Μον.Πρωτοδικείο Αθηνών αρ. απόφασης 795/2017 (A’Δημοσίευση:legalnews24.gr): Τροχαίο ατύχημα με συνέπεια την αναπηρία του ενάγοντος σε ποσοστό 85%. Επιδίκαση αποζημίωσης 144.000 ευρώ εις βάρος της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας, μεταξύ των οποίων 40.000 ευρώ κατ’άρθρο 931 ΑΚ (αναπηρία που επιδρά στο μέλλον) και 70.000 ευρώ για ηθική βλάβη. (Δικαστής: Ευαγγελία Μπαρμπαρέσου, Δικηγόρος ενάγοντος: Αγγελική Βαγενά).
«Ο ενάγων αναφέρει ότι συνεπεία του ατυχήματος δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί και έχρηζε βοήθειας με υπερένταση των προσπαθειών των μελών της οικογένειας του, αιτούμενος αποζημίωσης για χρονικό διάστημα 24 μηνών (ήτοι 730 ημερών) από την ημέρα του ατυχήματος. Πλην όμως, στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί, ότι από 22-6-2011 που έγινε το ατύχημα, έως 23-11- 2011, που εξήλθε από το νοσοκομείο (ήτοι 154 ημέρες), ο ενάγων -ως προαναφέρθηκε- βρισκόταν στην Μ.Ε.Θ. σε καταστολή, ο δε ισχυρισμός του ενάγοντος ότι κατά το χρόνο που βρισκόταν σε καταστολή στη ΜΕΘ απασχολήθηκαν με τη φροντίδα του τα μέλη της οικογένειας του κρίνεται απορριπτέος ως αβάσιμος, καθώς με βάση την κοινή εμπειρία στην ανωτέρω μονάδα δεν επιτρέπεται η είσοδο, παραμονή και παροχή υπηρεσιών τέτοιου είδους από ιδιώτες παρά μόνο από νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου.
Όμως από την έξοδο του από το νοσοκομείο την 23-11-2011 και για χρονικό διάστημα 19 μηνών και 6 ημερών, ένεκα του άνω τραυματισμού του αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, κατά τη διάρκεια της κατ’οίκον ανάρρωσής του, αδυνατούσε να επιμεληθεί του εαυτού του και είχε ανάγκη βοήθειας τρίτου προσώπου για τις μετακινήσεις του εντός και εκτός οικίας και την προσωπική του υγιεινή, για όλο το 24ωρο. Οι ανάγκες του αυτές καλύφθηκαν από μέλη της οικογένειας του, τα οποία του προσέφεραν τις αντίστοιχες υπηρεσίες με εντατικοποίηση των προσπαθειών τους, χωρίς την πρόσληψη υποκατάστατης δύναμης (οικιακής βοηθού). Για την αιτία αυτή δικαιούται ο ενάγων να αξιώσει από την εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία την καταβολή ποσού ίσου με αυτού που θα κατέβαλε ως αποδοχές αν προσλάμβανε για την περιποίησή του τρίτο πρόσωπο, υπολογιζομένου του ποσού αυτού για τους οικόσιτους βοηθούς στο ειθισμένο [βλ. σχετ. ΑΠ 1379/2004, ΕφΑθ 4793/1991 ΕΕΝ 1993.1126 και μελέτη Γ. Λεβέντη σε ΔΕΝ 1998.321 επ.], το οποίο ανέρχεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, στο ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως, λαμβανομένου υπόψη ότι οι παρασχεθείσες από τα ανωτέρω πρόσωπα και αναγκαίες στον ενάγοντα υπηρεσίες ήταν αυτές προσώπων που δεν έχουν ειδικές γνώσεις και εμπειρία, κατά δε τα διδάγματα της κοινής πείρας, όταν πρόκειται για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του μηνός, η αμοιβή τρίτου προσώπου υπολογίζεται σε μηνιαία βάση και όχι ημερησίως, όπως επί υπηρεσιών παρεχόμενων για περιορισμένο χρονικό διάστημα ημερών.
Κατά συνέπεια η εκ της αιτίας αυτής αποζημίωση του ενάγοντος ανέρχεται στο ποσό των [(600 €/μηνιαίως X 19 μήνες =) 11.400 + (600 : 30 ημέρες=20 ευρώ ημερησίως X 6 ημέρες -) 120 ευρώ] 11.520 €.
Ο ενάγων εργαζόταν ως βοηθός ηλεκτρολόγου με ετήσιες αποδοχές ύψους 6,769,34 ευρώ (564,11 ευρώ μηνιαίως), σύμφωνα με το εκκαθαριστικό του οικονομικού έτους 2010. Σύμφωνα με τα ανωτέρω αναφερόμενα στην ιατρική πραγματογνωμοσύνη, ο ενάγων αδυνατεί να συνεχίσει τις σπουδές του ως ηλεκτρολόγος και επίσης, είναι παντελώς ανίκανος για οιαδήποτε χειρωνακτική εργασία. Εξαιτίας επομένως της κατά τα προαναφερθέντα ανικανότητας του ενάγοντος προς εργασία, κρίνεται ότι ο ενάγων για το χρονικό διάστημα από 22-6-2011 (χρόνος του ατυχήματος) έως 31-12-2011, καθώς και τα έτη 2012, 2013, 2014 και 2015, απώλεσε εισοδήματα, συνολικού ύψους [(4 έτη X 6.769,34=)27.077,36 + (6 μήνες και 10 ημέρες του έτους 2011 X 564,11 ευρώ) 3,572,69 =] 30.650,05 ευρώ.
