Νέα ένταση στις ελληνοαλβανικές σχέσεις εξαιτίας μιας πρωτοφανούς πρόκλησης του Δήμου Τιράνων, που προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της ελληνικής διπλωματίας.
Το Σάββατο στα Τίρανα εγκαινιάζουν την Πλατεία Σκεντέρμπεη, δηλαδή του Γεωργίου Καστριώτη.
Σε αυτή την πλατεία, που φέρει το όνομα του εθνικού ήρωα της Αλβανίας ο οποίος όμως ήταν Έλληνας (Ρωμηός-Βυζαντινός) άρχοντας, ο δήμαρχος Τιράνων ζήτησε να τοποθετηθεί στις πλάκες συμβολικά μια πέτρα από κάθε περιοχή της Αλβανίας.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Οι Αλβανοί όμως τοποθέτησαν και μια πέτρα από τους Φιλιάτες στο νομό Θεσπρωτίας, ισχυριζόμενοι πως είναι κομμάτι της «σκλαβωμένης» τους Τσαμουριάς. Μιλάμε για πανάρχαιο ελληνικό έδαφος.
Μόλις το πληροφορήθηκε η Ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα η αντίδραση ήταν άμεση.
Βλέπετε με τον Κοτζιά υπουργό όλο το διπλωματικό σώμα βρίσκεται σε εγρήγορση, διότι οι διπλωμάτες μας γνωρίζουν ότι μπορούν τώρα να ασκούν εθνική πολιτική δίχως να τους τραβήξει το αφτί κανένας «φιλελές» από την Αθήνα.
Η πρέσβυς της Ελλάδας στην Αλβανία, η Ελένη Σουράνη, έχει υπηρετήσει σε σημαντικά πόστα και σε διεθνείς οργανισμούς και της έχουν απονεμηθεί ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος των Κέδρων του Λιβάνου, ο Μεγαλόσταυρος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Ντάνεμπορε της Δανίας.
Η Ελληνική Πρεσβεία ενημέρωσε πλήρως το υπουργείο Εξωτερικών, με τους Αλβανούς από την άλλη πλευρά επισήμως να μην αντιδρούν, αλλά κατά την πάγια «τακτική» τους (σοβαρό κράτος που κάνει πολιτική με τρολ) «αμόλησαν» τα τρολ των τσάμηδων στο διαδίκτυο να γράφουν ότι οι Έλληνες είμαστε υπερβολικοί και ότι οι Φιλιάτες ανήκουν στην Τσαμουριά.
Το ποιος είναι υπερβολικός ή όχι θα το καταλάβουν όταν συνειδητοποιήσουν ότι δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ μέλη της Ε.Ε. με τέτοιες συμπεριφορές και ύστερα αναγκαστούν να ξηλώνουν πεζοδρόμια ζητώντας συγγνώμη, όπως κάνουν τώρα τα Σκόπια. Αλλά δεν φημίζονται για την προνοητικότητά τους οι Αλβανοί, έχουν καβαλήσει το άρμα της αμετροέπειας και καλπάζουν τάχιστα προς τον όλεθρό τους.
Πάντως στην καταγγελία της Αθήνας απάντησε ο Δήμος Τιράνων δια του αναπληρωτή δημάρχου στο News24, ότι η πλατεία είναι όλων των Αλβανών, όπου και αν βρίσκονται σε όλον τον κόσμο.
«Αυτή είναι η πλατεία όλων των Αλβανών, όπου και αν βρίσκονται και όλες οι ομάδες των Αλβανών εκπροσωπούνται σε αυτό το τετράγωνο. Είναι το τετράγωνό μας και έχουμε κρίνει ότι αυτό είναι σωστό. Φυσικά υπάρχουν λίθοι από την «τσαμουριά» (Θεσπρωτία), υπάρχει ένας λίθος από τις Φιλιάτες» είπε ο Μαζνίκου στο News24. Βεβαίως σήμερα δεν υπάρχουν τσάμηδες στη Θεσπρωτία.
Αντίδραση όμως είχαμε και από τους ακροδεξιούς εθνοϊσλαμιστές αλβανοτσάμηδες του κόμματος PDIU. Ο αρχηγός τους, λέγεται ότι είναι στις υπηρεσίες των Τούρκων, Σφετίμ Ιντρίζι, αντέδρασε μετά την παρέμβαση της Ελληνικής Πρεσβείας.
«Η τσαμουριά είναι αλβανική γη που έχει καταληφθεί με τη βία από το ελληνικό κράτος και ανήκει στους Αλβανούς», είπε χαρακτηριστικά ο γνωστός ακροδεξιός προβοκάτορας.
