(Άρθρου 106 Εισ. Ν. Α.Κ.)

########### ############# ##########

ΚΑΤΑ

Του Δήμου ###########, όπως εκπροσωπείται νόμιμα από το Δήμαρχο ###########, που εδρεύει στην ###########

Ι. Σύντομο Ιστορικό.

Στις 10/4/2002 και ώρα 00:30 πηγαίνοντας προς το σπίτι μου μαζί με δύο φίλες μου, ανέβαινα την δημοτική οδό ###########, η οποία οδός είναι δημοτικός πεζόδρομος με μεγάλη κλίση και αποτελείται εξ ολοκλήρου από μαρμάρινα παραδοσιακά σκαλοπάτια που είχαν κατασκευαστεί στις αρχές του 19^ου αιώνα και πρόσφατα (πριν περίπου 8 μήνες) ανακατασκευάστηκαν με φροντίδα του εναγομένου Δήμου ########### οπότε είχαν τελειώσει οι εργασίες και ο δρόμος είχε παραδοθεί στην κυκλοφορία.  Δύο σκαλοπάτια πριν την κορυφή των σκαλοπατιών και του δρόμου και λίγα μέτρα έξω από το σπίτι μου, στη συμβολή των οδών ########### και παρόδου αυτής που οδηγεί στο σπίτι μου, έχει τοποθετηθεί  επ΄ευκαιρία της πρόσφατης ανακατασκευής του δρόμου μια σιδερένια σχάρα που καλύπτει φρεάτιο απορροής όμβριων υδάτων η οποία καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρο το σκαλοπάτι, τόσο κατά μήκος όσο και κατά πλάτος, και η οποία σχάρα έχει μεγάλα ανοίγματα. Είναι σημαντικό το ότι αναγκαστικά όποιος πεζός διέρχεται από το σημείο αυτό πρέπει να βαδίσει επάνω από αυτή τη σχάρα, διότι δεν υπάρχει εναλλακτικό πέρασμα και έτσι όποιος τυχόν ανεβαίνει η κατεβαίνει από την οδό αυτή θα πρέπει να πατήσει στο σκαλοπάτι αυτό και άρα αναγκαστικά και στη σχάρα.

Πατώντας εγώ πάνω στη σχάρα αυτή, σφηνώθηκε το τακούνι του παπουτσιού μου στη σχάρα και έχασα την ισορροπία μου και, παρότι προσπάθησαν να με συγκρατήσουν οι δύο φίλες μου δεν τα κατάφεραν, και έπεσα με την πλάτη προς τα πίσω, κατρακυλώντας όλα τα σκαλοπάτια μέχρι το πλατύσκαλο που ήταν πιο κάτω, δηλαδή κατρακυλώντας 17 σκαλοπάτια μεγάλου ύψους.

Κατά την πτώση μου αυτή, χτύπησα το κεφάλι μου, το οποίο μάτωσε και έπαθα οίδημα μετωπιαίας χώρας με εκδορές. Επίσης, ζαλίστηκα και παρότι δεν έχασα τις αισθήσεις μου, δεν είχα πλήρη διαίσθηση του τί μου είχε συμβεί.   Έτσι ήρθαν οι φίλες μου να με βοηθήσουν και τους ζήτησα να με μεταφέρουν στο σπίτι μου που βρίσκεται στην οδό ########### στον αριθμό 4, στο τέλος των σκαλοπατιών της οδού αυτής. Εκεί με μετέφεραν όπου έβαλα πάγο στο κεφάλι μου και τους ζήτησα να φύγουν γιατί ως επαγγελματίας νοσοκόμα στο Γενικό Νοσοκομείο ########### θεώρησα ότι ξέρω να προσέχω τον εαυτό μου. Σε λίγο επέστρεψε ο γιος μου στο σπίτι και με βρήκε να είμαι σε κατάσταση βυθιότητας, ζαλισμένη και να του παραπονιέμαι για έντονο πόνο στα δυο μου χέρια. Αμέσως, με μετέφερε στο Νοσοκομείο ########### όπου διέγνωσαν μετά από ακτινολογικό έλεγχο ότι έπαθα τους εξής τραυματισμούς:

(1^ον) Εκδορά κεφαλής στη μετωπιαία χώρα, και

(2^ον) Στο δεξί χέρι: κάταγμα συντριπτικό της κεφαλής δεξιάς κερκίδας, και με περιορισμένες ενεργητικές και παθητικές κινήσεις δεξιού αγκώνος, και

(3^ον) Στο αριστερό χέρι: ρωγμώδες κάταγμα αριστεράς κερκίδας.

