Σκεπτικό με συγκεκριμένες πολιτικοϊδεολογικές αναφορές που παραπέμπει σε λογικές «κοινωνικού αυτοματισμού», αναπτύσσει σε μία απίστευτη ΑΠΟΦΑΣΗ του το Πρωτοδικείο Γυθείου (φωτο), προκειμένου να απορρίψει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων 12 εργαζομένων στην καθαριότητα του δήμου Ανατολικής Μάνης, με την οποία ζητούσαν να εφαρμοσθεί το άρθρο 16 του ν 4449/16 και οι συμβάσεις τους να παραταθούν έως 31.12.2017.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την απόφαση, καλώς έκανε ο δήμος Ανατολικής Μάνης (σ.σ. ένας από τους πέντε πανελλαδικά) και δεν παρέτεινε τις συμβάσεις των εργαζομένων, γιατί θα επιβάρυνε οικονομικά τους δημότες του, καθώς, όπως τονίζει, οι σχετικοί νόμοι για την παράταση συμβάσεων, στην πραγματικότητα, αποσκοπούν «όχι την κάλυψη των αναγκών καθαριότητας του Δήμου Ανατολικής Μάνης, αλλά την έμμεση φορολόγηση για την αντιμετώπιση της ανεργίας»!!!!
Αναλυτικά, στην απόφαση του ο Δικαστής υποστηρίζει ότι οι διατάξεις με τις οποίες παρατάθηκαν οι συμβάσεις καθαριότητας «στερούν την εξουσία (σ.σ. στο Δήμο) να αποφασίζει με τα όργανά του για τις τοπικές υποθέσεις καταρτίζοντας προϋπολογισμό ισοσκελισμένο και ρεαλιστικό για την εξυπηρέτηση των αναγκών του και, μάλιστα, με σκοπό, στην πραγματικότητα, όχι την κάλυψη των αναγκών καθαριότητας του Δήμου Ανατολικής Μάνης, αλλά την έμμεση φορολόγηση για την αντιμετώπιση της ανεργίας, χωρίς μάλιστα τη μεταφορά προς αυτόν πόρων που είναι αναγκαίο για την άσκηση των αρμοδιοτήτων αυτών», και γι’ αυτό «η ανωτέρω διάταξη (σ.σ. άρθρο 72 του Ν 4369/2016) έρχεται σε αντίθεση με τα άρθρα 101 και 102 παρ. 1,2,4 και 5 του Συντάγματος».
Προηγουμένως ο Δικαστής στην απόφασή του τονίζει χαρακτηριστικά:
«Οι ανάγκες που διατηρούνται και επαναλαμβάνονται για διάστημα άνω των οκτώ μηνών αποβάλουν τον χαρακτήρα τους ως περιοδικών, εποχικών ή πρόσκαιρων, αποτελούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και, συνεπώς, δύνανται, υπό το καθεστώς του άρθρου 103 του Συντάγματος, να καλύπτονται μόνον με την πρόσληψη προσωπικού είτε τακτικού είτε με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου….
