Κυριάκου Κόκκινου
Δικηγόρου-Προέδρου Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Αντιπροέδρου Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
Κυριακή, 30 Ἰουλίου 2017, σήμερα, μία ημέρα πνευματικότητας, αφιερωμένη εκκλησιαστικά στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων. Παραθέτω παρακάτω το θαύμα, όπως το περιέγραψαν και οι τέσσερις απόστολοι, σε πρωτότυπο και μετάφραση. Η περίοδος στην οποία αναφέρονται τα Ευαγγέλια, αφορά σε χρόνο αμέσως μετά τη θανάτωση του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου από τον Ηρώδη.
Ευαγγέλιο Ματθαίου
Ματθ. 14,13 Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατ᾿ ἰδίαν· καἰ ἀκούσανες οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων.
Ματθ. 14,13 Οταν δε ο Ιησούς ήκουσε αυτά, ανεχώρησε από εκεί με πλοίο εις έρημο τόπο, όπου έμεινε μόνος με τους μαθητές του. Οταν όμως πληροφορήθηκαν τα πλήθη την αναχώρηση του Ιησού, τον ακολούθησαν πεζή από τις πόλεις.
Ματθ. 14,14 Καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀῤῥώστους αὐτῶν.
Ματθ. 14,14 Και όταν βγήκε ο Ιησούς από εκεί που έμενε, είδε πολύ λαό, σπλαγχνίσθηκε αυτούς και θεράπευσε όλους όσους ήσαν άρρωστοι.
Ματθ. 14,15 ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα.
Ματθ. 14,15 Αργά δε το απόγευμα προσήλθαν οι μαθητές και του είπαν· “ο τόπος είναι έρημος και η ώρα έχει περάσει· διέλυσε τα πλήθη, ώστε να πάνε εις τα γύρω χωριά και να αγοράσουν δια τον εαυτόν τους τροφές”.
Ματθ. 14,16 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν.
Ματθ. 14,16 Ο δε Ιησούς τους είπε· “δεν έχουν ανάγκην να πάνε· δώστε τους σεις να φάγουν”.
Ματθ. 14,17 οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας.
Ματθ. 14,17 Εκείνοι δε του είπαν· “εδώ δεν έχουμε παρά μόνον πέντε άρτους και δύο ψάρια”.
Ματθ. 14,18 ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε.
Ματθ. 14,18 Ο δε Ιησούς είπε “φέρετέ τα εδώ εις εμέ”.
Ματθ. 14,19 καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις.
Ματθ. 14,19 Και αφού συνέστησε εις τα πλήθη να καθήσουν επάνω εις τα χόρτα, επήρε τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια, σήκωσε τα μάτια στον ουρανό, δια να ευχαριστήσει τον ουράνιο Πατέρα, ευλόγησε, έκοψε τους άρτους εις κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές και οι μαθητές στους όχλους.
Ματθ. 14,20 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις.
Ματθ. 14,20 Εφαγαν δε όλοι και χόρτασαν και μάζευσαν ό,τι περίσσευσε από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα.
Ματθ. 14,21 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων.
Ματθ. 14,21 Εκείνοι δε που έφαγαν ήσαν πέντε περίπου χιλιάδες, εκτός από τας γυναίκας και τα παιδιά.
Ματθ. 14,22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
Ματθ. 14,22 Και αμέσως ο Ιησούς ανάγκασε τους μαθητές να εισέλθουν στο πλοίον και να πάνε προ αυτού στο απέναντι μέρος, μέχρις ότου αυτός απολύσει τα πλήθη του λαού.
Ματθ. 14,23 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ.
Ματθ. 14,23 Αφού δε διέλυσε τα πλήθη, ανέβηκε στο όρος, δια να προσευχηθεί μόνος και απερίσπαστος. Οταν δε άρχισε να νυκτώνει, ήτο μόνος.
Ευαγγέλιο Μάρκου
Μαρκ. 6,30 Καὶ συνάγονται οἱ ἀπόστολοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἀπήγγειλαν αὐτῷ πάντα, καὶ ὅσα ἐποίησαν καὶ ὅσα ἐδίδαξαν.
Μαρκ. 6,30 Οι Απόστολοι, αφού τελείωσε η περιοδεία των, συγκεντρώθηκαν κοντά στον Ιησού και ανέφεραν εις αυτόν όλα, και όσα έκαμαν και όσα δίδαξαν.
Μαρκ. 6,31 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· δεῦτε ὑμεῖς αὐτοὶ κατ᾿ ἰδίαν εἰς ἔρημον τόπον, καὶ ἀναπαύεσθε ὀλίγον· ἦσαν γὰρ οἱ ἐρχόμενοι καὶ οἱ ὑπάγοντες πολλοί, καὶ οὐδὲ φαγεῖν ηὐκαίρουν.
