ΚΥΠΡΟΣ: To Διοικητικό Δικαστήριο σε πρόσφατη απόφασή του (26/6/2017) δέχτηκε την προσφυγή και ακύρωσε απόφαση του Υπουργείου Υγείας που απέρριπτε την κάλυψη εξόδων θεραπείας ασθενούς στο εξωτερικό.
Συγκεκριμένα ο προσφεύγων είχε υποβάλει με επιστολή του ημερομηνίας 4/10/2011, αίτημα προς το Υπουργείο Υγείας για κάλυψη εξόδων θεραπείας στον ιδιωτικό τομέα και στο εξωτερικό, ωστόσο το αίτημα μετά από εισηγήσεις Επιτροπών Ειδικών απορρίφθηκε από το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου με το σκεπτικό ότι ο έλεγχος και η θεραπευτική αντιμετώπιση προσφέρονται και στα δημόσια νοσηλευτήρια της Κύπρου.
Η ένσταση του προσφεύγοντος απορρίφθηκε ομοίως μετά από σχετική εισήγηση του Αναθεωρητικού Συμβουλίου και εναντίον της απόφασης, ο προσφεύγων καταχώρησε την επίδικη προσφυγή.
Μετά από σχετική δήλωση των καθ’ ων η αίτηση ότι θα δεχθούν ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, στις 17/1/2014, με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εκδόθηκε ακυρωτική απόφαση. Ακολούθησε επανεξέταση του αιτήματος από την Επιτροπή Ειδικών Γαστρεντερολογίας και από το Αναθεωρητικό Συμβούλιο, που εισηγήθηκαν και πάλι την απόρριψη του αιτήματος. Η εισήγηση του Αναθεωρητικού Συμβουλίου εγκρίθηκε από την Αναπληρώτρια Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Υγείας.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου, στο ερυθρό 97 του διοικητικού φακέλου, ο Υπουργός Υγείας εκχωρεί στην Αναπληρώτρια Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Υγείας, τις εξουσίες που απορρέουν από το Σχέδιο Παροχής Οικονομικής Αρωγής για Υπηρεσίες Υγείας που δεν προσφέρονται στο Δημόσιο Τομέα, “το οποίο δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 7/12/2012, Αρ. 5728 ..”.
Η αίτηση όμως του αιτητή υπεβλήθη στις 4/10/2011 (ερυθρό 31), απορρίφθηκε στις 16/11/2011 (ερυθρό 36) και επανεξετάστηκε στις 16/7/2012 (ερυθρό 57), “βάσει του άρθρου 11 του Σχεδίου Παροχής Οικονομικής Αρωγής για Υπηρεσίες Υγείας που δεν προσφέρονται στο Δημόσιο Τομέα”.
Συνεπώς, όπως συμπεραίνει το Δικαστήριο, το Σχέδιο στη βάση του οποίου εξετάστηκε η περίπτωση του αιτητή, ήταν το Σχέδιο του 2009 (26/2/2009) και όχι του 2012 το οποίο δημοσιεύθηκε, όπως αναγράφεται στην σχετική εκχώρηση εξουσιών, στις 7/12/2012. Κατ’ επέκταση, κατά τον ουσιώδη χρόνο δεν υπήρχε η εκχώρηση εξουσιών από τον Υπουργό Υγείας στην Αναπληρώτρια Γενική Διευθύντρια.
Σύμφωνα με το άρθρο 11 του Σχεδίου, ασθενής ο οποίος δεν ικανοποιείται από απόφαση του “Υπουργείου Υγείας” δικαιούται να ζητήσει επανεξέταση και “ο Υπουργός” παραπέμπει την υπόθεση στο Συμβούλιο, για γνωμοδότηση. Το Συμβούλιο υποβάλλει εντός επτά εργάσιμων ημερών, πλήρως αιτιολογημένη και εμπεριστατωμένη έκθεση προς τον Υπουργό Υγείας. Όπως δε προνοείται στο άρθρο 11(3) του Σχεδίου, «Ο Υπουργός αφού λάβει υπόψη το περιεχόμενο της έκθεσης του Συμβουλίου και της έκθεσης του θεράποντα γιατρού εξετάσει την αίτηση το ταχύτερο δυνατό και κοινοποιεί την απόφασή του στον ενδιαφερόμενο ασθενή, η οποία θα πρέπει να είναι επεξηγητική, σαφής και κατανοητή».
Συνεπώς, όπως προκύπτει από τις πιο πάνω πρόνοιες του Σχεδίου, ο Υπουργός Υγείας είναι το μοναδικό αρμόδιο όργανο που τελικά αποφασίζει και κοινοποιεί την απόφαση στον ασθενή και δεν προβλέπεται εκχώρηση της εξουσίας αυτής σε άλλο πρόσωπο ή στο Γενικό Διευθυντή, όπως αντίθετα ρητά προνοείται στο άρθρο 3 του νέου Σχεδίου του 2012, το οποίο προνοεί ότι: «Η απόφαση για οικονομική αρωγή ασθενούς εκτός κρατικών νοσηλευτηρίων ή με τη μετάκληση ειδικού εμπειρογνώμονα στα κρατικά νοσηλευτήρια, λαμβάνεται από τον Υπουργό Υγείας (ή άλλο πρόσωπο κατόπιν κατάλληλης εξουσιοδότησης με πληρεξούσιο από τον υπουργό, αντί αυτού)».
Συνεπώς, καταλήγει το Δικαστήριο, «η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται λόγω αρμοδιότητας του οργάνου που την εξέδωσε και παρέλκει η εξέταση των υπολοίπων λόγων ακυρότητας». (δημοσίευση απόφασης: cylaw.org)
