Σημαντική απόφαση εξέδωσε το Διοικητικό Δικαστήριο επικυρώνοντας απόφαση του Επιτρόπου Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και κρίνοντας ως παράνομη τη λειτουργία συστήματος καταγραφής ελέγχου της ώρας προσέλευσης και αποχώρησης των υπαλλήλων ιδιωτικού νοσοκομείου με τη χρήση δακτυλικών αποτυπωμάτων.
Εν προκειμένω, το νοσοκομείο προσέβαλε τη νομιμότητα της απόφασης του Επιτρόπου, με την οποία καλούνταν να σταματήσουν να χρησιμοποιούν σύστημα καταγραφής ελέγχου της ώρας προσέλευσης και αποχώρησης των υπαλλήλων τους, με τη χρήση δακτυλικών αποτυπωμάτων.
Ειδικότερα, το 2011 συντεχνίες υπαλλήλων υπέβαλλαν για λογαριασμό των υπαλλήλων ιδιωτικού νοσηλευτηρίου, καταγγελία στο Γραφείο Επιτρόπου Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα σχετικά με την εγκατάσταση συστήματος ελέγχου της ώρας προσέλευσης και αποχώρησης των υπαλλήλων από το χώρο εργασίας τους, με τη χρήση δακτυλικών αποτυπωμάτων, ζητώντας την άμεση παρέμβαση του Γραφείου για τερματισμό της λειτουργίας του εν λόγω συστήματος.
Το Γραφείο του Επιτρόπου τοποθετήθηκε υπέρ των υπαλλήλων επιβεβαιώνοντας ότι η λειτουργία του συστήματος αποτελούσε παραβίαση της νομοθεσίας των προσωπικών δεδομένων των εργαζομένων και εφόσον το νοσηλευτήριο δεν συμμορφώθηκε ο Επίτροπος έλαβε απόφαση διακοπής της επεξεργασίας και καταστροφής των δεδομένων που αφορούν τα δακτυλικά αποτυπώματα των υπαλλήλων, την οποία προσέβαλε το νοσηλευτήριο στο διοικητικό δικαστήριο.
Οι αιτητές (νοσοκομείο) ισχυρίστηκαν μεταξύ άλλων, ότι το Γραφείο Επιτρόπου παρέλειψε να διεξαγάγει τη δέουσα έρευνα για τις τεχνικές προδιαγραφές ή τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος καθώς και ότι δεν διερευνήθηκε εάν πράγματι η συντριπτική πλειοψηφία των υπαλλήλων δεν επιθυμούσε το συγκεκριμένο σύστημα.
Ισχυρίστηκαν επιπροσθέτως ότι και αν ακόμα υπάρχει η δυνατότητα απεικόνισης του δακτυλικού αποτυπώματος του κάθε υπαλλήλου, δεν θα μπορούσε να γίνει οποιαδήποτε αξιοποίησή του που θα πρόσβαλλε την ιδιωτική ζωή ή αξιοπρέπεια του υπαλλήλου. Για τους λόγους αυτούς, σύμφωνα με τους αιτητές, η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη συνεπεία πραγματικής πλάνης, αφού η θέση των καθ’ ων η αίτηση ότι οι αιτητές, συλλέγουν και χρησιμοποιούν δακτυλικά αποτυπώματα δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.
Από την άλλη πλευρά το Γραφείο του Επιτρόπου για τα Προσωπικά Δεδομένα ισχυρίστηκε ότι η συλλογή και επεξεργασία βιομετρικών δεδομένων για σκοπούς ελέγχου του ωραρίου εργασίας των υπαλλήλων των αιτητών, αποτελεί δυσανάλογη παρέμβαση στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ιδιωτική τους ζωή. Είναι δε σε συνάρτηση με το σκοπό για τον οποίο γίνεται η επεξεργασία βιομετρικών στοιχείων, δηλαδή τον έλεγχο του ωραρίου εργασίας, κάτι που αποτελεί δυσανάλογη παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή των υπαλλήλων.
Το Διοικητικό Δικαστήριο, με την απόφασή του της 19ης Μαϊου 2017, έκανε δεκτή την κρίση του Επιτρόπου ότι η συλλογή και επεξεργασία βιομετρικών δεδομένων, όπως είναι τα δακτυλικά αποτυπώματα, με μοναδικό σκοπό τον έλεγχο του ωραρίου εργασίας των υπαλλήλων, αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας, δηλαδή παραβιάζει τα προβλεπόμενα στο άρθρο 4(1)(γ) του περί Επεξεργασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (Προστασία του Ατόμου) Νόμου του 2001 (Ν.138(Ι)/2001) καθώς και ότι η εν λόγω μέθοδος είναι αποδεκτή μόνο όταν εξυπηρετεί σκοπούς αντεγκληματικής πολιτικής των διωκτικών αρχών και ενδεχομένως να δικαιολογείται η χρησιμοποίηση τους σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις ή σε χώρους υψίστης ασφαλείας.
Το Δικαστήριο, επικαλούμενο το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α), σύμφωνα με το οποίο, το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής συνεπάγεται και το δικαίωμα σεβασμού του ανθρώπινου σώματος, έκρινε ότι ο Επίτροπος ενήργησε εντός των εξουσιών που του παρέχονται από τον σχετικό Νόμο και την απόφαση του ως εύλογα επιτρεπτή και καθόλα νόμιμη, απορρίπτοντας την αίτηση του ιδιωτικού νοσοκομείου και επικυρώνοντας την προσβαλλόμενη απόφαση. (περίληψη: cylegalnews.com / δημοσίευση απόφασης: cylaw.org)