Μαρκ. 6,31 Και είπεν εις αυτούς· εμπρός, πηγαίνετε σεις μόνοι σας ιδιαιτέρως εις ένα ερημικό τόπον και αναπαυθείτε ολίγον. Και τούτο είπε, διότι ήσαν πολλοί αυτοί που έρχονταν και έφευγαν, ώστε ο Κύριος με τους μαθητές του να μη ευκαιρούν ούτε να φάγουν.
Μαρκ. 6,32 καὶ ἀπῆλθον εἰς ἔρημον τόπον ἐν πλοίῳ κατ᾿ ἰδίαν.
Μαρκ. 6,32 Και ανεχώρησαν δια θαλάσσης με το πλοίο εις μίαν ερημική περιοχή ιδιαιτέρως.
Μαρκ. 6,33 καὶ εἶδον αὐτοὺς ὑπάγοντας, καὶ ἐπέγνωσαν αὐτοὺς πολλοί, καὶ πεζῇ ἀπὸ πασῶν τῶν πόλεων συνέδραμον ἐκεῖ καὶ προῆλθον αὐτοὺς καὶ συνῆλθον πρὸς αὐτόν.
Μαρκ. 6,33 Αλλά τους είδαν πολλοί να αναχωρούν και επεσήμαναν τον τόπον, που επήγαν, και πεζή από όλες τας πόλεις έτρεξαν μαζί εκεί, τους πρόλαβαν και συγκεντρώθηκαν πλησίον του Ιησού.
Μαρκ. 6,34 Καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον καὶ ἐσπλαχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς, ὅτι ἦσαν ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα, καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς πολλά.
Μαρκ. 6,34 Και ο Ιησούς, όταν βγήκε από το ερημικό μέρος, είδε πολύν λαό και τους σπλαγχνίσθηκε, διότι ήσαν σαν πρόβατα που δεν είχαν ποιμένα και ήρχισε να αναπτύσσει εις αυτούς πολλές διδασκαλίας.
Μαρκ. 6,35 Καὶ ἤδη ὥρας πολλῆς γενομένης προσελθόντες αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγουσιν ὅτι ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἤδη ὥρα πολλή·
Μαρκ. 6,35 Και όταν πλέον είχε προχωρήσει η ώρα, προσήλθαν εις αυτόν οι μαθητές και είπαν, ότι “είναι έρημος ο τόπος και η ώρα έχει πλέον περάσει.
Μαρκ. 6,36 ἀπόλυσον αὐτούς, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τοὺς κύκλῳ ἀγροὺς καὶ κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς ἄρτους· τί γὰρ φάγωσιν οὐκ ἔχουσιν.
Μαρκ. 6,36 Απόλυσέ τους, για να πάνε εις τα γύρω αγροκτήματα και χωριά και να αγοράσουν ψωμιά, διότι εδώ δεν έχουν τι να φάγουν”.
Μαρκ. 6,37 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. καὶ λέγουσιν αὐτῷ· ἀπελθόντες ἀγοράσωμεν δηναρίων διακοσίων ἄρτους καὶ δῶμεν αὐτοῖς φαγεῖν;
Μαρκ. 6,37 Ο δε Ιησούς αποκρίθηκε εις αυτούς και είπε· δώστε τους σεις να φάγουν”. Και είπαν εις αυτόν· “να πάμε να αγοράσουμε ψωμιά αξίας διακοσίων δηναρίων και να τους δώσουμε να φάνε;”
Μαρκ. 6,38 ὁ δὲ λέγει αὐτοῖς· πόσους ἄρτους ἔχετε; ὑπάγετε καὶ ἴδετε καὶ γνόντες λέγουσι· πέντε, καὶ δύο ἰχθύας.
Μαρκ. 6,38 Εκείνος δε τους είπε· “πόσα ψωμιά έχετε;” Πηγαίνετε και ίδετε”. Και αφού είδαν τι είχαν, είπαν· “έχομε πέντε ψωμιά και δύο ψάρια”.
Μαρκ. 6,39 καὶ ἐπέταξεν αὐτοῖς ἀνακλῖναι πάντας συμπόσια συμπόσια ἐπὶ τῷ χλωρῷ χόρτῳ.
Μαρκ. 6,39 Και παρήγγειλε εις αυτούς να συστήσουν εις όλους να καθήσουν ομάδες-ομάδες στο χλωρό χορτάρι.
Μαρκ. 6,40 καὶ ἀνέπεσον πρασιαὶ πρασιαὶ ἀνὰ ἑκατὸν καὶ ἀνὰ πεντήκοντα.