Τότε τοποθετήθηκε βραχειονοπηχειοκαρπικός  γυψονάρθηκας στο δεξί χέρι και μου συνεστήθη ορθοπεδικός επανέλεγχος την επομένη. Μετά από 2 ώρες επέστρεψα λόγω ανυπόφορων πόνων και με εξέτασε ο ορθοπεδικός κος. ########### και αμέσως λόγω κατεπείγοντος μου έκανε εισαγωγή στην ορθοπεδική κλινική του Νοσοκομείου ########### για να χειρουργηθώ αμέσως. Στις 11/4/2002 χειρουργήθηκα και μου έγινε χειρουργική αφαίρεση κεφαλής κερκίδας. Από το Νοσοκομείο ########### εξήλθα στις 15/4/2002 και μου δόθηκε αναρρωτική άδεια 1 μηνός στις 15/4/2002, η οποία παρετάθη μέχρι 31/5/2002. Ήδη σήμερα δεν έχει αποκατασταθεί η κινητικότητα  και η λειτουργικότητα του χεριού μου και η αναρρωτική άδεια έχει παραταθεί επ’αόριστον. Ήδη όμως είναι σίγουρο ότι έχω μια ΜΟΝΙΜΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ, αλλά είναι ακόμη νωρίς για να καθοριστεί το ακριβές ποσοστό αυτής. Πάντως είναι ιατρικά σίγουρο ότι το δεξί μου χέρι ΔΕΝ θα επανέλθει ΠΟΤΕ στην αρχική του κατάσταση μέχρι να πεθάνω.

Για τους τραυματισμούς μου αυτούς είναι αποκλειστικά υπεύθυνος ο εναγόμενος Δήμος ###########, λόγω κακοτεχνιών στην ανακατασκευή του σκαλοπατιού αυτού. Η κακοτεχνία είναι τριπλή εφόσον:

(1^ον) τοποθετήθηκε σιδερένια σχάρα που καλύπτει φρεάτιο απορροής όμβριων υδάτων η οποία καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρο το σκαλοπάτι, τόσο κατά μήκος όσο και κατά πλάτος, και συνεπώς, όποιος πεζός διέρχεται από το σημείο αυτό πρέπει αναγκαστικά να βαδίσει επάνω από αυτή τη σχάρα, διότι δεν υπάρχει εναλλακτικό πέρασμα και έτσι όποιος τυχόν ανεβαίνει η κατεβαίνει από την οδό αυτή θα πρέπει να πατήσει στο σκαλοπάτι αυτό και άρα αναγκαστικά και στη σχάρα.

(2^ον) Η εν λόγω σχάρα αποτελείται από σιδερένιο κιγκλίδωμα με μεγάλα ανοίγματα κάτι που δεν δικαιολογείται σε πεζόδρομο όπου κυκλοφορούν μόνο πεζοί και αυτό καθιστά από μόνο του τη σχάρα επικίνδυνη.

(3^ον) Η εν λόγω σχάρα με το φρεάτιο απορροής όμβριων υδάτων έχουν τοποθετηθεί σε σημείο στο οποίο δεν εκπληρώνουν τη λειτουργία τους, δηλαδή την περισυλλογή των όμβριων υδάτων, εφόσον αντί να τοποθετηθούν σε πλατύσκαλο, καταλαμβάνουν ολόκληρο σκαλοπάτι χωρίς τα νερά να περισυλλέγονται αποτελεσματικά, και αυτό δείχνει ότι η σχάρα αυτή τοποθετήθηκε βιαστικά και χωρίς τη δέουσα προσοχή και μελέτη από όποιον την τοποθέτησε στο σημείο αυτό με αποτέλεσμα να εγκυμονεί κίνδυνος για τους περαστικούς. Μάλιστα, όπως πληροφορήθηκα εκ των υστέρων, και άλλα άτομα – πεζοί έχουν χάσει την ισορροπία τους στο σημείο αυτό, που πρόκειται για σημείο «καρμανιόλα», για μια ανθρώπινη παγίδα.

