Το επίδικο περιστατικό δεν αποτελεί εργατικό ατύχημα, καθώς δεν έλαβε χώρα κατά την εκτέλεση της εργασίας του θανόντος, ενώ έγινε παρά τη ρητή απαγόρευση του εργοδότη
Με την υπ’ αριθμ. 98/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκίδας κρίθηκε ότι δε συνιστά εργατικό ατύχημα ο θανατηφόρος τραυματισμός εργάτη που επήλθε από περιστατικό που δεν έλαβε χώρα κατά την εκτέλεση της εργασίας του, και έγινε παρά τη ρητή απαγόρευση του εναγόμενου εργοδότη.
Η υπόθεση αφορά στην καταπλάκωση ενός εργάτη από περονοφόρο ανυψωτικό μηχάνημα (κλαρκ) το οποίο ο ίδιος είχε θέσει σε λειτουργία παρά τη ρητή απαγόρευση του εργοδότη του και χωρίς να διαθέτει εμπειρία στην οδήγησή του.
Ειδικότερα, ο θανών είχε προσληφθεί προκειμένου να απασχοληθεί ως εργάτη επιχείρηση με αρμοδιότητα τον χειρωνακτικό τεμαχισμό (σχίσιμο) πέτρας – μαρμάρου σε πλάκες και την συσκευασία αυτών σε παλέτες.
Στο οικόπεδο όπου εργαζόταν, βρισκόταν ένα περονοφόρο ανυψωτικό μηχάνημα (κλαρκ), ιδιοκτησίας του εναγομένου, στο οποίο δεν υπήρχαν κλειδιά και το οποίο, ο εναγόμενος απαγόρευσε ρητά στους εργαζομένους «να το πειράξουν».
Ωστόσο, παρά την απαγόρευση και την έλλειψη εμπειρίας και σχετικής άδειας χειρισμού κλαρκ, ενώ ο εργοδότης απουσίαζε από τον χώρο εργασίας, ο θανών έθεσε σε λειτουργία το όχημα, συνδέοντας μεταξύ τους τα καλώδια από τον διακόπτη εκκίνησης με κλειδί, που βρίσκεται στην κονσόλα του μηχανήματος, προκειμένου να μεταβεί σε δημόσια βρύση, που απέχει 500 μέτρα περίπου από το ως άνω οικόπεδο.
Εν συνεχεία και έπειτα από παραλείψεις του εργάτη, το κλαρκ τον καταπλάκωσε, προκαλώντας του βαρύτατους τραυματισμούς, ενώ τελικώς απεβίωσε από βαριές κακώσεις θώρακος.
Το δικαστήριο έκρινε με βάση τα πραγματικά περιστατικά, ότι το περιστατικό δεν αποτελεί εργατικό ατύχημα κατά την έννοια του άρθρου 1 του ν. 551/1915, καθώς δεν έλαβε χώρα, έστω και υπό ευρεία έννοια, κατά την εκτέλεση της εργασίας του θανόντος, δεδομένου ότι η μετάβαση του τελευταίου στην δημόσια βρύση, που βρισκόταν εκτός του χώρου εργασίας του, με το παραπάνω γερανοφόρο όχημα, έγινε με δική του πρωτοβουλία, χωρίς να είναι αναγκαία για την εκτέλεση της εργασίας του, για την οποία δεν ήταν απαραίτητη η χρήση νερού και παρά τη ρητή απαγόρευση του εναγομένου, δηλαδή αντίθετα με τις υποχρεώσεις του, που απέρρεαν από τη σχέση που τον συνέδεε με τον εργοδότη.
Παράλληλα, το δικαστήριο έκρινε ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η απομάκρυνση του θανόντος από τον χώρο εργασίας του, με τη χρήση του ως άνω γερανοφόρου οχήματος και με δική του πρωτοβουλία, έγινε εξ αφορμής της εργασίας του, λόγω της προσωπικής του ανάγκης για κατανάλωση νερού που ήταν απαραίτητη από την φύση της εργασίας του, δεδομένου ότι η μετάβαση του στην ως άνω δημόσια βρύση (στην οποία ήταν δυνατό με ευκολία να μεταβεί και πεζός), με τον πιο πάνω, αυθαίρετο, μη ενδεδειγμένο, ασυνήθιστο και χωρίς εξουσιοδότηση τρόπο, υπερβαίνει τα λογικώς ακραία όρια για την πραγματοποίηση της, ώστε, λόγω της εξ αυτού του λόγου διακοπής του αιτιώδη συνδέσμου, μεταξύ της παρεχόμενης εργασίας του θανόντος και του ανωτέρω θανάσιμου τραυματισμού του, να μην υφίσταται εργατικό ατύχημα.
Δείτε αναλυτικά την απόφαση 98/2017 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκίδας εδώ.