Μαρκ. 6,40 Και εξάπλωσαν ομάδες ομάδες σαν πρασιές, ανά εκατόν και ανά πενήντα.
Μαρκ. 6,41 καὶ λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κατέκλασε τοὺς ἄρτους καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς ἵνα παραθῶσιν αὐτοῖς, καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἐμέρισε πᾶσι.
Μαρκ. 6,41 Ο δε Κύριος, αφού επήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, ύψωσε τα βλέμματα στον ουρανό, δοξολόγησε τον Πατέρα και έκοψε κομμάτια τα ψωμιά και έδιδε στους μαθητές, δια να παραθέσουν εις τα πλήθη, και τα δύο ψάρια επίσης μοίρασε εις όλους.
Μαρκ. 6,42 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν,
Μαρκ. 6,42 Και έφαγαν όλοι και χόρτασαν.
Μαρκ. 6,43 καὶ ἦραν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις, καὶ ἀπὸ τῶν ἰχθύων.
Μαρκ. 6,43 Και μάζεψαν από τα κομμάτια που περίσσευσαν και από τα ψάρια δώδεκα κοφίνια γεμάτα.
Μαρκ. 6,44 καὶ ἦσαν οἱ φαγόντες τοὺς ἄρτους πεντακισχίλιοι ἄνδρες.
Μαρκ. 6,44 Αυτοί δε που έφαγαν ήσαν πέντε χιλιάδες άνδρες.
Μαρκ. 6,45 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν εἰς τὸ πέραν πρὸς Βηθσαϊδάν, ἕως αὐτὸς ἀπολύσῃ τὸν ὄχλον·
Μαρκ. 6,45 Και αμέσως ο Ιησούς τους υποχρέωσε να μπουν στο πλοίο και να περάσουν στο απέναντι μέρος εις την Βηθσαϊδά, όπου και να τον περιμένουν, έως ότου απολύσει αυτός τα πλήθη.
Μαρκ. 6,46 καὶ ἀποταξάμενος αὐτοῖς ἀπῆλθεν εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι.
Μαρκ. 6,46 Και αφού απεσπάσθη απ’ αυτούς ανέβηκε εις όρος να προσευχηθεί.
Ευαγγέλιο Λουκά
Λουκ. 9,10 Καὶ ὑποστρέψαντες οἱ ἀπόστολοι διηγήσαντο αὐτῷ ὅσα ἐποίησαν. καὶ παραλαβὼν αὐτοὺς ὑπεχώρησε κατ᾿ ἰδίαν εἰς τόπον ἔρημον πόλεως καλουμένης Βηθσαϊδά.
Λουκ. 9,10 Και όταν επέστρεψαν από την περιοδεία οι Απόστολοι, διηγήθηκαν εις αυτόν όσα έκαμαν. Και ο Ιησούς τους επήρε μαζί του και αναχώρησε ιδιαιτέρως με αυτούς εις ένα έρημο τόπο, πλησίον μιας πόλεως που καλείτο Βηθσαϊδά.
Λουκ. 9,11 οἱ δὲ ὄχλοι γνόντες ἠκολούθησαν αὐτῷ, καὶ δεξάμενος αὐτοὺς ἐλάλει αὐτοῖς περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰάσατο.
Λουκ. 9,11 Τα πλήθη όμως, μόλις πληροφορήθηκαν, τον ακολούθησαν και αυτός τους δέχθηκε και κήρυττε προς αυτούς περί της βασιλείας το Θεού, και ιάτρευε όσους είχαν ανάγκην θεραπείας.
Λουκ. 9,12 Ἡ δὲ ἡμέρα ἤρξατο κλίνειν· προσελθόντες δὲ οἱ δώδεκα εἶπον αὐτῷ· ἀπόλυσον τὸν ὄχλον, ἵνα πορευθέντες εἰς τὰς κύκλῳ κώμας καὶ τοὺς ἀγροὺς καταλύσωσι καὶ εὕρωσιν ἐπισιτισμόν, ὅτι ὧδε ἐν ἐρήμῳ τόπῳ ἐσμέν.
Λουκ. 9,12 Αλλ’ η ημέρα άρχισε να κλίνη προς την δύσιν. Τον πλησίασαν τότε οι δώδεκα και του είπαν· διάλυσε τα πλήθη του λαού, δια να πάνε εις τα γύρω χωριά και τις αγροτικές κατοικίες να καταλύσουν και να εύρουν τροφές, δια να φάγουν, διότι εδώ ευρισκόμεθα εις έρημο τόπο”.