 

ΙΙ) Ευθύνη εναγομένου Δήμου κατ’άρθρο 106 Εισ.Ν.ΑΚ. λόγω παράλειψης οφειλομένης υλικής ενέργειας : την χωρίς κακοτεχνίες ανακατασκευή οδού.

Σύμφωνα με τα άρθρα 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα:

Άρθρο 105

Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης, που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος. Μαζί με το δημόσιο ευθύνεται εις ολόκληρον και το υπαίτιο πρόσωπο, με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων για την ευθύνη των υπουργών.

Άρθρο 106

Οι διατάξεις των δύο προηγούμενων άρθρων εφαρμόζονται και για την ευθύνη των δήμων, των κοινοτήτων ή των άλλων νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους.

 

Έχει δε ήδη κριθεί με σωρεία Δικαστικών αποφάσεων, ότι κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων των ΟΤΑ παρέχεται στο ζημιωθέντα δικαίωμα αποζημίωσης, όχι μόνο από πράξεις ή παραλείψεις που παραβιάζουν διάταξη νόμου, αλλά και όταν από υλικές ενέργειες που τελέσθηκαν ή υλικές παραλείψεις που συντελέσθηκαν σε συνάρτηση προς την οργάνωση και λειτουργία των υπηρεσιών των ΟΤΑ, παραλείπονται όσα προσιδιάζουν εις τη συγκεκριμένη υπηρεσίαν καθήκοντα, υποχρεώσεις και μέτρα προνοίας, τα οποία υπαγορεύονται εκ της κειμένης νομοθεσίας, των δεδομένων της κοινής πείρας και των αρχών της καλής πίστεως (ΣτΕ 3308/96, 347/97, 4776/97, 3102/99) ως και των κανόνων της καλής λειτουργίας της διοικήσεως (ΑΠ 875/83).

Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 24 παρ. 1 του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα (ΠΔ 410/1995, ΦΕΚ Α-231) «… Στην αρμοδιότητα των δήμων και των κοινοτήτων ανήκουν ιδίως:  α) η κατασκευή, συντήρηση και λειτουργία:  i) συστημάτων ύδρευσης, άρδευσης και αποχέτευσης, αντιπλημμυρικών και εγγειοβελτιωτικών έργων, έργων δημοτικής και κοινοτικής οδοποιίας, πλατειών, γεφυρών και έργων ηλεκτροφωτισμού των κοινόχρηστων χώρων.»

Με βάση τα παραπάνω, έχει ήδη κριθεί με σωρεία Δικαστικών αποφάσεων ότι το Δημόσιο ή ο εκάστοτε Δήμος (αναλόγως του χαρακτηρισμού της οδού), ευθύνεται από παραλείψεις κατασκευής ή συντήρησης οδών (δηλαδή από κακοτεχνίες). Ίδετε ενδεικτικά μεταξύ πολλών άλλων αποφάσεων την απόφαση ad hoc ΕΦΑΘ  49/67 (ΑρχΝ 38/134) που αφορά κακοτεχνίες σε δρόμο, τη νεότερη ΔΕφΑθ 4872/98 (ΔιΔικ 14/1349) όπου κρίθηκε ότι το Δημόσιο ευθύνεται σε περίπτωση ζημίας σε τρίτο λόγω κακής κατασκευής ή καταστάσεως του οδοστρώματος εθνικής οδού, την ΣΤΕ 2172/2000 (αδημ. υπάρχει στη ΝΟΜΟΣ) όπου κρίθηκε ότι το Δημόσιο ευθύνεται για κακοτεχνίες στην κατασκευή πύλης καταφυγίου αεροσκαφών με συνέπεια τον τραυματισμό στο χέρι αξιωματικού κατά το κλείσιμο της, την ΣΤΕ 3182/1998  (αδημ. υπάρχει στη ΝΟΜΟΣ) που αφορά κακοτεχνίες στην κατασκευή διώρυγας και ευθύνη του Δημοσίου για ζημίες που υπέστη η κατοικία τρίτου, η οικοσκευή του κλπ. από πλημμύρες, και επίσης τη ΣτΕ 740/01 (αδημ.) όπου κρίθηκε ότι Δήμος ευθύνεται σε αποζημίωση ποδηλάτη που τραυματίστηκε λόγω πτώσης σε λακκούβα που υπήρχε σε δημοτική οδό.

