Απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Επικρατείας (αρ. απόφασης 65/2017) αίτηση ακύρωσης Δήμου στο Νομό Θεσσαλονίκης κατά απόφασης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας με την οποία εγκρίθηκαν περιβαλλοντικοί όροι κεραίας κινητής τηλεφωνίας και κατά πολεοδομικής έγκρισης.
Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, από τον συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 31 παρ. 9 και 10 του ν. 3431/2006 συνάγεται ότι το ζήτημα της απόστασης των σταθμών κινητής τηλεφωνίας από κτίρια ευπαθών ομάδων πληθυσμού εξετάζεται κατά την έγκριση των σχετικών περιβαλλοντικών όρων, όχι όμως μεμονωμένως, δηλαδή ως αποκλειστικός γνώμονας για το επιτρεπτό ή μη της λειτουργίας του σταθμού στη θέση για την οποία πρόκειται, αλλά συνεκτιμώμενο με τα λοιπά στοιχεία της περιβαλλοντικής μελέτης, αφού δεν απαγορεύεται άνευ ετέρου η εγκατάσταση κεραιών πλησίον χώρων συνάθροισης ευπαθών ομάδων πληθυσμού, ούτε ορίζεται ελάχιστη επιτρεπτή απόσταση των σταθμών κινητής τηλεφωνίας από τέτοιους χώρους αλλά προβλέπεται η τήρηση μειωμένων ορίων έκθεσης στην ακτινοβολία σε σχέση με τα γενικώς οριζόμενα (βλ. Σ.τ.Ε. 2716/2014, 1056 – 7/2012 7μ., 4423 – 5/2010).
Η έγκριση των περιβαλλοντικών όρων του επίδικου σταθμού εχώρησε ύστερα από συνεκτίμηση των επιπτώσεων σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, κατά την οικεία διαδικασία που θεσπίζεται από τη νομοθεσία σε εφαρμογή της συνταγματικής αρχής της προφύλαξης, οι δε περί του αντιθέτου ισχυρισμοί του αιτούντος Δήμου είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι.
Η Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (Ε.Ε.Α.Ε.) με γνωματεύσεις της διαπίστωσε ότι η εγκατάσταση του Σταθμού δεν δημιουργεί ενδεχόμενο έκθεσης του γενικού πληθυσμού της περιοχής σε επίπεδα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας υπερβαίνοντα τα όρια ασφαλούς έκθεσης, όπως αυτά καθορίζονται από την ισχύουσα νομοθεσία. Περαιτέρω, με την τήρηση της διαδικασίας έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων εκτιμήθηκε η επίδραση που μπορεί να ασκήσει στο περιβάλλον και στο κοινό η εγκατάσταση του σταθμού στη συγκεκριμένη θέση, Συνεπώς, ο λόγος ακύρωσης, με τον οποίο προβάλλεται ότι η πρώτη προσβαλλομένη υποβαθμίζει το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον και προσβάλλει τη δημόσια υγεία κατά παράβαση των άρθρων 24 παρ. 1, 5 παρ. 5 εδ. α` και 21 παρ. 3 του Συντάγματος, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος (πρβλ. Σ.τ.Ε. 2716/2014).