Λουκ. 9,13 εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. οἱ δὲ εἶπον· οὐκ εἰσὶν ἡμῖν πλεῖον ἢ πέντε ἄρτοι καὶ ἰχθύες δύο, εἰ μήτι πορευθέντες ἡμεῖς ἀγοράσωμεν εἰς πάντα τὸν λαὸν τοῦτον βρώματα·
Λουκ. 9,13 Είπε δε προς αυτούς ο Ιησούς· “δώστε τους σεις να φάγουν”. Αυτοί δε είπαν· “δεν μας βρίσκονται παρά πάνω από πέντε ψωμιά και δύο ψάρια, εκτός εάν πάμε ημείς και κοιτάξουμε να αγοράσουμε δι’ όλον αυτόν τον λαό τροφές”.
Λουκ. 9,14 ἦσαν γὰρ ὡσεὶ ἄνδρες πεντακισχίλιοι. εἶπε δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ· κατακλίνατε αὐτοὺς κλισίας ἀνὰ πεντήκοντα.
Λουκ. 9,14 Διότι οι άνδρες μόνον ήσαν περίπου πέντε χιλιάδες. Είπε δε προς τους μαθητές του ο Κύριος· “βάλτε τους να καθίσουν καθ’ ομάδας από πενήντα, πενήντα”.
Λουκ. 9,15 καὶ ἐποίησαν οὕτω καὶ ἀνέκλιναν ἅπαντας.
Λουκ. 9,15 Και έκαμαν έτσι οι μαθητές και έβαλαν όλους να καθίσουν.
Λουκ. 9,16 λαβὼν δὲ τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν αὐτοὺς καὶ κατέκλασε, καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς παραθεῖναι τῷ ὄχλῳ.
Λουκ. 9,16 Επήρε τότε ο Ιησούς τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια, ύψωσε τα μάτια στον ουρανό, δια να ευχαριστήσει τον Πατέρα, και ευλόγησε τους άρτους. Επειτα τους έκοψε κομμάτια και έδιδε συνεχώς στους μαθητές, δια να παραθέσουν στον λαό να φάγει.
Λουκ. 9,17 καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν πάντες, καὶ ἤρθη τὸ περισσεῦσαν αὐτοῖς κλασμάτων κόφινοι δώδεκα.
Λουκ. 9,17 Και έφαγαν και χόρτασαν όλοι και σήκωσαν έπειτα, από ό,τι τους είχε περισσεύσει, δώδεκα κοφίνια γεμάτα.
Λουκ. 9,18 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν προσευχόμενον καταμόνας, συνῆσαν αὐτῷ οἱ μαθηταί, καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς λέγων· τίνα με λέγουσιν οἱ ὄχλοι εἶναι;
Λουκ. 9,18 Και ενώ προσηύχετο απομονωμένος από το πλήθος, ήσαν μαζί του οι μαθητές και τους ρώτησε, λέγων· “ποίος λένε τα πλήθη ότι είμαι;”
Λουκ. 9,19 οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπον· Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν, ἄλλοι δὲ ὅτι προφήτης τις τῶν ἀρχαίων ἀνέστη.
Λουκ. 9,19 Εκείνοι δε αποκριθέντες είπαν· “λέγουν, ότι είσαι Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι δε ότι είσαι ο Ηλίας, άλλοι δε ότι είσαι κάποιος προφήτης από τους παλαιούς που αναστήθηκε”.
Λουκ. 9,20 εἶπε δὲ αὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι; ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε· τὸν Χριστὸν τοῦ Θεοῦ.
Λουκ. 9,20 Είπε δε εις αυτούς· “σεις, ποιός λέτε ότι είμαι;” Αποκριθείς δε ο Πέτρος είπε· “ημείς λέμε, ότι είσαι ο Μεσσίας, τον οποίον ο Θεός έχρισε και έστειλε σωτήρα του κόσμου”.
Λουκ. 9,21 ὁ δὲ ἐπιτιμήσας αὐτοῖς παρήγγειλε μηδενὶ λέγειν τοῦτο,
Λουκ. 9,21 Αυτός δε τότε εντόνως και αυστηρώς τους παρήγγειλε, να μη λέγουν τούτο εις κανένα.
Λουκ. 9,22 εἰπὼν ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων, καὶ ἀποκτανθῆναι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι.
Λουκ. 9,22 Πρόσθεσε δε ότι σύμφωνα με την βουλή του Θεού πρέπει αυτός, ο υιός του ανθρώπου, να πάθη πολλά και να αποδοκιμασθεί από τους πρεσβυτέρους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς, και να θανατωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί.
Λουκ. 9,23 Ἔλεγε δὲ πρὸς πάντας· εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ᾿ ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι.
Λουκ. 9,23 Ελεγε δε εις όλους· “εάν κανείς θέλει να με ακολουθεί, πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτόν του, να σηκώνει το σταυρό του κάθε ημέρα και να με ακολουθεί.
