Ζώνη υψηλού κινδύνου αποτελεί για τις ασφαλιστικές εταιρείες το κέντρο της Αθήνας λόγω των συχνών επεισοδίων. Για τον λόγο αυτό ζητούν από τους καταστηματάρχες την ύπαρξη αυστηρών μέτρων προστασίας έναντι των βανδαλισμών (για παράδειγμα μεταλλικά ρολά), ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αρνούνται να προσφέρουν ασφαλιστική κάλυψη ειδικά σε συγκεκριμένους δρόμους όπως η Στουρνάρη στα Εξάρχεια και κάποια τμήματα της Πατησίων.
Σύμφωνα με την “Καθημερινή” ακόμη και στην Ερμού τα καταστήματα θεωρούνται “ασφαλίσιμος κίνδυνος” από τις εταιρείες του κλάδου και ασφαλίζονται υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν μετατραπεί σε “φρούρια”, δηλαδή οι καταστηματάρχες θα έχουν εγκαταστήσει μέτρα προστασίας από βανδαλισμούς.
Πάντως συνήθης πρακτική που υιοθετείται σε καλύψεις αυτού του είδους είναι οι απαλλαγές, δηλαδή ο όρος ότι η εταιρεία θα καλύψει τη ζημιά πάνω από ένα ποσό, που μπορεί να είναι 1.000, 2.000 ή 5.000 ευρώ . Οι πρόσφατες καταστροφές στην Ερμού επανέφεραν στο προσκήνιο τον προβληματισμό της ασφαλιστικής αγοράς και του εμπορικού κόσμου, που, παρά τη θεσμοθέτηση των ανοιχτών Κυριακών από το Μάιο μέχρι των Οκτώβριο αποφεύγει να ανοίγει τα καταστήματα υπό τον φόβο των επεισοδίων.
Σύμφωνα με στοιχεία από τις ασφαλιστικές εταιρίες, το κόστος ασφάλισης ενός μεσαίου καταστήματος π.χ. με υποδήματα και ύψος ασφαλισμένου κεφαλαίου τα 100.000 ευρώ κυμαίνεται μεταξύ 220-300 τον χρόνο, ανάλογα με την εταιρία, αλλά και τη σχέση του πελάτη με την ασφαλιστική. Το ασφάλιστρο αυτό μπορεί να παρέχεται με ή χωρίς όριο απαλλαγής, αφού το βασικό κριτήριο για να ασφαλιστεί κάποιος είναι τα μέτρα προστασίας. Η ύπαρξη αντιβανδαλιστικών, μεταλλικών ρολών, τα οποία μάλιστα θα πρέπει να καλύπτουν όλο το κατάστημα και φυσικά να μένουν κλειστά τις ώρες που τα καταστήματα δεν λειτουργούν, θεωρούνται απαράβατος όρος για όλη την αγορά.
Με βάση την εικόνα από τις μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες, τα δύο τρίτα περίπου των καταστημάτων του κέντρου διαθέτουν ασφαλιστική κάλυψη έναντι επεισοδίων. Αρκετά από τα καταστήματα του κέντρου ανήκουν σε μεγάλες αλυσίδες, που είναι ούτως ή άλλως ασφαλισμένες στο πλαίσιο μιας συνολικής συμφωνίας, στο βαθμό που μια ασφαλιστική εταιρεία ασφαλίζει όλο το δίκτυο μιας εμπορικής αλυσίδας και όχι μεμονωμένα καταστήματα.
Το πρόβλημα έτσι εντοπίζεται στα μικρότερα μαγαζιά που είτε αμελούν τη σκοπιμότητα ύπαρξης ασφαλιστικής κάλυψης, είτε συναντούν την απροθυμία των ασφαλιστικών εταιρειών να αναλάβουν τον κίνδυνο.