Λαμβανομένων υπόψη:
α) του άρθρου 103 του Συντάγματος, σχετικά με την πρόσληψη προσωπικού για την κάλυψη αναγκών του Δημόσιου και του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα
β)Του εξαιρετικού χαρακτήρα της ως άνω διάταξης (σ.σ. άρθρο 49 του ν 4315/15 με την οποία παρατάθηκαν οι συμβάσεις) που την καθιστά στενά ερμηνευτέα, συνάγεται ότι ειδικώς στις συμβάσεις που δύναται να επανσυναφθούν, πέραν του ότι πρόκειται για ατομικές συμβάσεις μίσθωσης έργου και όχι συμβάσεις εργασίας κατ΄επίφαση χαρακτηριζόμενες ως «συμβάσεις μίσθωσης έργου», δεν εμπίπτουν οι συμβάσεις μίσθωσης έργου οκτάμηνης διάρκειας του άρθρου 2015 του ΚΚΔΚΥ, καθόσον εκ της φύσεως τους αυτές έχουν συναφθεί εξαιρετικώς και προς αντιμετώπιση «πρόσκαιρων», «εποχικών» ή «περιοδικών», η ύπαρξη των οποίων θα πρέπει κάθε φορά να ελέγχεται. Αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή θα αναιρούσε το συνταγματικό έρεισμα του εξαιρετικού χαρακτήρα των συμβάσεων των ως άνω προσώπων, καθώς θα υποδήλωνε ότι οι ανάγκες για τις οποίες προσλήφθηκαν αυτά αρχικά δεν ήταν πρόσκαιρες, εποχικές ή περιοδικές αλλά πάγιες και διαρκείς και θα καθιστούσε την ρύθμιση του άρθρου 49 του ν 4315/15 μη σύμφωνη με τις διατάξεις του άρθρου 103 του Συντάγματος, διότι θα οδηγούσε σε στελέχωση του οικείου φορέα για την κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών του με προσωπικό που είχε προσληφθεί κατ’ επίκληση της εξαιρετικής αυτής διαδικασίας πρόσληψης».
Και παρακάτω:
«Δεν είναι δυνατή η επαναπρόσληψή τους (σ.σ. των 12 συμβασιούχων) κατ’ εφαρμογή της παρ. 1 του άρθρου 167 του Ν 4099/2012, διότι οι επίμαχες συμβάσεις δεν είναι γνήσιες συμβάσεις έργου όπως απαιτείται από την εν λόγω διάταξη αλλά αντιθέτως χαρακτηρίζονται ευθέως ως συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου».
Αναπάντητα ερωτήματα: Το χρονικό της πρόσληψης & απόλυσης
Να υπενθυμίσουμε ότι οι 25 συμβασιούχοι προσελήφθησαν με εξάμηνες συμβάσεις στις 17 Ιουνίου 2015 και, παρά το σχετικό νόμο για την παράταση των συμβάσεων, απολύθηκαν έξι μήνες αργότερα στις 24 Δεκεμβρίου 2015, για να επαναπροσληφθούν την 1η Μαΐου του 2016 έως την 31η Δεκεμβρίου του ίδιους έτους. Παράλληλα στις 23 Νοεμβρίου 2016 ο δήμαρχος Ανατολικής Μάνης Πέτρος Ανδρεάκος με διαπιστωτική Πράξη αποφασίζει να παρατείνει, σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση Βερναρδάκη, τις συμβάσεις των 12 από τους 24 (σ.σ. ο ένας είχε ήδη παραιτηθεί) έως 31.12.17 και άλλους τέσσερις από 1 Μαΐου 2017 έως 30 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Σύμφωνα με τα όσα ισχυρίστηκε ο κ. Ανδρεάκος κατά την κατάθεση του στο Δικαστήριο ο λόγος που προσέλαβε κάποιους και όχι όλους τους συμβασιούχους είναι ο ίδιος με το σκεπτικό της απόφασης του Πρωτοδικείου Γυθείου: Ότι ο δήμος του αφενός δεν έχει χρήματα για να καλύψει τους μισθούς του και αφετέρου δεν τους χρειάζεται όλους τους συμβασιούχους παρά μόνο την θερινή περίοδο. Μάλιστα, με βάση αυτό το σκεπτικό, υποστήριξε ότι τους έκανε χάρη που τους προσέλαβε πέρυσι για οκτώ μήνες γιατί θα μπορούσε να αναθέσει την δική τους δουλειά σε εργολάβο!
Το ερώτημα, βεβαίως, παραμένει: Εφόσον ο δήμαρχος δεν χρειάζεται και τους 25 συμβασιούχους, τότε γιατί τους είχε προσλάβει τον Ιούνιο του 2015. Τότε τους χρειαζόταν; Μήπως τότε ο δήμος του ήταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση;