«Αποτελεί μεγάλη έκπληξη που η Ελλάδα έχει το στόμα να παραπονιέται, γνωρίζοντας ότι όχι μόνο έχει καταβροχθίσει αλβανικά εδάφη και αρνείται τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων, αλλά συνεχώς τροφοδοτεί άλλες αξιώσεις στο αλβανικό έδαφος. Αρκεί να δούμε τα ονόματα των πόλεων της Δημοκρατίας της Αλβανίας, που είναι σκαλισμένα στο τοίχο του Κοινοβουλίου, στην πλατεία Συντάγματος, στην Αθήνα, για να καταλάβουμε ότι η σοβινιστική όρεξη της Μεγάλης Ιδέας εξακολουθεί να είναι ζωντανή στην ελληνική πολιτική», είπε ο Ιντρίζι, προαναγγέλλοντας μάλιστα ότι «η επιστροφή της «τσαμουριάς» [Θεσπρωτίας] στους Αλβανούς είναι μόνο θέμα χρόνου».
Το μόνο που «ξέχασε» να μας πει με ποιο στρατό, με ποια τανκς και με ποια αεροπλάνα αυτή η φυλή ληστών θα αντιμετωπίσει τον ελληνικό στρατό.
Ποιος ήταν ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης (1404 ή 1405 – 17 Ιανουαρίου 1468)
Το προσωνύμιο Σκεντέρμπεης το πήρε από τους Τούρκους που τον θεώρησαν ισάξιο με τον Μεγάλο Ισκαντάρ ή Σκεντέρ, δηλαδή τον Μέγα Αλέξανδρο.
Γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1405 από Έλληνα πατέρα και Σέρβα μητέρα, σε μια εποχή που η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπνεε τα λοίσθια.
Εξισλαμίσθηκε σε νεαρή ηλικία, κατατάχθηκε στον οθωμανικό στρατό, όπου διακρίθηκε για την ανδρεία του και τις στρατιωτικές του ικανότητες.
Ο σουλτάνος του δίνει το προσωνύμιο Σκεντέρμπεης, δηλαδή Αλέξανδρος ο άρχοντας, παραλληλίζοντας την αξία του με αυτή του μεγάλου στρατηλάτη.
Το 1443 αυτομολεί στις τάξεις των χριστιανών ηγεμόνων. Λαμβάνει το όνομα Γεώργιος και παντρεύεται τη βυζαντινή Ανδρονίκη Κομνηνή.
Ανακηρύσσεται καπετάνιος της Αλβανίας και σύντομα θα κάνει δική του μια περιοχή, που περιλαμβάνει την Ήπειρο και τη σημερινή Αλβανία, προκαλώντας τους Οθωμανούς.
Τρεις σουλτάνοι, ο Μουράτ, ο Μεχμέτ και ο πολύς Μωάμεθ ο Πορθητής, θα εκστρατεύσουν εναντίον του, αλλά θα αποτύχουν παταγωδώς.
Μόνο μετά το θάνατό του από ελονοσία, στις 17 Ιανουαρίου 1468, οι Οθωμανοί θα καταλύσουν το πριγκιπάτο του.
Ο Γεώργιος Καστριώτης θα προκαλέσει τον θαυμασμό των Ευρωπαίων με τα κατορθώματά του, όμως, δεν θα λάβει καμία ουσιαστική βοήθεια για να αναχαιτίσει την οθωμανική λαίλαπα.
Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι με τους πολέμους του κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προστάτευσε την ιταλική χερσόνησο από τις επεκτατικές διαθέσεις των Τούρκων.
Πολύ αργότερα, ο Βολτέρος θα γράψει ότι μόνο ο Σκεντέρμπεης θα μπορούσε να αναστήσει τη θνήσκουσα Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ενώ ο Βιβάλντι του αφιέρωσε μία όπερα.
Στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας φυλάσσεται σφραγίδα, η οποία πιστεύεται ότι ανήκει στον Σκεντέρμπεη.
Είναι στρογγυλή, διαμέτρου έξι εκατοστών, κατασκευασμένη από χαλκό και ζυγίζει 280 γραμμάρια. Εικονίζει τον δικέφαλο αετό και υπάρχει επιγραφή στα ελληνικά με τις λέξεις: «Αλέξανδρος Αυτοκράτωρ και Βασιλεύς. Αυτοκράτωρ των Ελλήνων και Βασιλεύς των Τούρκων, Αλβανών, Σέρβων και Βουλγάρων».
