Η αποζημίωση
Η αποζημίωση στην περίπτωση αυτοδίκαιης λύσης σύμβασης εργασίας λόγω θανάτου, καθορίζεται σε ποσοστό 50% επί του ποσού που αντιστοιχεί στις αποδοχές 15 μηνών, με βάση τις αποδοχές του τελευταίου μήνα εργασίας και με καθεστώς πλήρους απασχόλησης.
Η αποζημίωση περιέρχεται στα δικαιούμενα πρόσωπα (αναλύονται στην επόμενη παράγραφο) απευθείας από το νόμο, χωρίς να διέλθει από την κληρονομιά του. Τα ίδια πρόσωπα, τη δικαιούνται, μάλιστα, και σε περίπτωση αποποίησης κληρονομιάς.
«Αναγκαίοι κληρονόμοι» – δικαιούχοι της αποζημίωσης
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο θανών δημόσιος υπάλληλος είχε μόνο αδερφές, με το ΥΠ.ΠΟ.Α. να ρωτά αν αυτές είναι δικαιούχες της παραπάνω αποζημίωσης.
Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση, στους «αναγκαίους κληρονόμους» δεν περιλαμβάνονται οι αδελφές του θανόντος, έστω κι αν είναι οι μοναδικοί πλησιέστεροι συγγενείς αυτού, και κατά συνέπεια αυτές δεν δικαιούνται την αποζημίωση.
Η απόληψη της αποζημίωσης αυτής, που έχει το χαρακτήρα προνοιακού βοηθήματος, ορίζεται κατά τον Α.Κ. και το άρθρο 1825 αυτού, με «αναγκαίους κληρονόμους» να είναι: ο επιζών σύζυγος, οι γονείς του θανόντος (εφόσον θα καλούνται εξ αδιαθέτου κληρονόμοι) και τα ανήλικα τέκνα – κατ’ εξαίρεση από τα ενήλικα τέκνα, εκείνα που φοιτούν σε αναγνωρισμένη σχολή και δεν έχουν υπερβεί το 25ο έτος ή οι θυγατέρες εφόσον είναι άγαμες και δεν εργάζονται.
Ακολουθεί ολόκληρη η γνωμοδότηση του ΝΣΚ