 

III) Αξίωση αποζημίωσης της ηθικής βλάβης μου ύψους 100.000€

Κυρίως όμως, εξαιτίας των παραπάνω κακοτεχνιών στην κατασκευή δημοσίου έργου (δημοτικής οδού) και λόγω του τραυματισμού μου που βρίσκεται σε άμεση αιτιώδη συνάφεια με τις κατασκευαστικές κακοτεχνίες, υπέστην βαρύτατη  ηθική βλάβη της προσωπικότητάς μου η οποία κατά νόμο (αρ. 57 ΑΚ) προστατεύεται και έτσι μου οφείλεται αποζημίωση βάσει του άρθρου 932 ΑΚ.

Το ύψος της βλάβης αυτής ανέρχεται στο ποσό των 100.000 ευρώ, το οποίο είναι εύλογο, δίκαιο και ανάλογο με τις περιστάσεις του ατυχήματος και την οικονομική κατάσταση εμού και με δεδομένο ότι:

α) είμαι νεαρή σε ηλικία ( 52 ετών) και δεν είχα ιδιαίτερα προβλήματα υγείας πριν το ατύχημα,

β) έχασα την πλήρη χρήση του δεξί χεριού μου ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, έχοντας μετατραπεί μόνιμα σε ανάπηρη, ολόκληρη δε η υπόλοιπη ζωή μου θα συνοδεύετε από μόνιμους πόνους και οδύνες από τον τραυματισμό μου αυτό,

γ) επίσης οι τραυματισμοί μου ήταν ιδιαίτερα επίπονοι εκ της φύσεώς τους (πολλαπλά κατάγματα στα δύο χέρια και τραυματισμός στο πρόσωπο και το κεφάλι), και μετά την επούλωση των τραυματισμών μου θα φέρω ισόβια την συνοδεύουσα δυσμορφία από αυτά, που εντείνεται  λόγω του γεγονότος ότι είμαι γυναίκα,

δ) ο εναγόμενος Δήμος είναι αποκλειστικά υπαίτιος για το ατύχημα και σε κάθε περίπτωση εγώ δεν θα μπορούσε να έφταιγα σε τίποτα,

ε) από καλή και χρήσιμη νοσηλεύτρια – δημόσιος υπάλληλος, έχω μετατραπεί ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ μέχρι του τέλους της ζωής μου, σε μια ανάπηρη που δεν μπορεί πια να εργαστεί και είναι σίγουρο ότι θα αποχωρήσω αναγκαστικά από την εργασία μου λόγω αναπηρίας, αλλά και στο σπίτι μου το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορώ καθόλου να κάνω τις οικιακές μου εργασίες, αφού το δεξί μου χέρι θα είναι από εδώ και πέρα ελαττωματικό και ανάπηρο, πολλώ μάλλον αφού είμαι δεξιόχειρας.

στ) Επίσης, με δεδομένο ότι πριν το περιστατικό αυτό ήμουν γυναίκα πολύ εμφανίσιμη και ελεύθερη (εν χηρεία) είχα πολλές πιθανότητες να ξαναφτιάξω τη ζωή μου με γάμο, με άνδρα παραπλήσιας ηλικίας με τη δική μου, αλλά τώρα, μετά την αναπηρία μου αυτή και όλα τα παρεπόμενά της (δυσμορφία, αδυναμία οικιακών εργασιών κλπ) είναι βέβαιο ή εξανεμίζονται σχεδόν 100% οι πιθανότητες για μένα μιας τέτοιας περίπτωσης.

ζ) Επιπλέον, υπάρχει βεβαιότητα ότι  πρέπει εφεξής να βοηθούμαι στο σπίτι μου ιδιαίτερα για βαριές δουλειές είτε από οικιακή βοηθό είτε από συγγενείς μου (μητέρα μου όσο μπορεί κλπ) οπότε είτε πρέπει να ξοδεύω χρήματα, είτε τα συγγενικά μου πρόσωπα να διαθέτουν τον ελεύθερο χρόνο τους για τις ανάγκες μου.