Λουκ. 9,24 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, οὗτος σώσει αὐτήν.
Λουκ. 9,24 Διότι, όποιος θέλει, να σώσει την ψυχή του, θα την χάσει. Εκείνος δε που θα χάσει την ψυχή του χάριν εμού, αυτός θα την σώσει.
Λουκ. 9,25 τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος κερδήσας τὸν κόσμον ὅλον, ἑαυτὸν δὲ ἀπολέσας ἢ ζημιωθείς;
Λουκ. 9,25 Διότι, τι ωφελείται ο άνθρωπος, εάν κερδήσει όλον τον κόσμο, χάσει δε την ψυχή του και ζημιωθεί με την αιωνία καταδίκη και κόλαση;
Λουκ. 9,26 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους, τοῦτον ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ τοῦ πατρὸς καὶ τῶν ἁγίων ἀγγέλων.
Λουκ. 9,26 Διότι, όποιος αισθανθεί ντροπή για εμένα και τους λόγους μου, γι’ αυτόν θα αισθανθεί ντροπή και ο υιός του ανθρώπου όταν έλθει στην δόξα αυτού και του Πατρός και των αγίων αγγέλων.
Λουκ. 9,27 λέγω δὲ ὑμῖν ἀληθῶς, εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἳ οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
Λουκ. 9,27 Σας λέγω δε αληθινά και τούτο· υπάρχουν μερικοί από αυτούς που στέκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα δοκιμάσουν θάνατον, έως ότου ίδουν να εγκαθιδρύεται η βασιλεία του Θεού”.
Ευαγγέλιο Ιωάννη
Ιω. 6,1 Μετὰ ταῦτα ἀπῆλθεν ὁ Ἰησοῦς πέραν τῆς θαλάσσης τῆς Γαλιλαίας τῆς Τιβεριάδος·
Ιω. 6,1 Επειτα από αυτά αναχώρησε ο Ιησούς στο απέναντι μέρος της θαλάσσης της Γαλιλαίας, της Τιβεριάδος.
Ιω. 6,2 καὶ ἠκολούθει αὐτῷ ὄχλος πολύς, ὅτι ἑώρων αὐτοῦ τὰ σημεῖα ἃ ἐποίει ἐπὶ τῶν ἀσθενούντων.
Ιω. 6,2 Και τον ακολουθούσε πολύς λαός, διότι έβλεπαν τα θαύματα που έκαμνε δια την θεραπεία των ασθενών.
Ιω. 6,3 ἀνῆλθε δὲ εἰς τὸ ὄρος ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐκεῖ ἐκάθητο μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ.
Ιω. 6,3 Ανέβηκε δε στο όρος ο Ιησούς και εκεί κάθισε μαζί με τους μαθητές του.
Ιω. 6,4 ἦν δὲ ἐγγὺς τὸ πάσχα, ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων.
Ιω. 6,4 Πλησίαζε δε το πάσχα, η εορτή των Ιουδαίων.
Ιω. 6,5 ἐπάρας οὖν ὁ Ἰησοῦς τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ θεασάμενος ὅτι πολὺς ὄχλος ἔρχεται πρὸς αὐτόν, λέγει πρὸς τὸν Φίλιππον· πόθεν ἀγοράσωμεν ἄρτους ἵνα φάγωσιν οὗτοι;
Ιω. 6,5 Και καθώς σήκωσε ο Ιησούς τα μάτια και είδε ότι πολύς λαός έρχεται προς αυτόν, είπε προς τον Φίλιππον· “από που και με τι χρήματα θα αγοράσωμεν ψωμιά, δια να φάγουν αυτοί οι άνθρωποι;”.
Ιω. 6,6 τοῦτο δὲ ἔλεγε πειράζων αὐτόν· αὐτὸς γὰρ ᾔδει τί ἔμελλε ποιεῖν.
Ιω. 6,6 Ελεγε δε τούτο ο Κύριος, δια να δοκιμάσει την πίστη του Φιλίππου. Διότι αυτός γνώριζε πολύ καλά τι επρόκειτο να πράξει.
Ιω. 6,7 ἀπεκρίθη αὐτῷ Φίλιππος· διακοσίων δηναρίων ἄρτοι οὐκ ἀρκοῦσιν αὐτοῖς ἵνα ἕκαστος αὐτῶν βραχύ τι λάβῃ.
Ιω. 6,7 Απήντησε εις αυτόν ο Φίλιππος· “ούτε διακοσίων δηναρίων ψωμιά δεν αρκούν εις αυτούς, για να πάρει ο κάθε ένας ένα μικρό κομμάτι”.
