Η επίδοση με θυροκόλληση είναι άκυρη, όταν στο αποδεικτικό επίδοσης δεν αναγράφεται η κατοικία του μάρτυρα που προσλήφθηκε για τη διενέργειά της και στη θέση της υπογραφής του τίθεται απλή μονογραφή
Με την υπ’ αριθμ. 221/2017 απόφασή του ο Άρειος Πάγος (ΣΤ’ Ποινικό Τμήμα) έκρινε ότι η επίδοση με θυροκόλληση είναι άκυρη, όταν στο αποδεικτικό επίδοσης δεν αναγράφεται η κατοικία του μάρτυρα που προσλήφθηκε για τη διενέργειά της και στη θέση της υπογραφής του τίθεται απλή μονογραφή.
Η απόφαση αφορά σε αίτηση αναίρεσης κατά αποφάσεως Τριμελούς Πλημμελειοδικείου, η οποία απέρριψε έφεση ως απαράδεκτη, λόγω εκπρόθεσμης άσκησης.
Όπως επισημαίνεται στην απόφαση του Αρείου Πάγου, η επίδοση, λόγω απουσίας του κατηγορουμένου – αναιρεσείοντος από τον τόπο της εργασίας του, έγινε με θυροκόλληση, χωρίς να αναγράφεται στο αποδεικτικό επίδοσης η διεύθυνση της κατοικίας του μάρτυρα, αλλά και «χωρίς να σημειώνεται στην έκθεση επίδοσης η υπογραφή αυτού, η οποία δεν μπορεί να αναπληρωθεί από τη μονογραφή που έχει τεθεί στην οικεία θέση (κάτω από την ένδειξη “ο κατά την θυροκόλληση μάρτυρας”), με συνέπεια να μην υπάρχει βεβαιότητα ως προς την ταυτότητα του μάρτυρα και ως προς τη σύννομη διενέργεια της επίδοσης με θυροκόλληση.
Έτσι, η επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου, που εκδόθηκε ερήμην του αναιρεσείοντος, συνεπώς, η επίμαχη επίδοση θεωρείται σαν να μην έγινε και δεν επέφερε την έναρξη της δεκαήμερης προθεσμίας για άσκηση έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης.
Παράλληλα, στην απόφαση σημειώνεται ότι η προκείμενη υπόθεση δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των άρθρων 8 και 9 του ν. 4411/2016, για εξάλειψη του αξιοποίνου και παύσης της ποινικής δίωξης υπό όρο, εφόσον οι σχετικές αποφάσεις δεν είχαν γίνει αμετάκλητες και οι αντίστοιχες ποινές δεν είχαν εκτιθεί μέχρι τη δημοσίευση του σχετικού νόμου (3-8-2016).
Ειδικότερα και με δεδομένο ότι η ποινή που επιβλήθηκε με την πρωτόδικη απόφαση για την πράξη του άρθρου 17 παρ. 1 και 8α’ του ν. 1337/1983, όπως αντικ. με την παρ. 5 του ν. 3212/2003, η προκείμενη υπόθεση δεν εμπίπτει στο άρθρο 8, επειδή η προβλεπόμενη ποινή είναι φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή από 5.000 ευρώ έως 50.000 ευρώ, ούτε στο άρθρο 9, επειδή με την εκκαλούμενη απόφαση δεν επιβλήθηκε μόνο στερητική της ελευθερίας ποινή μέχρι έξι (6) μήνες (όπως προβλέπει η σχετική διάταξη για την εφαρμογή της), αλλά και χρηματική ποινή 5.000 ευρώ, που δεν υπόκειται σε υπό όρο παραγραφή και μη εκτέλεση.
Η ερμηνευτική εκδοχή, ότι έχει εφαρμογή το άρθρο 9, για υπό όρο παραγραφή και μη εκτέλεση, μόνο ως προς την ποινή της φυλάκισης των έξι μηνών, πρέπει να αποκρουστεί. Και αυτό επειδή, εκτός από το ότι δεν συμπορεύεται με το γράμμα του νόμου, τέτοια εκδοχή θα οδηγούσε σε νομική κατάσταση, η οποία θα επέβαλλε τη μερική υποχρεωτική αρχειοθέτηση της υπόθεσης, ως προς την ποινή της εξάμηνης φυλάκισης, με ενδεχόμενη την άρση της με και από την πλήρωση του όρου και συγχρόνως, ως προς τη χρηματική ποινή : α) είτε θα απέκλειε τη δικαστική επανεξέταση της επιβολής της, καίτοι θα παρέμενε εκτελεστέα, στην περίπτωση οριστικής ματαίωσης του όρου (αν οι συνέπειες της μερικής αρχειοθέτησης και η οριστική ματαίωση του όρου καταλάμβαναν και αυτή), β) είτε θα επέτρεπε την ανεμπόδιστη (από τη μερική αρχειοθέτηση) δικαστική διερεύνηση (νομική και ουσιαστική) της ίδιας υπόθεσης από το δικαστήριο του ενδίκου μέσου, με πλήρη εξουσία αυτού να αποφανθεί για την τέλεση ή μη της σχετικής αξιόποινης πράξης και με περιορισμένη εξουσία να αποφασίσει για την επιβλητέα ποινή (μόνο για τη χρηματική).
Τέτοια, όμως, νομική κατάσταση προδήλως δεν εναρμονίζεται με τον σκοπό θέσπισης της ειδικής υπό όρο παραγραφής ποινών και εγκλημάτων, ο οποίος συνίσταται στην εκκαθάριση του αρχείου των εισαγγελιών από ανεκτέλεστες στερητικές της ελευθερίας ποινές για πράξεις ήσσονος εγκληματικότητας και χωρίς έντονη κοινωνικοηθική απαξία και στην υπηρεσιακή ελάφρυνση των δικαστηρίων (όλων των βαθμών) από την ενασχόληση με τέτοιες πράξεις.
Δείτε την απόφαση 221/2017 στο areiospagos.gr(link is external).