Παππούς του ήταν ο Κωνσταντίνος Καστριώτης (+ 1390), ηγεμόνας της Ημαθίας και της Καστοριάς (εξ ου και Καστοριώτης, Καστριώτης).
Υιός του Κωνσταντίνου ήταν ο Ιωάννης Καστριώτης, ο άρχοντας της Κρούγιας (Κρόιας), με σύζυγό του την Σερβίδα Βοϊσάβα.
Έφεραν στη ζωή 9 παιδιά: 5 θυγατέρες και 4 υιούς, με τελευταίο στην σειρά (1404) τον Γεώργιο Καστριώτη.
Ο Marini Barletii, πρώτος του Βιογράφος από την Σκόδρα (αρχές 16ου μ.Χ. αι.), τον αποκαλεί «Ηπειρώτη πρίγκηπα» και «Ηγεμόνα των Ηπειρωτών», ενώ ολόκληρη η βιογραφία αναφέρεται μόνο σε Ηπειρώτες και καθόλου σε Αλβανούς.
Επίσης, ο ίδιος ο Σκεντέρμπεης απευθυνόμενος προς τον ηγεμόνα του Τάραντα Ιωάννη Αντώνιο και προδίδοντας έτσι την καταγωγή και τα αληθινά του αισθήματα, γράφει: «οι προπάτορες ημών ήσαν Ηπειρώτες, εκ των οποίων ηγέρθη εκείνος ο Πύρρος του οποίου την ορμήν μόλις οι Ρωμαίοι ηδυνήθησαν να αντικρούσουν».
Παρομοίως ως απόγονος των Ηπειρωτών και όχι των Ιλλυριών αναφέρει σε επιστολή του προς τον Ιταλό Ursini το 1460.
Ακόμη προς τον Βασιλιά Αλφόνσον, μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας γράφει: «Τω λαμπροτάτω και κραταιώ Βασιλεί Αλφόνσω, Μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας, Σκεντέρμπεης Πρίγκιψ των Ηπειρωτών χαίρειν τε και ευ πράττειν».
Ομιλώντας ενώπιον του Πάπα Παύλου Β’ τονίζει: «Μετά την υποδούλωσιν της Ασίας και της Ελλάδος, μετά την σφαγήν των ηγεμονικών γόνων της Κων/πόλεως, της Τραπεζούντος… και την ερήμωσιν μεγίστου μέρους της Μακεδονίας και της Ηπείρου, απέναντι του αγρίου κατακτητού του αγωνιζομένου να συντρίψη τον σταυρόν, να ανυψώση επί του Καπιτωλίου την ημισέληνον και να πληρώση δούλων τον κόσμον όλον … μόνος εγώ ίσταμαι μετά των λειψάνων των στρατιωτών μου και μετά της μικράς μου επικρατείας…».
Υπήρξε κάτοχος της Ελληνικής Παιδείας και Γλώσσας, αφού από το μετερίζι του στέλνονταν έγγραφα γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα.
Επιπλέον ο Τούρκος βιογράφος του Αλή Πασά, Αχμέτ Μουφίτ, γράφει για τον Καστριώτη: «το έτος 1443 δραπέτευσε από το οθωμανικό στρατόπεδο του Μοράβα ο Έλληνας ηγεμόνας Καστριώτης και πήγε στην έδρα των προγόνων του, την Κρόια».
Ιταλικές, Αγγλικές και Σουηδικές αναφορές θεωρούν τον Σκεντέρμπεη Έλληνα.
Έτσι ο Ιταλός A. Salvi στην τραγωδία του (1718) τον αναφέρει ως Έλληνα (Greco).
Ο Άγγλος C. Randall το 1810 τον αποκαλεί Έλληνα Ήρωα (Grecian Hero) και οι Σουηδοί Barrau αρχικά και Rudbeck αργότερα (1835) θεωρούν τον Γ. Καστριώτη Έλληνα.
Η Ιστορία του Γάλλου ιστορικού Παγανέλ (Paganel: Histoire de Scanderbey), που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1855 τον αναφέρει ξεκάθαρα ως Έλληνα.
Ο Δανός Φραντς Ντε Ζεσσέν, στρατιωτικός ανταποκριτής της εφημερίδος «Le Temps» των Παρισίων, αμφιβάλλει για την αλβανική καταγωγή του Καστριώτου, τονίζοντας σε διάλεξή του: «Ζήτημα δε είναι, εάν και αυτός ο Σκεντέρμπεης δύναται να θεωρηθή Αλβανός, αφού ήτο υιός του Έλληνος μεγιστάνος Ιωάννου Καστριώτου και Σερβίδος πριγκιπίσσης».
