Με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας καθορίζονται οι προϋποθέσεις λειτουργίας των μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας έβγαλε «κόκκινη κάρτα» στην εγκατάσταση μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στην περιοχή του Τολού κάνοντας δεκτή την προσφυγή συλλόγων και επαγγελματικών φορέων της περιοχής.
Με την προσφυγή ζητείτο η ακύρωση της απόφασης του γενικού γραμματέα της Περιφέρειας Πελοποννήσου με την οποία εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι για την μετεγκατάσταση και την επέκταση της μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας.
Συγκεκριμένα η απόφαση του γ.γ. της Περιφέρειας αφορούσε τις πλωτές εγκαταστάσεις συνολικής δυναμικότητας 390 τόνων ετησίως θαλασσινών ψαριών (θαλάσσιοι μεσογειακοί ιχθύες), σε θαλάσσια έκταση σαράντα 40 στρεμμάτων συνολικά στη θέση Βόρεια της νήσου Πλατειάς Αργολικού Κόλπου, Ν. Αργολίδας, καθώς και της αποφάσεως του ίδιου οργάνου, με την οποία χορηγήθηκε άδεια ίδρυσης και λειτουργίας της μονάδας αυτής.
Στο σκεπτικό του Συμβουλίου της Επικρατείας (τμήμα Ε, απόφαση υπ΄αριθμόν 907/2017) τονίζεται ότι «από τις διατάξεις του άρθρου 24, καθώς και των άρθρων 79 παρ. 8 και 106 παρ. 1 του Συντάγματος προκύπτει, για τις ιχθυοτροφικές μονάδες, ότι η εγκατάστασή τους είναι επιτρεπτή μόνο σε περιοχές που εκ των προτέρων και με βάση νόμιμα κριτήρια έχουν καθορισθεί ως περιοχές προοριζόμενες για την ανάπτυξη της δραστηριότητας αυτής.
Μέχρις ότου δε εκπονηθούν και εγκριθούν τα ολοκληρωμένα χωροταξικά σχέδια, και εφόσον το ζήτημα του τόπου άσκησης της σχετικής δραστηριότητας δεν ρυθμίζεται με εγκεκριμένο ρυθμιστικό ή πολεοδομικό σχέδιο ή με Ζ.Ο.Ε., η εγκατάσταση μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας επιτρέπεται, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, κατ’ εξαίρεση μόνον σε ζώνες ανάπτυξης ιχθυοτροφείων, εγκρινόμενες κατά το άρθρο 24 του ν. 1650/1986 (Α΄ 160), όπως ίσχυε πριν από την αντικατάστασή του με το άρθρο 10 παρ. 1 του ν. 2742/1999 (Α΄ 207), με το οποίο προβλεπόταν ο καθορισμός «ζωνών ανάπτυξης παραγωγικών δραστηριοτήτων».
Εν όψει τούτων, δεν επιτρέπεται η έκδοση διοικητικών πράξεων, με τις οποίες καθορίζεται θέση για τη λειτουργία ιχθυοτροφικής μονάδας σε περιοχή που δεν έχει ενταχθεί σε ζώνη ανάπτυξης ιχθυοτροφείων κατά τη διαδικασία του άρθρου 24 του ν. 1650/1986, εκτός αν προβλέπεται χωροθέτηση ιχθυοτροφείου από εγκεκριμένη Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου η από εγκεκριμένο χωροταξικό ή ρυθμιστικό ή άλλο αντίστοιχο σχέδιο.
Δεν επιτρέπεται, κατά συνέπεια, η έκδοση πράξεων με τις οποίες εγκρίνονται απευθείας περιβαλλοντικοί όροι ιχθυοτροφικής μονάδας κατά τις διατάξεις του άρθρου 4 του ν. 1650/1986, χωρίς, δηλαδή, η κατ’ αρχήν εγκατάστασή της σε ορισμένη θέση να συνιστά υλοποίηση ήδη υφισταμένου εγκεκριμένου σχεδίου».
Τελικά, το ΣτΕ κατέληξε πως «η προσβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Πελοποννήσου, με την οποία εγκρίθηκαν περιβαλλοντικοί όροι για τη μετεγκατάσταση – επέκταση της επίμαχης μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας, πριν θεσπισθεί στην περιοχή ζώνη αναπτύξεως ιχθυοτροφείων, ή χωρίς να προβλέπεται χωροθέτηση ιχθυοτροφείου από εγκεκριμένη Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου ή από εγκεκριμένο χωροταξικό ή ρυθμιστικό ή άλλο αντίστοιχο σχέδιο, ούτε να έχει προηγηθεί καθορισμός Π.Ο.Α.Π.Δ., είναι μη νόμιμη κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την αίτηση ακυρώσεως.
Περαιτέρω είναι μη νόμιμη για τον ίδιο λόγο η άδεια ιδρύσεως και λειτουργίας της επίμαχης μονάδας, δεδομένου ότι η πράξη αυτή ερείδεται σε παράνομη χωροθέτηση της μονάδας (ΣτΕ 2917/2012 κ.α.). Υπό τα ανωτέρω δεδομένα, οι προσβαλλόμενες αποφάσεις πρέπει να ακυρωθούν, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την αίτηση ακυρώσεως, παρέλκει δε ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων ακυρώσεως».
