Δ.Εφ.Αθηνών 3199/2017 (Τμήμα 18ο τριμελές)
Στην ειδικότερη περίπτωση που η σύμβαση είναι άκυρη λόγω παραλείψεως του υποχρεωτικού προσυμβατικού ελέγχου από το Ελεγκτικό Συνέδριο, η αξίωση προς ικανοποίηση των απαιτήσεων εκ της παροχής στο Δημόσιο ή τα Ν.Π.Δ.Δ. υπηρεσιών προβλεπομένων από την, κατά τα προεκτεθέντα, άκυρη σύμβαση δεν γεννά διαφορά εκ συμβάσεως, οι δε σχετικές απαιτήσεις δύνανται να επιδιωχθούν με αγωγή αποζημιώσεως ασκουμένη ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου (ΣτΕ 3104/2013, 368/2014). Είναι δε διάφορο το θέμα όταν πρόκειται για διοικητική σύμβαση η οποία είναι άκυρη για άλλο λόγο (πλην της μη διενέργειας προσυμβατικού ελέγχου), οπότε ο ανάδοχος μπορεί να ασκήσει αγωγή για αξιώσεις του που πηγάζουν από την άκυρη αυτή σύμβαση, σύμφωνα με τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού (άρθρα 904 επ. ΑΚ), ενώπιον του οικείου διοικητικού εφετείου, καθόσον η εν λόγω διαφορά θεωρείται ότι δημιουργήθηκε πάντως από την διοικητική σύμβαση (πρβλ. ΣτΕ 839/2012). Νόμιμα εν προκειμένω κρίθηκε ότι το Διοικητικό Εφετείο δεν ήταν αρμόδιο για την εκδίκαση της ανωτέρω συμβάσεως, η οποία και νόμιμα παραπέμφθηκε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, λόγος ο οποίος δεν καλύπτεται από το δεδικασμένο και την τελεσιδικία και ερευνάται και από το παρόν Δικαστήριο (βλ. ΣτΕ 1562/1986 Ολομ., ΣτΕ 56/1979, Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, κατ’ άρθρο ερμηνεία Ν.Χατζητζανή, έκδοση δεύτερη, σελ. 1126).
