Όπως είναι γνωστό, η FYROM (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) είναι δημιούργημα του στρατάρχη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο (1892-1980), ο οποίος αμέσως μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, με την πλήρη υποστήριξη του Ιωσήφ Στάλιν (1878-1953), έφτιαξε μέσα στην τότε Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας ένα ομόσπονδο «κρατίδιο» στην ευρύτερη περιοχή του Άνω Αξιού με πρωτεύουσα τα Σκόπια, το οποίο ονόμασε «Μακεδονία».
Το κατασκεύασμα αυτό άρχισε να δημιουργεί συστηματικά και με μεθοδική συνέπεια ένα κάλπικο όραμα, μια μελλοντική υποθήκη αλυτρωτισμού και επεκτατισμού εναντίον της Ελλάδος (κυρίως) αλλά και άλλων γειτόνων της περιοχής.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 οι νέες γενιές των Σκοπιανών άρχισαν να διδάσκονται πως «είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου» και να φανατίζονται με απίθανες και «ιερές» ψευδαισθήσεις αλυτρωτισμού. Έτσι όταν το 1991 διαλύθηκε η Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία, δημιουργήθηκε –με τις ευλογίες και την υποστήριξη όλων των μεγάλων συμμάχων μας– στην περιοχή που ο Τίτο ονόμασε «Μακεδονία» ένα νέο κρατίδιο το οποίο έσπευσε να αναγνωρίσει, πρώτη και καλύτερη, η Τουρκία.
Το νεαρό κρατίδιο, με πολύ γερές «πλάτες» που τις παρείχαν εξαιρετικά ύποπτοι «προστάτες», δεν άφησε καμιά απολύτως πρόκληση που να μην κάνει απέναντι στην Ελλάδα:
- Αυτοονομάστηκε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» κατέχοντας μόνο το 37% της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας (η Ελλάδα κατέχει το 51%, η Βουλγαρία το 11% και η Αλβανία το 1% περίπου). Προφανώς θεωρούσε πως το υπόλοιπο 63% της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας που της έλειπε, θα της το «χάριζαν» οι ύποπτοι προστάτες της!
- Έσπευσε χωρίς καθυστέρηση να τυπώσει και να μοιράσει ανά τον κόσμο χάρτες που περιλαμβάνουν και την αρχαία Μακεδονία, δηλαδή την Ελλάδα. Τύπωσε και μοίρασε χαρτονομίσματα με τον Λευκό Πύργο, το έμβλημα της Θεσσαλονίκης – της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας. Δημιούργησε σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας, το σύμβολο που βρέθηκε πάνω στον τάφο του Φιλίππου στη βόρεια Ελλάδα. Γέμισε σταδιακά χώρους και πλατείες με «μεγαλοπρεπή» αγάλματα-κακέκτυπα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Και άρχισε να χύνει ποταμούς από κροκοδείλια δάκρυα σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς επειδή η Ελλάδα αντιδρούσε στην απροκάλυπτη κλοπή του ονόματος ολόκληρης της Μακεδονίας!
Οι ισχυροί «προστάτες» του γειτονικού κρατιδίου κατάφεραν να εξασφαλίσουν την αναγνώριση του κάλπικου ονόματος από 130 χώρες του κόσμου οι οποίες είναι απόλυτα φυσικό να μην γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του θέματος της ονομασίας, αλλά όχι της Ελλάδας η οποία πρόβαλε βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ – φυσικά ούτε λόγος για πιθανή ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το φθινόπωρο του 2008 οι εθνικιστές των Σκοπίων υπέγραψαν με τυμπανοκρουσίες μια «στρατηγική συμφωνία» με την Τουρκία αφενός μεν για να αισθάνονται πιο «ασφαλείς» σε σχέση με τους συνεχείς τυχοδιωκτισμούς εναντίον της Ελλάδας, αφετέρου δε για να διαβεβαιώνουν το λαό τους πως οι αχυρένιες πλάτες των Τούρκων στρατηγών τους εξασφαλίζουν «ατιμωρησία».
Γκέοργκε Ιβάνοφ (EPA / Georgi Licovski)
Έναν χρόνο αργότερα (Οκτώβριος 2009) ο νεοεκλεγείς τότε πρόεδρος των Σκοπίων Γκιόργκε Ιβάνοφ (παραμένει και σήμερα), έσπευσε στην Τουρκία για να ευχαριστήσει τους Τούρκους «προστάτες», επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά πως οι πολιτικοί απατεώνες διακρίνονται πάντοτε για τις χωρίς περιεχόμενο μεγαλοστομίες τους: «Η χρησιμοποίηση του συνταγματικού ονόματος, η υποστήριξη της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας, όπως και η σθεναρή υποστήριξη για την ενσωμάτωση στο ΝΑΤΟ, αποδεικνύουν τις ειλικρινείς προθέσεις των πραγματικών μας φίλων!» έλεγε απευθυνόμενος στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας.