Ιω. 6,8 λέγει αὐτῷ εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου.
Ιω. 6,8 Λέγει εις αυτόν ένας από τους μαθητές του, ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σίμωνος Πέτρου·
Ιω. 6,9 ἔστι παιδάριον ἓν ὧδε, ὃς ἔχει πέντε ἄρτους κριθίνους καὶ δύο ὀψάρια· ἀλλὰ ταῦτα τί ἐστιν εἰς τοσούτους;
Ιω. 6,9 “είναι εδώ κάποιος νέος, που έχει πέντε κρίθινα ψωμιά και δύο ψάρια· αλλά τι είναι αυτά εμπρός εις τόσο πλήθος ανθρώπων;”
Ιω. 6,10 εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς· ποιήσατε τοὺς ἀνθρώπους ἀναπεσεῖν· ἦν δὲ χόρτος πολὺς ἐν τῷ τόπῳ. ἀνέπεσον οὖν οἱ ἄνδρες τὸν ἀριθμὸν ὡσεὶ πεντακισχίλιοι.
Ιω. 6,10 Ο Ιησούς όμως τους είπε· “Βάλτε τους ανθρώπους να καθίσουν”. Υπήρχε δε πολύ χορτάρι στον τόπον. Κάθισαν, λοιπόν, οι άνδρες των οποίων ο αριθμός έφθανε περίπου τας πέντε χιλιάδας.
Ιω. 6,11 ἔλαβε δὲ τοὺς ἄρτους ὁ Ἰησοῦς καὶ εὐχαριστήσας διέδωκε τοῖς μαθηταῖς, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ἀνακειμένοις· ὁμοίως καὶ ἐκ τῶν ὀψαρίων ὅσον ἤθελον.
Ιω. 6,11 Πήρε δε ο Ιησούς εις τα χέρια του τα ψωμιά και αφού ευχαρίστησε, μοίρασε στους μαθητές, οι δε μαθητές μοίρασαν στους καθισμένους ς. Το ίδιο έκαμαν και με τα ψάρια και έδιδαν στον καθένα όσο ήθελε, για να χορτάσει.
Ιω. 6,12 ὡς δέ ἐνεπλήσθησαν, λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· συναγάγετε τὰ περισσεύσαντα κλάσματα, ἵνα μή τι ἀπόληται.
Ιω. 6,12 Αφού δε χόρτασαν όλοι, είπε ο Ιησούς στους μαθητές του· “μαζέψτε τα κομμάτια που περίσσεψαν, δια να μη χαθεί τίποτε”.
Ιω. 6,13 συνήγαγον οὖν καὶ ἐγέμισαν δώδεκα κοφίνους κλασμάτων ἐκ τῶν πέντε ἄρτων τῶν κριθίνων ἃ ἐπερίσσευσε τοῖς βεβρωκόσιν.
Ιω. 6,13 Τα μάζεψαν, λοιπόν, και γέμισαν δώδεκα κοφίνια από τα κομμάτια των πέντε κριθίνων άρτων, τα οποία περίσσεψαν εις εκείνους που είχαν φάγει.
Ιω. 6,14 Οἱ οὖν ἄνθρωποι, ἰδόντες ὃ ἐποίησε σημεῖον ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης ὁ ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον.
Ιω. 6,14 Οι άνθρωποι, λοιπόν, όταν είδαν αυτό το καταπληκτικό θαύμα, που έκαμε ο Ιησούς, έλεγαν ότι αυτός πράγματι είναι ο προφήτης εκείνος, που σύμφωνα με την προφητεία του Μωϋσέως έρχεται στον κόσμο.
Ιω. 6,15 Ἰησοῦς οὖν γνοὺς ὅτι μέλλουσιν ἔρχεσθαι καὶ ἁρπάζειν αὐτὸν ἵνα ποιήσωσιν αὐτὸν βασιλέα, ἀνεχώρησε πάλιν εἰς τὸ ὄρος αὐτὸς μόνος.
Ιω. 6,15 Ο Ιησούς, λοιπόν, επειδή αντελήφθη, ότι οι άνθρωποι εκείνοι επρόκειτο να έλθουν να τον αρπάξουν, δια να τον ανακηρύξουν βασιλέα, έφυγε πάλιν μόνος του στο όρος.
Ιω. 6,16 Ὡς δὲ ὀψία ἐγένετο, κατέβησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν θάλασσαν,
Ιω. 6,16 Και οι μαθητές, όταν νύκτωσε, κατέβηκαν, στη θάλασσα.
