Άδικα βρέθηκε στη φυλακή τα τελευταία σχεδόν τρία χρόνια ο 52χρονος υπάλληλος του Δήμου, Ανδρέας Νικολάου, ο οποίος πρωτόδικα κρίθηκε ένοχος σε 183 κατηγορίες με γενεσιουργό το αδίκημα της κλοπής υπό υπαλλήλου. Μετά την καταδίκη του, τον Αύγουστο του 2014, το Κακουργιοδικείο Πάφου του επέβαλε ποινή φυλάκισης πέντε ετών.
Το Εφετείο ανέτρεψε χθες την καταδικαστική απόφαση αθωώνοντας τον 52χρονο αφού έκρινε ότι το Κακουργιοδικείο προέβη σε σοβαρά σφάλματα. Εκείνο το οποίο αποδόθηκε στον κατηγορούμενο-αθωωθέντα ήταν ότι από το 2009 μέχρι το 2012 έκλεψε από κερματοδέκτες, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι σε διάφορα σημεία της Πάφου, ποσό το οποίο συμποσούμενο, με βάση το κατηγορητήριο, ανερχόταν σε €206.904.
Η πρωτόδικη απόφαση στηρίχτηκε στη μαρτυρία ενός λογιστή, ο οποίος κατέθεσε σχετικά με τη λειτουργία των κερματοδεκτών. Το Κακουργιοδικείο έκρινε τη μαρτυρία του σαν να ήταν πραγματογνώμονας, γεγονός το οποίο έτυχε έντονης αποδοκιμασίας από το τριμελές Εφετείο.
Αναλύοντας εκτενώς την εν λόγω μαρτυρία, το Εφετείο διαπίστωσε ότι «είναι προφανές ότι ο συγκεκριμένος μάρτυρας δεν ήταν πραγματογνώμονας επί θεμάτων λειτουργίας των μηχανών-κερματοδεκτών. Δεν είχε ούτε ακαδημαϊκές γνώσεις, ούτε και εμπειρία και, όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε, ήταν ένας λογιστής, ο οποίος προσπάθησε, μέσα σ’ έναν μήνα, να αντιληφθεί και να πληροφορηθεί τον τρόπο λειτουργίας τους.
» Το Κακουργιοδικείο δεν φαίνεται να προβληματίστηκε αναφορικά με αυτό το ζήτημα. Επέτρεψε στον μάρτυρα να δώσει εκτενέστατη μαρτυρία, να κάνει συλλογισμούς, υπολογισμούς, να εφαρμόσει την κρίση του και το αίσθημα δικαιοσύνης του πάνω σε μη ασφαλές πραγματικό υπόβαθρο και, γενικά, να δώσει μαρτυρία γνώμης, κρίσης, άποψης και συμπεράσματα ως να επρόκειτο για πραγματογνώμονα επί του θέματος, εγνωσμένου κύρους.
» Το Κακουργιοδικείο βασίστηκε στη μαρτυρία του, την οποία θεώρησε ως απόλυτα αξιόπιστη μαρτυρία έντιμου μάρτυρα, στην οποία είχε κάθε δικαίωμα να βασιστεί, άνευ ετέρου.
» Παρασύρθηκε, ουσιαστικά, το Κακουργιοδικείο, στην αποδοχή μαρτυρίας μη πραγματογνώμονος, επί κρισιμότατων θεμάτων για την ενοχή του εφεσείοντα-κατηγορούμενου, ως εάν να επρόκειτο για πραγματογνώμονα, ο οποίος, εν πάση περιπτώσει, θα έπρεπε να είχε θέσει όλα τα δεδομένα ενώπιον του Κακουργιοδικείου για να τα κρίνει το ίδιο το Κακουργιοδικείο και όχι απλά να δώσει τις θεωρίες και τα συμπεράσματά του, τα οποία το Κακουργιοδικείο δέχτηκε, ουσιαστικά, χωρίς τη δυνατότητα να τα ελέγξει».
Η δε κατάληξη επί του προκειμένου ήταν ότι «είναι φανερό και με όλον τον προσήκοντα σεβασμό προς το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι υπήρξε σοβαρή εκτροπή από τα θέσμια αναφορικά με τη μαρτυρία του βασικού μάρτυρα κατηγορίας. Ο μάρτυρας δεν ήταν πραγματογνώμονας επί θεμάτων λειτουργίας των μηχανών-κερματοδεκτών, καθότι δεν είχε ούτε ακαδημαϊκές γνώσεις, ούτε και εμπειρία στο θέμα».
Το Εφετείο έκρινε ότι η καταδικαστική απόφαση δεν στηρίχτηκε σε ασφαλές υπόβαθρο και ως εκ τούτου την ανέτρεψε αθωώνοντας τον 52χρονο οικογενειάρχη.