Την εποχή που η Ελλάδα περνούσε μια ακόμα περίοδο αστάθειας με τις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 (Μάιος και Ιούνιος), ο τότε ΥΠΕΞ των Σκοπίων Νίκολα Πόποσκι βρισκόταν πάλι στην Τουρκία όπου με μεγάλη ικανοποίηση άκουγε τον θρασύτατο Εγκεμέν Μπαγίς (παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο του 2013 κάτω από το βάρος του τεράστιου σκανδάλου διαφθοράς που συγκλονίζει έκτοτε την Τουρκία παρά τη δικτατορία που έχει επιβληθεί) να απευθύνεται στην Ελλάδα με ύφος αυθεντικού «προστάτη» της νεοοθωμανικής Πύλης: «Ελπίζω η Ελλάδα, αντί να ασχολείται με την ονομασία της “Μακεδονίας”, με κάποια προβλήματα στα νησιά και με το συρματόπλεγμα στα σύνορα, να δώσει βάρος στα οικονομικά προβλήματά της […]. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου κατέστησε δύσκολη υπόθεση το σχηματισμό κυβέρνησης στην Ελλάδα, αλλά η Τουρκία θα σεβαστεί τις αποφάσεις του ελληνικού λαού!» (πω-πω, απίστευτη μεγαλοψυχία από τη νεοοθωμανική… Υψηλή Πύλη!).
Αχμέτ Νταβούτογλου και Νίκολα Πόποσκι στις 21/12/2012 (φωτ.: EPA / Georgi Licovski)
Την εικόνα της εποχής συμπληρώνει ο θεωρητικός του νεοοθωμανισμού Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος στις 20 Μαΐου 2012 κραύγαζε σε ακροατήριο αλαλαζόντων ψευτομακεδόνων: «Δεν είμαι μόνο μεγάλος και ειλικρινής φίλος της Μακεδονίας, αλλά είμαι επίσης Μακεδόνας»! (Μήπως ορθώς «ηλίθιο» τον ανεβάζει ο Έντουαρντ Λούτβακ του CSIS1 και «βλάκα» τον κατεβάζει ο αρχηγός του τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου;)
Φυσικά, Τούρκοι «προστάτες» και ολόκληρη η κουστωδία των εθνικιστών ψευτομακεδόνων προσποιούνται ότι γνωρίζουν ιστορία και λένε αυτήν που θα ήθελαν ή αυτήν που ονειρεύονται. Δεν είναι όμως πιο απλό να ακούσουν προσεκτικά και να μάθουν τι ακριβώς λέει ένας από τους επιφανέστερους μελετητές της Αρχαίας Ιστορίας της Μακεδονίας, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Robin Lane Fox; Αν δεν κλείσουν μόνοι τους τα αυτιά τους, ας ακούσουν: «Η Μακεδονία είναι ένα βασίλειο της Βορείου Ελλάδας, που κατοικείται από ανθρώπους που μιλούν την ελληνική γλώσσα, χρησιμοποιούν ελληνικά ονόματα, έχουν το ελληνικό ημερολόγιο και λατρεύουν τους Θεούς των Ελλήνων. Εκείνοι που ζουν στα Σκόπια και υποστηρίζουν ότι εκεί είναι η Μακεδονία, η πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είναι αμαθείς και αποτρόπαιοι.
»Είναι σαν να λέει κανείς ότι το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έχει τις ρίζες του στη Λευκορωσία κι ότι η Οξφόρδη ήταν το Μινσκ!».
Η Οξφόρδη λοιπόν δεν είναι το Μινσκ και τα σκοπιανά ψέματα έχουν και αυτά, όπως όλα τα άλλα ψέματα, κοντά ποδάρια. Το 2016 ο Νίκολα Γκρούεφσκι, του εθνικιστικού VMRO-DPMNE, παραιτήθηκε αφού για μια ολόκληρη δεκαετία έσυρε το γειτονικό κρατίδιο στην πιο μαύρη περίοδο της σύντομης ιστορίας του. Στις εκλογές του Δεκεμβρίου 2016 συγκέντρωσε ποσοστό 39%, έλαβε εκ νέου εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά απέτυχε να παραμείνει στην εξουσία. Μετά από ολόκληρους μήνες ατέρμονων συζητήσεων και αφού η χώρα έφθασε στα πρόθυρα του εμφύλιου, στις 29 Μαΐου 2017 ανακοινώθηκε η σύνθεση της νέας κυβέρνησης συνεργασίας της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης (SDSM) και των αλβανικών DUI και «Συμμαχία για τους Αλβανούς», υπό τον σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ. Στη νέα κυβέρνηση των Σκοπίων ένας εκ των τριών αντιπροέδρων είναι Αλβανός, (Μπουγιάρ Οσμάνι) και υπουργός Εξωτερικών ο Νίκολα Ντιμιτρόφ, πρώην διπλωμάτης.