ΙV) Αξίωση αποζημίωσης περιουσιακής βλάβης, επειδή η αναπηρία μου αποκλείει κάθε επαγγελματική εξέλιξή μου (καριέρα) ως αποκλειστική νοσοκόμα, ύψους 120.000€

Σύμφωνα με το άρθρο 931 ΑΚ «Η  αναπηρία  ή  η  παραμόρφωση  που  προξενήθηκε  στον παθόντα  λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη κατά  την  επιδίκαση  της  αποζημίωσης,  αν  επιδρά στο μέλλον του.»

Το άρθρο αυτό έχει ερμηνευτεί με την απόφαση Αρείου Πάγου ΑΠ 1466/2003 (υπάρχει στη Νόμος) ως εξής:  «Κατά το άρθρο 931 Α.Κ. «η αναπηρία ή η παραμόρφωση, που προξενήθηκε στον παθόντα λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης, αν επιδρά στο μέλλον του». Από τη διάταξη αυτή, σε συνδ. με εκείνες των άρθρων 298, 299, 914, 929 και 932 Α.Κ. προκύπτει, ότι η αναπηρία ή η παραμόρφωση που προξενείται στον παθόντα, ανεξαρτήτως φύλου, εκτός από την επίδραση που μπορεί να ασκήσει τόσο στο ύψος των χρηματικών ποσών που θα στερείται ο παθών στο μέλλον ή θα ξοδεύει επί πλέον εξαιτίας της αύξησης των δαπανών του, όσο και στο ύψος της χρηματικής ικανοποίησης που θα επιδικασθεί για την ηθική βλάβη, μπορεί να θεμελιώσει και αυτοτελή αξίωση για αποζημίωση, αν επιδρά στο μέλλον του. Ως «μέλλον» νοείται η επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του προσώπου. Η διατύπωση της διάταξης του άρθρου 931 Α.Κ. αλλά και η συστηματική της θέση στον Α.Κ., παρέχει βάση για τέτοια αξίωση αν και εφόσον, κατά την αληθινή έννοιά της η αναπηρία ή η παραμόρφωση επιδρά στο μέλλον του παθόντος, που δεν μπορεί να καλυφθεί εντελώς με τις παροχές που προβλέπονται από τις διατάξεις των άρθρων 929 και 932 Α.Κ.»

Στην περίπτωσή μου, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων και εάν δεν συνέβαινε το παραπάνω περιστατικό, θα συνταξιοδοτούμουν σε 4 χρόνια σε ηλικία 56 ετών από την εργασία μου ως δημοσίου υπαλλήλου  –  νοσοκόμα, και θα συνέχιζα την καριέρα μου για τουλάχιστον άλλα 10 έτη στον ιδιωτικό τομέα ως αποκλειστική αδελφή νοσοκόμα στο Νοσοκομείο ###########, χρησιμοποιώντας την πείρα και τις γνώσεις που έχω αποκομίσει από 20 χρόνια και πλέον εργασίας μου ως νοσοκόμα στο Νοσοκομείο ###########. Από την εργασία μου αυτή θα αποκόμιζα τουλάχιστον 1.000€ μηνιαίως κάθε μήνα για 10 έτη, δηλαδή συνολικό ποσόν 120.000€ (εφόσον 1.000€ Χ 12 μήνες Χ 10 έτη = 120.000€).

Όμως, λόγω της μόνιμης πια αναπηρίας μου στο δεξί χέρι κατά τα ανωτέρω είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορέσω να κάνω την εργασία αυτή στο μέλλον, εφόσον η εργασία της αποκλειστικής νοσοκόμας προϋποθέτει μυϊκή δύναμη και στα δύο χέρια ώστε να μπορεί η νοσοκόμα να σηκώνει τους ασθενείς για να τους γίνονται οι απαραίτητες φροντίδες (προσωπική καθαριότητα, εντριβές, ενέσεις κλπ), ενώ εγώ λόγω της αναπηρίας μου στο δεξί μου χέρι αδυνατώ και σήμερα και για πάντα να το χρησιμοποιήσω για να σηκώσω βάρη.

