Οι αλλαγές που έρχονται στη διαδοχική ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων είναι σημαντικές και διευκολύνει 1 στους 2 στο να θεμελιώσει πιο γρήγορα και πιο εύκολα συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
Όπως εξηγεί στον Ελεύθερο Τύπο ο δικηγόρος Γιάννης Μαυρωνάς, ειδικός σε συνταξιοδοτικά θέματα Δημοσίου, οι ασφαλισμένοι στο Δημόσιο πριν από το 1983, δηλαδή όσοι είχαν έστω και μια μέρα ασφάλισης μέχρι τις 31.12.1982 για εργασία στο Δημόσιο, σε ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και γενικότερα σε φορέα που θεωρείται ότι περιλαμβάνεται στο δημόσιο τομέα, είναι μια κατηγορία ασφαλισμένων που έχουν ευνοϊκότερες προϋποθέσεις (όρια ηλικίας και χρόνος ασφάλισης) για απονομή σύνταξης, όμως μέχρις στιγμής τώρα αντιμετωπίζουν μια δυσβάστακτη διάκριση.
Συγκεκριμένα, δεν μπορούσαν να υπαχθούν αυτομάτως στη διαδοχική ασφάλιση για τα χρόνια ασφάλισης στον ιδιωτικό τομέα που είχαν, αλλά εάν επιθυμούσαν να υπολογιστεί αυτός ο χρόνος θα έπρεπε να κάνουν αίτηση για την εξαγορά του, πληρώνοντας μια σημαντική εισφορά αναγνώρισης, μετά την έκδοση της απόφασης αναγνώρισης από το Γενικό Λογιστήριο. Με τις διατάξεις του αρ. 5 ν. 4387/2016 η υποχρέωση εξαγοράς του χρόνου με καταβολή ποσού εισφοράς καταργείται για όσες αιτήσεις συνταξιοδότησης υποβάλλονται μετά τις 13 Μαΐου 2016 και έπειτα. Γενικότερα για αυτές τις περιπτώσεις καταργείται η ισχύς των αρ. 1 έως 6 του νόμου 1405/1983, με εξαίρεση τα πρόσωπα για τα οποία δεν έχουν καταβληθεί εισφορές ασφάλισης για κύρια σύνταξη στο Δημόσιο.
Το δεύτερο σημαντικό που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι μέσω της κατάργησης του αρ. 2 του ν. 1405/1983, ο χρόνος στον ιδιωτικό τομέα που υπολογίζεται πλέον χωρίς εξαγορά ως χρόνος διαδοχικής ασφάλισης, αλλά και ο χρόνος που έχει ήδη εξαγοραστεί με καταβολή εισφοράς από ασφαλισμένους στο Δημόσιο πριν από το 1983 υπολογίζονται πλέον για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, χωρίς κάποια άλλη προϋπόθεση.
Να θυμίσουμε ότι μέχρι πρότινος ο χρόνος αυτός δεν μπορούσε να προσμετρηθεί εάν ο δημόσιος υπάλληλος δεν είχε πριν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα βάσει της λοιπής υπηρεσίας του. Η μόνη περίπτωση που μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, με το προηγούμενο καθεστώς, ήταν εάν ο υπάλληλος είχε συμπληρώσει το 56ο έτος της ηλικίας του. Τώρα, πλέον, για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, ο χρόνος στον ιδιωτικό τομέα θα προσμετράται απευθείας ως θεμελιωτικός και θα χρησιμοποιείται , όση έκταση και εάν έχει, για τη συμπλήρωση 25ετίας στο Δημόσιο.
Αναμένουμε βέβαια, έκδοση διευκρινιστικής/ εφαρμοστικής εγκύκλιου επ’ αυτού, αλλά ο νόμος είναι ξεκάθαρος και δεν αφήνει περιθώριο διαφορετικών ερμηνειών, με βάση τη διατύπωση του αρθ. 19.
Εννοείται πέρα από τα παραπάνω, ότι και στο Δημόσιο όσοι ασφαλισμένοι συνταξιοδοτούνται πλέον με διαδοχική ασφάλιση θα υπάγονται στις διατάξεις του αρθ. 10 του ν. 1405/1983, σύμφωνα με το οποίο ο οργανισμός που απονέμει τη σύνταξη θεωρεί ότι ο χρόνος ασφάλισης σ’ αυτόν και στους άλλους οργανισμούς διανύθηκε στην ασφάλισή του, υπολογίζεται το ποσό της σύνταξης σύμφωνα με τη νομοθεσία του και το καταβάλλει ολόκληρο στο δικαιούχο μαζί με τις προσαυξήσεις, και όχι στο αρθ. 11 του ίδιου νόμου, που προβλέπει ότι για συγκεκριμένες περιπτώσεις διαδοχικής ασφάλισης η σύνταξη του δικαιούχου είναι το άθροισμα των τμημάτων του ποσού της σύνταξης που προσδιορίζονται από τον απονέμοντα και τους άλλους οργανισμούς οι οποίοι συμμετέχουν στη δαπάνη της συνταξιοδότησης.
Σύμφωνα με τα όσα σημειώνονται παραπάνω, θα διευκολυνθούν οι περιπτώσεις ασφαλισμένων στο Δημόσιο, κυρίως, πριν από το 1983 για να θεμελιώσουν δικαίωμα και, γενικότερα, θα ομογενοποιηθεί ο υπολογισμός των τμημάτων σύνταξης από διαδοχική ασφάλιση.