Ιω. 6,17 καὶ ἐμβάντες εἰς τὸ πλοῖον ἤρχοντο πέραν τῆς θαλάσσης εἰς Καπερναούμ. καὶ σκοτία ἤδη ἐγεγόνει καὶ οὐκ ἐληλύθει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς,
Ιω. 6,17 Και αφού μπήκαν στο πλοίο, πήγαιναν στο απέναντι μέρος της θαλάσσης, εις την Καπερναούμ. Και ενώ είχε πλέον γίνει σκοτάδι, ο Ιησούς δεν είχεν έλθει εις αυτούς.
Αυτό που κατ’ αρχάς τόσο ξεκάθαρα προκύπτει από την ανάγνωση του ιδίου θαύματος, ως το περιέγραψαν οι αυτόπτες τέσσερις απόστολοι και μαθητές του Χριστού, είναι οι μικρές ή μεγάλες λεπτομέρειες, που καθένας διέσωσε με το δικό του ιδιαίτερο και διαφορετικό τρόπο. Όλοι βίωσαν το ίδιο γεγονός, αλλά καθένας το είδε υπό το πρίσμα της δικής του προσωπικότητας και έτσι μετέφερε τα όσα εξέφραζαν περισσότερο και τον ίδιο. Αυτό υποδηλώνει , το ίδιο ξεκάθαρα, πόσο σημαντική είναι, στην αναζήτηση όλων μας της Αλήθειας, η «εκμετάλλευση» και λήψη υπ’ όψη και των εμπειριών, βιωμάτων, γνώσεων και απόψεων των συνανθρώπων μας. Κι αυτό δεν γίνεται χωρίς να γίνεται καθημερινή πράξη η διδαχή του Κυρίου για έμπρακτη Αγάπη και χωρίς ενεργοποίηση του κέντρου της, που είναι η ανθρώπινη ΚΑΡΔΙΑ, όχι ως σωματικό όργανο, αλλά ως το αθάνατο πνευματικό μας κέντρο.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο της διηγήσεως είναι το πώς αντιμετώπισε ο Ιησούς το συγκλονιστικό γεγονός της θανάτωσης του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου, με τον οποίο είχε συνδεθεί τόσο ανθρώπινα όσο και πνευματικά. Αναχώρησε για ένα έρημο τόπο, για να προσευχηθεί, γιατί μέσα στην «ερημιά» και την απόσπαση από τις καθημερινές μέριμνες και ερεθίσματα, μέσω της προσευχής, κάθε άνθρωπος μπορεί να συνδεθεί με το κέντρο και την πηγή της Ζωής, για να αντλήσει δύναμη και να μπορέσει να αντέξει τα χτυπήματα του καθ’ ημέρα βίου.
Το επόμενο σημαντικό στοιχείο της έμπρακτης διδασκαλίας του Ιησού είναι το πώς απάντησε στους μαθητές του, οι οποίοι διέγνωσαν την ανάγκη των ανθρώπων να τραφούν, δηλαδή να καλύψουν βιωτικές και υλικές τους ανάγκες. Δεν έκανε ένα εντυπωσιακό θαύμα, χάριν τέρψεως των αισθήσεων και του εγωισμού, ούτε έφτιαξε χρήματα, για να μοιράσει στον κόσμο, που πεινούσε. Είπε στους μαθητές του, που «είδαν» και κατάλαβαν την ανάγκη, να τους ταΐσουν οι ίδιοι και αμέσως έδωσε το υπόδειγμα της ιερής αυτής πρωτοβουλίας, ποιώντας ένα «θαύμα», ένα θαυμαστό γεγονός, που αμέσως έδωσε λύση στο πρόβλημα! Τι δίδαξε ο Κύριος με το λόγο και τα έργα του; Ότι όταν διαπιστώνουμε την ύπαρξη μίας οποιασδήποτε ανάγκης, οφείλουμε εμείς να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία και να ενεργούμε, σύμφωνα με το υπόδειγμά Του! Εμείς, ο καθένας από εμάς, θα πρέπει να αποτελεί τον καταλύτη, το Όργανο των Θαυμάτων του Θεού, μέσα στον Κόσμο κι επομένως ας μην περιμένουμε ούτε να προσδοκούμε από κανέναν άλλον να πράξει αυτό, που εμείς έχουμε διαπιστώσει ότι πρέπει να γίνει, αλλά να κάνουμε αμέσως αυτό που μας αναλογεί!
