Επειδή, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα, οι οποίες ως οργανωμένο και αυτοτελές σύστημα κανόνων δικαίου, ρυθμίζουν κατά τρόπο αυστηρό, λεπτομερειακό και εξαντλητικό τον τρόπο αντίδρασης της έννομης τάξης στο (νομικό) γεγονός της οικονομικής πτώσης του οφειλέτη, εν όψει όχι μόνο της σημασίας του για την οικονομία αλλά και των πολλαπλών εμπλεκομένων συμφερόντων, η προάσπιση του συλλογικού συμφέροντος των πτωχευτικών πιστωτών αναδεικνύεται από τον νόμο σε κεντρικής σημασίας στόχο του πτωχευτικού δικαίου, αυτόν δε, μεταξύ άλλων, υπηρετούν τόσο ο κανόνας του αποχωρισμού από τον οφειλέτη της πτωχευτικής του περιουσίας και η ανάθεση της εξεύρεσης, διαφύλαξης και διατήρησής της στον σύνδικο, ενεργούντος άλλοτε κατά την κρίση του και άλλοτε σύμφωνα προς όσα αποφασίσει η ομάδα των πιστωτών ή η δικαστική αρχή, προς όφελος του συνόλου των πτωχευτικών πιστωτών, όσο και η αρχή της στέρησης του δικαιώματος ασκήσεως ατομικής διώξεως κατά του οφειλέτη, που αφορά (πλην των ανωτέρω εξαιρέσεων) όλους τους πτωχευτικούς πιστωτές και, επομένως, και το Δημόσιο. Εν όψει των ανωτέρω, μεταξύ των (ενδεικτικώς άλλωστε μνημονευομένων) «ατομικών καταδιωκτικών μέτρων των πιστωτών κατά του οφειλέτη προς ικανοποίηση ή εκπλήρωση πτωχευτικών απαιτήσεων», τα οποία κατά νόμο αναστέλλονται αυτοδικαίως μετά την κήρυξη της πτώχευσης, περιλαμβάνονται και τα προβλεπόμενα στο άρθρο 14 παρ. 1 του ν. 2523/1997 μέτρα, διότι τα μέτρα αυτά, ως εκ της φύσης τους, του ειδικότερου περιεχομένου τους και του σκοπού τους, αντιστρατεύονται ευθέως τη συλλογικότητα δράσης που χαρακτηρίζει την πτώχευση, η οποία επιτάσσουσα την οργάνωση των πτωχευτικών πιστωτών σε κοινωνία ζημίας, αποκλείει την ελεύθερη δράση τους, ενώ περαιτέρω οδηγούν εξ ορισμού σε παρεμπόδιση του έργου και των αρμοδιοτήτων των οργάνων της πτωχευτικής διαδικασίας (πτωχευτική αυτοδιοίκηση ή αυτορρύθμιση), δυσχεραίνοντας έτσι ουσιωδώς την ολοκλήρωση των εργασιών της και την εκπλήρωση του σκοπού της, που είναι η κατά το δυνατόν σύμμετρη ικανοποίηση των πιστωτών με τη ρευστοποίηση της περιουσίας του οφειλέτη (ή, ενδεχομένως και μέσω της οικονομικής του επιβίωσης).
