Στην υπόθεση C-290/16 το ΔΕΕ κλήθηκε να ερμηνεύσει για ακόμα μία φορά τις διατάξεις του Κανονισμού 1008/2008 για τους κανόνες εκμετάλλευσης των αεροπορικών γραμμών στην ΕΕ. Μια παλαιότερη συναφή απόφασή σχολιάζεται εδώ.
Το δικαστήριο διευκρινίζει καταρχάς το άρθρο 23 του Κανονισμού, σύμφωνα με το οποίο:
«Οι αεροπορικοί ναύλοι και τα κόμιστρα που διατίθενται στο ευρύ κοινό περιλαμβάνουν τους εφαρμοστέους όρους όταν προσφέρονται ή δημοσιεύονται σε οιαδήποτε μορφή, συμπεριλαμβανομένου του διαδικτύου για υπηρεσίες αεροπορικών μεταφορών, από αερολιμένα ευρισκόμενο στο έδαφος κράτους μέλους στο οποίο εφαρμόζεται η συνθήκη. Το καταβλητέο τελικό αντίτιμο σημειώνεται πάντοτε και περιλαμβάνει τον ισχύοντα αεροπορικό ναύλο ή κόμιστρο καθώς και όλους τους εφαρμοστέους φόρους, επιβαρύνσεις, προσαυξήσεις και τέλη που είναι αναπόφευκτα και προβλέψιμα κατά τη στιγμή της δημοσίευσης. Πέραν του τελικού αντιτίμου επισημαίνονται τουλάχιστον:
α) ο αεροπορικός ναύλος ή το κόμιστρο,
β) οι φόροι,
γ) τα τέλη αερολιμένος και
δ) λοιπές επιβαρύνσεις, προσαυξήσεις ή τέλη, όπως αυτά που αφορούν την προστασία από έκνομες ενέργειες ή τα καύσιμα,
όταν τα [στοιχεία] στα οποία αναφέρονται [το άρθρο 23, παράγραφος 1, τρίτη περίοδος, στοιχεία βʹ, γʹ και δʹ] έχουν προστεθεί στον αεροπορικό ναύλο ή το κόμιστρο. Οι προαιρετικές επιπρόσθετες τιμολογήσεις γνωστοποιούνται σαφώς, διαφανώς και δίχως ασάφειες στην αρχή οιασδήποτε διαδικασίας κράτησης θέσεων και η αποδοχή τους από τον επιβάτη γίνεται με ενεργητική συναίνεση.»
Σύμφωνα με το Δικαστήριο τα παραπάνω ποσά πρέπει να δημοσιεύονται χωριστά, στο πραγματικό τους ύψος και όχι εν μέρει, σύμφωνα με την εκτίμηση του αερομεταφορέα κατά τη στιγμή της δημοσίευσης, με ευδιάκριτη επισήμανση της χρέωσης που αφορούν.
Περαιτέρω, το Δικαστήριο εξέτασε κατά πόσο αντίκειται στο άρθρο 22 του Κανονισμού διάταξη κράτους μέλους, που απαγορεύει ως καταχρηστικό ΓΟΣ την επιβολή χρέωσης (εν προκειμένω 25 ευρώ ανά επιβάτη και ανά κράτηση) για «έξοδα διεκπεραίωσης», σε περίπτωση ακύρωσης της κράτησης πτήσης σε οικονομική θέση ή σε περίπτωση μη εμφάνισης κατά την επιβίβαση πτήσης σε οικονομική θέση.
Το τιτλοφορούμενο «Ελευθερία τιμολόγησης» άρθρο 22 του εν λόγω Κανονισμού προβλέπει στην παράγραφο 1 συγκεκριμένα ότι:
«Υπό την επιφύλαξη του άρθρου 16 παράγραφος 1, οι κοινοτικοί αερομεταφορείς και, βάσει της αμοιβαιότητας, οι αερομεταφορείς τρίτων χωρών καθορίζουν ελεύθερα τους αεροπορικούς ναύλους και τα κόμιστρα για τις ενδοκοινοτικές αεροπορικές γραμμές».
Σύμφωνα με το Δικαστήριο, από τον σκοπό που επιδιώκει το άρθρο 22 παρ. 1 του Κανονισμού 1008/2008 δεν είναι δυνατόν να συναχθεί ότι οι συμβάσεις αερομεταφορών δεν υπόκεινται στην τήρηση των γενικών κανόνων που προστατεύουν τους καταναλωτές από καταχρηστικές ρήτρες. Επομένως, η Οδηγία 93/13 εφαρμόζεται κανονικά και ως προς τις ρήτρες των συμβάσεων αερομεταφοράς.
Διαβάστε την απόφαση εδώ.