Πώς προετοιμάζεται ο Κύριος για το θαύμα; Την προϋπόθεση της δύναμης του ανθρώπου, την έχει περιγράψει ξεκάθαρα σε άλλο σημείο, είναι η ΠΙΣΤΗ! Ο άνθρωπος δεν είναι αυτεξούσιος, ούτε αυθύπαρκτος. Έχει Δημιουργό, έχει Πρόσωπο, έχει Σκοπό κι έχει ένα άθραυστο αγωγό ζωής, δυνάμεων κι εξουσιών, που πηγάζει και αντλεί όλα αυτά τα θαυμάσια απευθείας από το Δημιουργό του. Κι ο αγωγός αυτός ενεργοποιείται μέσω των τεράστιων αυτών αντλιών ΘΕΙΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ, που ονομάζονται ΠΙΣΤΗ και ΠΡΟΣΕΥΧΗ! Αυτό το υπόδειγμα προσέφερε ο Κύριος το βράδυ αυτό στους μαθητές και στο πλήθος, που είχε την ευλογία να Τον ζήσει από κοντά! Πριν πράξει, ό,τι θα μπορούσε να πράξει, χωρίς καμμία προϋπόθεση, αλλά με μία μόνο σκέψη, ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ στον Ουράνιο Πατέρα! Το έκανε για όλους εμάς, για να μας διδάξει τον τρόπο και να μας ανοίξει τους οφθαλμούς, που αν και βλέπουν τα υλικά είναι τυφλοί στα πνευματικά!
Τι άλλο θαυμαστό έκανε ο Κύριος την ευλογημένα αυτή βραδιά; Ευλόγησε τους άρτους και τους έκοψε κομμάτια και ο ίδιος μοίρασε τα κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές, οι οποίοι τα μοίρασαν στους 5000 άνδρες και στις τουλάχιστον άλλες τόσες γυναίκες και παιδιά!!! Δηλαδή τι μας δίδαξε; Μας έδωσε ένα ακόμη πρότυπο ζωής, αυτό της έμπρακτης προσφοράς, με σημερινούς όρους θα το λέγαμε του εθελοντισμού. Δεν έκανε το θαύμα αφ’ υψηλού, ούτε το έπαιξε «ηγέτης» και manager, δίνοντας εντολές σε μαθητές και στον κόσμο, για να κάνουν το έργο Του. Ανέλαβε με χαρά και αγάπη το έργο, που Του αναλογούσε και το έφερε ο ίδιος σε πέρας κι οι μαθητές του έκαναν το έργο, που αναλογούσε σε αυτούς, οι ίδιοι, με την ίδια χαρά και αγάπη! Η προσφορά φίλοι μου έχει πάντα ΠΡΟΣΩΠΟ, γίνεται προσωπικά, έμπρακτα, με όλο το είναι, σωματικά, ψυχικά και νοητικά, με όλη την ΨΥΧΗ και την ΚΑΡΔΙΑ και τότε, με πίστη και προσευχή όλα είναι δυνατά!
Ο ίδιος ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων και των δύο ψαριών, αποτελεί επίσης απόδειξη του πώς τα αγαθά «πολλαπλασιάζονται», όταν γίνεται μοίρασμά τους. Κανένας άνθρωπος , που προσφέρει, δεν γίνεται φτωχός, αλλά αντίθετα πολλαπλασιάζονται τα επιούσια αγαθά, αυτά, που πραγματικά και μόνον έχει ανάγκη!
Τέλος ο Ιησούς μετά το μέγιστο αυτό θαύμα, για τα μάτια των ανθρώπων, δίδαξε και ένα ακόμη μεγάλο μάθημα, αυτό της ταπεινότητας και της εγκράτειας ψυχής και πνεύματος. Είναι εύκολο μετά από την επιτυχία ή την απλή συμμετοχή σε τέτοια καθημερινά θαύματα, που γίνονται εις δόξαν Θεού, ο άνθρωπος να παραστρατήσει, να φουσκώσει από περηφάνια και εγωισμό, να θεωρήσει ότι αυτά οφείλονται στις δικές του δυνάμεις, δίνοντας τροφή κι ανοίγοντας την κερκόπορτα στον αρχέκακο εχθρό, που καραδοκεί να πιάσει ανθρώπινα θύματα στις πάντα ανοιγμένες παγίδες του. Το πνεύμα αυτό της περηφάνιας, του εγωισμού και της κενοδοξίας, θέλει μεγάλη προσοχή και πάλι δε ο Κύριος δεν μας άφησε να ψάχνουμε στο σκοτάδι, τα μέσα αντιμετώπισής του. Μας έδειξε το δρόμο των ανθρώπων, της φυγής και της αποκοπής από τα αρνητικά ερεθίσματα, λόγο για τον οποίο και έδιωξε αμέσως του μαθητές του, πριν να διαλύσει το πλήθος. Αλλά μας έδειξε και τη θεία Οδό, την οδό της απομόνωσης και προσευχής, ως Βασιλικού δρόμου για όσους θέλουν να άρουν τον Σταυρό τους και να Τον ακολουθήσουν!!!
Καλή Κυριακή σε όλους!
