήν την αλήθεια εξέφρασε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο κι ο Χριστός θέτοντας την αγάπη προς κάθε άνθρωπο κι όχι μόνον προς τον πλησίον, ως το μέγιστο «καθήκον» και όρο ΖΩΗΣ κάθε ανθρώπου.
Η Κίνησή μας προήλθε έτσι, φυσικά, μέσα από την ανάγκη μας να εκφράσουμε την αλήθεια αυτή με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που θα μπορούσε να σφραγίσει την ανθρωπότητα, στην κρίσιμη εποχή, που διανύουμε και να βοηθήσει κάθε άνθρωπο να βρει ένα ουσιαστικό νόημα προσωπικής ύπαρξης, αλλά και ειρηνικής κι αγαπητικής συνύπαρξης.
Φθάνοντας δε στο τέλος ενός ακόμη ενιαύσιου κύκλου έθεσα για άλλη μία φορά μια σειρά ερωτημάτων στον εαυτό μου, καθώς μέσα μου γεννήθηκε με ένταση η ανάγκη να φωτίσω το δρόμο, που βαδίζω, ώστε να μπορώ με ασφάλεια να είμαι βέβαιος για την ορθότητα των επιλογών και της πορείας εμού ως προσώπου , αλλά και της κοινωνίας, όπου ανήκω. Η ειδική αναζήτησή μου επικεντρώθηκε εναγώνια στην περιγραφή του τρόπου, με τον οποίο θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε ένα βήμα πάνω και πέρα από την μεγάλη κρίση, που μαστίζει τις ζωές μας, καθηλώνοντάς μας εντός μιας ζωώδους και μηχανιστικής λειτουργίας, σαν να είμαστε απλές μηχανές παραγωγής υλικού πλούτου για το κράτος ή για τους λίγους παγκόσμιους δυνάστες.
Κι η απάντηση ήρθε με ένα τρόπο ταυτόχρονα φυσικό και υπερβατικό, μέσα από δύο λέξεις κλειδιά, ικανές να φωτίσουν τα αδιέξοδα, να καταδείξουν την Οδό και να δυναμοποιήσουν τους ζητούντες οδούς Αρετής και Ελευθερίας και όχι κακίας και σκλαβιάς.
«Στώμεν Καλώς» !!!
Μία συγκλονιστική φράση, μία επική εντολή, που ακούγεται στη διάρκεια της θείας λειτουργίας μετά το πιστεύω και πριν τη Θεία Κοινωνία.
Όταν στην αρχή του χρόνου έλαβε χώρα η αποστασία, λόγω υπερηφάνειας, κάποιων εκ των πρώτων πνευματικών δημιουργημάτων του Θεού, των Αγγέλων, πρωτοστατούντος του Εωσφόρου, επακολούθησε η πτώση κι η μεταμόρφωση της παραδείσιας κατάστασης σε μία νέα σκοτεινή και θλιβερή συνθήκη, άρνησης από τα δημιουργήματα της φύσης τους!
Σ’ αυτή τη κρίσιμη ώρα, κατά την οποία οι άγγελοι εξέπιπταν ο ένας μετά τον άλλο, μιμούμενοι μηχανιστικά το τραγικό υπόδειγμα του πεσόντος αρχαγγέλου Εωσφόρου, κάνοντας χείριστη χρήση και της δικής τους ελεύθερης βούλησης, εμφανίστηκε ο αρχάγγελος Μιχαήλ, που με τρόπο υπερβατικό αντέστη και διέκοψε αυτήν την δραματική δυναμική. Σύμφωνα με την αποκάλυψη (Αποκ. 12, 7-9) έγινε τότε πόλεμος στον ουρανό, ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του αντιπαρατάχθηκαν για να πολεμήσουν εναντίον του δράκοντος (του εωσφόρου) και των αγγέλων του. Εκείνη την τραγική ώρα της πτώσεως ο αρχιστράτηγος Μιχαήλ στάθηκε στη μέση των αγγελικών ταγμάτων και με υπερβατικό τρόπο εξεφώνησε τη φράση , που αντιλάλησε στα σύμπαντα:
«Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού» (σταθείτε γερά, σταθείτε με σεβασμό στο Θεό) .
Και αμέσως στάθηκαν στη θέση τους οι άγγελοι, αναθάρρησαν και έπαψε η πτώση τους. «Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου».
