Το Εφετείο επικύρωσε χθες την καταδίκη του Γεώργιου Ανδρέου για το αδίκημα του φόνου εκ προμελέτης του Παντελή Αντωνίου που διαπράχθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2013 στη Λεωφόρο Νησί στην Αγία Νάπα.
Τον πυροβόλησε ενώ έπαιζε τάβλι
Το αδίκημα σημειώθηκε στη πολυσύχναστη Λεωφόρο Νησί στην Αγία Νάπα λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι όταν ο Παντελής Αντωνίου, οδηγός ταξί, έπαιζε τάβλι μαζί με φιλικό του πρόσωπο σε τραπεζάκι που ήταν τοποθετημένο σε ακάλυπτο χώρο στάθμευσης. Οι ιατροδικαστές που διενήργησαν τη νενομισμένη νεκροτομή επί της σορού του Αντωνίου, αποφάνθηκαν ότι ο θάνατος του προήλθε από εσωτερική αιμορραγία συνεπεία πυροβολισμού με πυροβόλο όπλο.
Στην απόφαση του Ανωτάτου αναφέρεται ότι «ο Γεώργιος Ανδρέου προσέβαλε την πρωτόδικη απόφαση με οκτώ λόγους έφεσης, που αφορούσαν μεταξύ άλλων την ικανότητα του να προσχεδιάσει το φόνο, ενόψει των κατ’ ισχυρισμών ψυχικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε και τον ελάχιστο χρόνο που διέρρευσε μεταξύ της στιγμής που έλαβε την απόφαση να φονεύσει το θύμα και της εκτέλεσης του εγκλήματος».
Προστίθεται ότι «στο παρελθόν ο καταδικασθείς διαγνώστηκε με ψυχωτική διαταραχή, συνδεόμενη με ακουστικές ψευδαισθήσεις και λάμβανε φαρμακευτική αγωγή.
Το Εφετείο υιοθέτησε το εύρημα του Κακουργιοδικείου ως προέκυψε από την μαρτυρία των εμπειρογνωμόνων μαρτύρων, ότι δηλαδή «ακόμη και εάν ένα πρόσωπο παρουσιάζει την προαναφερθείσα κατάσταση ψυχικής υγείας, εντούτοις είναι ικανό να προσχεδιάσει και να εκτελέσει ένα αδίκημα, εκτός εάν κατά το χρόνο τέλεσης η πιο πάνω κατάσταση επηρέασε τη βούλησή του».
“Ο δράστης ήταν εχέφρων και είχε αντίληψη της πραγματικότητας”
Σημειώνεται πως «δεδομένου ότι στο Δικαστήριο δεν προσήχθη σχετική μαρτυρία από την οποία να προκύπτει ότι η νοητική κατάσταση του Ανδρέου, κατά το χρόνο τέλεσης, ήταν επηρεασμένη λόγω των ψυχικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε, το Ανώτατο έκρινε ορθό το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου σύμφωνα με το οποίο ο δράστης ήταν κατά τον ουσιώδη χρόνο εχέφρων και είχε αντίληψη της πραγματικότητας».
Το Ανώτατο απέρριψε ακόμα «τον ισχυρισμό ότι δεν θα ήταν λογικό ο καταδικασθείς να προσχεδιάσει ένα φόνο σε μια πολυσύχναστη Λεωφόρο υπό το φως της μέρας, οδηγώντας το όχημα του, το οποίο έφερε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αναφέροντας πως «ακόμη και το απίθανο μπορεί να είναι αληθινό. Κριτής το Δικαστήριο».
Στην απόφαση του το Ανώτατο «επιβεβαίωσε την θέση του Κακουργιοδικείου Λάρνακας – Αμμοχώστου ότι τουλάχιστον στο χρόνο των 6 δευτερολέπτων, που βρισκόταν με το αυτοκίνητό του σταματημένο απέναντι από το θύμα, ο εφεσείων είχε την ευκαιρία να μην προχωρήσει στην υλοποίηση του σχεδίου και δεν το έπραξε. Το ελατήριο δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο του φόνου και ως εκ τούτου δεν απαιτείται η απόδειξη του».
