Στην υπόθεση ΔΕΕ C-75/16 της 14-6-2017 το ΔΕΕ εξέτασε διατάξεις του ιταλικού δικαίου, που προβλέπουν υποχρεωτική διαδικασία διαμεσολάβησης, με ποινή απαραδέκτου ενδίκου βοηθήματος κατά καταναλωτών, υπό το πρίσμα της Οδηγίας 2013/11/ΕΕ. Η απόφαση αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθότι αποτελεί την πρώτη ερμηνευτική προσέγγιση της παραπάνω Οδηγίας από το Ευρωπαικό Δικαστήριο.
Σύμφωνα με το ΔΕΕ η εξάρτηση του παραδεκτού ενός ενδίκου βοηθήματος κατά καταναλωτή (εν προκειμένω διαταγής πληρωμής) από την τήρηση υποχρεωτικής προδικασίας διαμεσολάβησης, είναι σύμφωνη με την Ενωσιακή νομοθεσία. Δεν επιτρέπεται όμως να καθίσταται υποχρεωτική στη διαδικασία διαμεσολάβησης η παράσταση δικηγόρου για οποιοδήποτε από τα δύο μέρη (δηλ. και υπέρ του καταναλωτή).
Συγκεκριμένα, διάταξη του ιταλικού δικαίου προέβλεπε:
«Όποιος προτίθεται να ασκήσει ένδικο βοήθημα λόγω διαφοράς σχετικής με […] ασφαλιστικές, τραπεζικές και χρηματοοικονομικές συμβάσεις, οφείλει προηγουμένως να κινήσει, επικουρούμενος από δικηγόρο, τη διαδικασία διαμεσολαβήσεως η οποία προβλέπεται […]», «[…] Τα μέρη οφείλουν να προσέλθουν στην πρώτη συζήτηση και στις επόμενες συζητήσεις, μέχρι την περάτωση της διαδικασίας, επικουρούμενα από δικηγόρο. […]»
Σύμφωνα με το ΔΕΕ η Ενωσιακή νομοθεσία δεν προβλέπει τέτοια εμπλοκή πληρεξουσίων δικηγόρων στην εναλλακτική επίλυση καταναλωτικών διαφορών (ADR). Επομένως η συμμετοχή τους θα πρέπει να είναι μόνον προαιρετική.
Διαβάστε την απόφαση, εδώ.
Στη χώρα μας η Οδηγία 2013/11 μεταφέρθηκε με το νομοθέτημα που θα βρείτε εδώ.
