Δικαστικό λάθος το οποίο θα στοίχιζε στη Δημοκρατία πέραν του μισού εκατομμυρίου ευρώ, διόρθωσε το Εφετείο, ανατρέποντας την πρωτόδικη απόφαση η οποία αφορούσε αποζημιώσεις για απαλλοτρίωση.
Συγκεκριμένα, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού επιδίκασε αποζημιώσεις ύψους ¤567.000, πλέον έξοδα εκτίμησης ύψους ¤3.000, σε ιδιοκτήτρια γης στον Άγιο Τύχωνα.
Το εν λόγω ακίνητο ήταν έκτασης 2.357 τ.μ.επί της παραλιακής λεωφόρου Αμαθούντος, εκ των οποίων απαλλοτριώθηκαν 473 τ.μ. Στο ακίνητο υπήρχε κατοικία και συγκρότημα τουριστικών διαμερισμάτων με μεγάλο πρόσωπο 40 μέτρων επί του παραλιακού δρόμου, ο οποίος είναι πλάτους 14 μέτρων.
Η απαλλοτρίωση έγινε το 2002. Η Δημοκρατία πρόσφερε στην ιδιοκτήτρια το ποσό των 100 λιρών. Δεν υπήρξε συμφωνία και η υπόθεση οδηγήθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου.
Η θέση της Δημοκρατίας ήταν ότι ουδεμίας αποζημίωσης εδικαιούτο η ιδιοκτήτρια, διότι ολόκληρη η απαλλοτριωθείσα έκταση καλυπτόταν ήδη από δεσμευτική ρυμοτομία και είχε τεθεί ως όρος για παραχώρηση της με την άδεια οικοδομής, που εκδόθηκε πριν από 30 χρόνια.
Το Εφετείο, κάνοντας δεκτή την έφεση που άσκησε η Δημοκρατία, διαπίστωσε ότι «ήταν η ίδια η εφεσίβλητη (σ.σ. η ιδιοκτήτρια του ακινήτου) που ζητώντας να αναπτύξει την ιδιοκτησία της βρέθηκε αντιμέτωπη με την ένθεση όρων στην άδεια οικοδομής. Δεν μπορεί συνεπώς να παραπονείται εφόσον ουδέποτε τους αμφισβήτησε, αλλά και προχώρησε να αναπτύξει την ιδιοκτησία της κατά την επιθυμία της».
Υπεδείχθη περαιτέρω, ότι «(…) κατά την ελεύθερη πώληση της ιδιοκτησίας, ουδείς θα ενδιαφερόταν να αγοράσει το απαλλοτριωθέν τμήμα ή την υπόλοιπη άθικτη περιουσία, ως να μην υπήρξε η προηγηθείσα ρυμοτομία, εφόσον το μέρος εκείνο είχε προ πολλού παραχωρηθεί τη συναινέσει της εφεσίβλητης στο δημόσιο δυνάμει δεσμευτικής ρυμοτομίας».
Υπό αυτά τα δεδομένα κρίθηκε ότι η απαλλοτρίωση, κάθε άλλο παρά μείωσε την αξία του ακινήτου και έτσι δόθηκαν απλώς ονομαστικές αποζημιώσεις ύψους €170.86 (Λ.Κ.100).
