Έτσι, το Ανώτατο Δικαστήριο ήρθε να επικυρώσει την απόφαση περί οριστικής παύσης που είχε επιβάλει το Πειθαρχικό του ΥΠΟΙΚ το 2013, διότι, όπως αναφέρει, “δεσμεύεται μεν από την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, κατά το μέρος με το οποίο οι εφοριακοί κρίθηκαν αθώοι της παθητικής δωροδοκίας από κοινού και της συμμορίας”, όμως δεσμεύεται και “ως προς την ύπαρξη των πραγματικών αυτών περιστατικών τα οποία έγιναν δεκτά κατά την κρίση της επίμαχης αποφάσεως του ποινικού δικαστηρίου”. Εν ολίγοις, εφόσον η αθώωση δεν αφορά την απαλλαγή τους από τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία θεωρούν οι δικαστές ότι συνέβησαν, αλλά νομικούς λόγους, τότε οι λόγοι απόλυσης ως πειθαρχικά παραπτώματα υφίστανται. Αναφέρει δε πως “τα πραγματικά περιστατικά στοιχειοθετούν το πειθαρχικό παράρτημα της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής εντός ή εκτός της υπηρεσίας” και έκρινε ότι η ποινή της οριστικής απόλυσης που τους επιβλήθηκε είναι η προσήκουσα.
Όπως αναφέρεται στις δικαστικές αποφάσεις, γυναίκα εφοριακός έλαβε από εταιρεία πετρελαιοειδών για τον εαυτό της και για λογαριασμό του συναδέλφου της εφοριακού υπαλλήλου “το ποσό των 30.000 ευρώ”, προκειμένου “να επισπεύσουν τις διαδικασίες προσωρινού ελέγχου”, συνέταξαν και υπέγραψαν την έκθεση, βάσει της οποίας επιστράφηκε σε αυτήν το πιστωτικό υπόλοιπο ΦΠΑ το οποίο είχε ζητήσει με σχετικές αιτήσεις της.
Παναγιώτης Στάθης