Συνεπώς, η ως άνω αναπηρία μου στο δεξί χέρι, επιδρά στη μείωση της προσωπικότητάς μου, αφού δεν μου επιτρέπει στο μέλλον να εργαστώ ως αποκλειστική αδελφή νοσοκόμα, επάγγελμα στο οποίο έχω μεγάλη πείρα και έχω εκπαιδευτεί και όμοιο με το επάγγελμα που μέχρι σήμερα εκτελούσα. Έτσι, και επειδή λόγω της ηλικίας μου (52 ετών) είναι δύσκολο πια να αλλάξω επάγγελμα, οποιαδήποτε δυνατότητα επαγγελματικής μου εξέλιξης έχει τελειώσει λόγω της αναπηρίας μου και άρα πρέπει ο εναγόμενος Δήμος να καταδικαστεί να μου καταβάλλει και πρόσθετη αποζημίωση, πέραν της ηθικής βλάβης, βάσει του άρθρου 931 ΑΚ, ύψους 120.000€.

 

1. V) Αίτημα ορισμού ιατρικού πραγματογνώμονα (κατ’άρθρο 159 ΚΔΔ)

Επειδή, σε κάθε περίπτωση ζητώ από το Δικαστήριό Σας να διορίσει κατά το άρθρο 159 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ΚΔΔ) ιατρικό πραγματογνώμονα – ορθοπεδικό, ο οποίος είναι και ο μόνος αρμόδιος να βεβαιώσει όχι μόνο για την έκταση των σωματικών βλαβών που υφίσταμαι μέχρι σήμερα (ανικανότητα κανονικής χρήσεως  του δεξιού χεριού μου), αλλά κυρίως για το ότι  οι αναπηρίες αυτές είναι ΜΟΝΙΜΕΣ, δεν θεραπεύονται, και θα τις έχω μέχρι του τέλους της ζωής μου.

 

VΙ) Πρόταση εξέτασης μαρτύρων (άρθρου 180 ΚΔΔ).

Σύμφωνα με τα άρθρα 179 και 180 ΚΔΔ προτείνω να εξεταστούν είτε ενώπιόν του Δικαστηρίου Σας είτε ενώπιον του εισηγητού Δικαστή, ως μάρτυρες οι δύο φίλες μου που με συνόδευαν όταν έγινε το ατύχημα, ώστε να βεβαιώσουν για τις συνθήκες του. Η εξέτασή τους κρίνεται απαραίτητη ώστε το Δικαστήριό Σας να σχηματίσει δικανική πεποίθηση για τις συνθήκες του ατυχήματος. Συγκεκριμένα προτείνω, ως μάρτυρες:

1) την ########### ########### ########### ########### ########### ###########, και

2) την  ###########

########### ########### ########### ###################### ###########

Βεβαιώνω δε ότι στο πρόσωπο των 2 μαρτύρων αυτών δεν συντρέχει περίπτωση αποκλεισμού ή απαλλαγής των μαρτύρων κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 183 ΚΔΔ.

 

VΙΙ. Αιτήματα.

Για τους λόγους αυτούς, και επειδή η αγωγή μου είναι νόμιμη, βάσιμη, εμπρόθεσμη, εισάγεται στο αρμόδιο καθ’ ύλη και κατά τόπο Δικαστήριο, και θα την αποδείξω με όλα τα νόμιμα, έγκυρα και υποστατά αποδεικτικά μέσα,

ΖΗΤΩ

1) Να γίνει δεκτή η αγωγή μου,

2) Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος Δήμος ########### να μου καταβάλλει για τους παραπάνω ιστορούμενους λόγους αποζημίωση συνολικού ύψους 220.000€ νομιμότοκα από την επομένη της επιδόσεως της παρούσας (αναλυομένη ως εξής: για αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης ποσόν 100.000€, και για αποζημίωση περιουσιακής βλάβης λόγω αναπηρίας που αποκλείει την επαγγελματική μου εξέλιξη ποσόν 120.000€).

3) Να καταδικαστεί και στη δικαστική μου δαπάνη.

 

Σύρος 9/6/2002

Ο πληρεξούσιος Δικηγόρος

 

 

Ιωάννης-Ιάκωβος Παραδείσης

Δικηγόρος Σύρου

Πτυχιούχος Δημοσίου Δικαίου Πανεπιστημίου Paris 2