Ζόραν Ζάεφ (φωτ.: EPA / Georgi Licovski)
Τα δύο περίπου εκατομμύρια των κατοίκων της γειτονικής χώρας είναι κυρίως Σλάβοι, Αλβανοί, Ρομά και Σέρβοι. Στις μέρες μας, το δηλητήριο του εθνισμού που έσπειρε μέσα στη χώρα το VMRO, οι έντονες εθνοτικές διαφορές και οι συχνές απροκάλυπτες επεμβάσεις των «μεγάλων δυνάμεων» έχουν δημιουργήσει μια έκρυθμη κατάσταση και χειροπιαστές προϋποθέσεις διαμελισμού της νεαρής χώρας.
Συμπέρασμα: Η πιο σώφρων, αναίμακτη και πολιτισμένη λύση για το γειτονικό κράτος και τη νέα κυβέρνηση του, είναι χωρίς αμφιβολία η άμεση συνεννόηση με την Ελλάδα, σε μια κοινά αποδεκτή συμφωνία για νέα ονομασία, νέα σύμβολα και εξάλειψη των φαντασιώσεων της «εθνότητας» και της «γλώσσας» που επιχειρήθηκε να «επιβληθεί» με το ζόρι σε Σλάβους, Αλβανούς, Ρομά, Σέρβους κ.ά. Η Ελλάδα πάντα είχε απλωμένο και ανοικτό χέρι συνεννόησης και συνεργασίας, παρά τις συνεχείς προσβολές που έχει υποστεί από ύποπτους «εθνικιστές» που επιχείρησαν (και επιχειρούν) να βάλουν δυναμίτη στην ειρήνη της περιοχής, παρόλο που η χώρα μας αποτελεί τον μεγαλύτερο ξένο επενδυτή της γειτονικής χώρας!
Η άμεση αλλαγή του ονόματος που «οικειοποιείται» τη γεωγραφική περιοχή ολόκληρης της Μακεδονίας, η συμφωνία στα υπόλοιπα θέματα των συμβόλων, της εθνότητας και της γλώσσας είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει αμέσως το γειτονικό κράτος στην Ατλαντική Συμμαχία εξασφαλίζοντας πλήρως την ασφάλειά του και θα δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την μελλοντική ένταξή του στους κόλπους της ΕΕ με την αμέριστη υποστήριξη της Ελλάδας.
«Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία» είναι ένα πιθανό νέο όνομα για τα Σκόπια, το οποίο έχουν ήδη προτείνει, με ανοικτή παρέμβαση προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και τους πολιτικούς αρχηγούς, οι Παμμακεδονικές Ενώσεις της Υφηλίου.
Η «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία», η νέα πιθανή ονομασία των Σκοπίων, φαίνεται πολύ εύστοχη. Εκφράζει αυθεντικά τη σημερινή κατάσταση και τη θέση του νέου κράτους στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή του βαλκανικού χώρου. Τερματίζει μια διένεξη που δημιουργήθηκε από την υστεροβουλία κάποιων ηγετών του περασμένου αιώνα, βασισμένη σε ανύπαρκτα ιστορικά δεδομένα. Οδηγεί με ασφάλεια προς το μέλλον το γειτονικό κράτος χωρίς αιματοχυσία, πολεμικές περιπέτειες ή διαμελισμούς.
Και φυσικά, χωρίς ανατολίτες «προστάτες» που υποθάλπουν συνεχώς αντιθέσεις και έριδες, χωρίς φυσικά να δίνουν δεκάρα τσακιστή για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα τους.
Εμείς ευχόμαστε να πρυτανεύσει έστω και τώρα η κοινή λογική, μακριά από υπερβολές και υστερίες, για το καλό της ειρήνης και της ευημερίας των κατοίκων ολόκληρης της περιοχής η οποία (ούτως ή άλλως) βρίσκεται πολύ κοντά στην κινούμενη άμμο της Μέσης Ανατολής και έχει ανάγκη από ειρηνική συνύπαρξη και ανάπτυξη – μεγαλύτερη από ποτέ…
Λεωνίδας Κουμάκης2
1. Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (Center for Strategic and International Studies) με έδρα την Ουάσινγκτον, ΗΠΑ.
2. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επί τρεις δεκαετίες, με την ιδιότητα του Διευθυντή Εξαγωγών Ελληνικής Οινοβιομηχανίας, ταξίδευσε στις τέσσερις από τις πέντε ηπείρους, δημιουργώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο διανομής σε 32 χώρες.
Είναι συγγραφέας των βιβλίων Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία (α΄ έκδ. 1992, δ΄ έκδ. 2008) και Ματιές στις ρίζες του ελληνισμού (1997). Τον Δεκέμβριο του 1996 κυκλοφόρησε τον σύντομο Αποχαιρετισμό. Το τελευταίο του βιβλίο Η Τουρκία στις φλόγες κυκλοφόρησε το 2017 μέσα από την πλατφόρμα της Create Space και διατίθεται από το Amazon.com.