Επιπροσθέτως, ο ενάγων δαπάνησε το συνολικό ποσό των 20.579,96 ευρώ, για τη νοσηλεία του στο νοσοκομείο …, ως αμοιβή παροχής υπηρεσιών των θεραπόντων ιδιωτών ιατρών (2 χειρουργών-ορθοπαιδικών και 1 αναισθησιολόγου), για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη στο προαναφερόμενο κέντρο αποκατάστασης και για εξετάσεις (σχ. οι επικαλούμενες και προσκομιζόμενες ΑΠΥ από τους ιατρούς, το νοσοκομείο και το κέντρο αποκατάστασης), από δε το ποσό των 20.579,96 ευρώ πρέπει να αφαιρεθούν τα ποσά των 1.227,04 και 1.104 ευρώ, που ο ενάγων έλαβε από τον ασφαλιστικό του φορέα, σύμφωνα με την ανωτέρω βεβαίωση και συνακόλουθα ο ενάγων ζημιώθηκε κατά το υπόλοιπο ποσό των 18.248,92 ευρώ.
Σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, ο ενάγων έχρηζε φυσιοθεραπευτικής αγωγής 3 φορές την εβδομάδα για χρονικό διάστημα 6 μηνών και συνακόλουθα το ποσό που απαιτείται ανέρχεται στο συνολικό ποσό των 9.720 ευρώ (135 ευρώ X 3 φορές /εβδομάδα=405 ευρώ X 4 εβδομάδες-1.620 ευρώ X 6 μήνες-). Επομένως, η συνολική ζημία του ενάγοντος για τις ανωτέρω αιτίες, συνυπολογιζομένης της συνυπαιτιότητας του ίδιου στην πρόκληση του ένδικου συμβάντος, ανέρχεται στο ποσό των 42.740,39 ευρώ [(1.095+11.520+30.650,05+18.248,92+9.720=71.233,97) μείον 40% = {71.233,97 € μείον 28.493,58 €) =], από το οποίο πρέπει επίσης να αφαιρεθεί ποσοστό 20%, στο οποίο ανέρχεται ο βαθμός συνυπαιτιότητας του ενάγοντος στην έκταση του τραυματισμού του [42.740,39 μείον 20% (42,740,39-8.548,07=)] και συνεπώς η ζημία του ενάγοντος ανέρχεται στο ποσό των 34,192,32 ευρώ.
Επιπροσθέτως, η ανωτέρω αποδειχθείσα αυτή αναπηρία του ενάγοντος, με την έννοια της έλλειψης της σωματικής ακεραιότητας του προσώπου λόγω της αδυναμίας του να αυτοεξυπηρετείται, της παντελούς ανικανότητας του για οιαδήποτε χειρονακτική εργασία, επηρεάζουν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, την επαγγελματική και κοινωνική εξέλιξη του παθόντος και επιδρούν δυσμενώς στο οικονομικό μέλλον του, δηλαδή στην οικονομική πλευρά της μελλοντικής ζωής του χωρίς να μπορεί η ζημία του αυτή να καλυφθεί εντελώς με τις παροχές που προβλέπονται από τις διατάξεις των άρθρων 929 και 932 του ΑΚ. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι πριν τον τραυματισμό του ο ενάγων, ηλικίας κατά το χρόνο εκείνο 26 ετών, ήταν υγιέστατος, δραστήριος και εργαζόταν ως βοηθός ηλεκτρολόγου. Εξαιτίας του άνω τραυματισμού του και των απορρεουσών από αυτό σοβαρών συνεπειών κατέστη αυτός ανίκανος κατά ποσοστό 85%. Εκ της αιτίας αυτής ο ενάγων έχει μειωθεί κοινωνικά και η αδυναμία ορθοστάτησης, μετακίνησης, χωρίς βακτηρία και χωρίς στήριξη τρίτου προσώπου, η αδυναμία αυτοεξυπηρέτησης, έχει επηρεάσει σοβαρά τις κοινωνικές συναναστροφές και την κοινωνική δραστηριότητα που έχει ο μέσος υγιής άνθρωπος της ηλικίας του, η δε ανικανότητα του προς οιασδήποτε χειρονακτικής εργασίας, έχει δυσμενή επίδραση στην μελλοντική του οικονομική κατάσταση και επαγγελματική εξέλιξη. Για τους λόγους αυτούς, δηλαδή την ανικανότητά του και τις από αυτήν επιδράσεις στην κοινωνική, επαγγελματική και οικονομική του κατάσταση και εξέλιξη, συνεκτιμουμένου του ποσοστού συνυπαιτιότητας του στην πρόκληση του ατυχήματος και στην έκταση του τραυματισμού του, πρέπει να επιδικαστεί σ’ αυτόν ως ιδιαίτερη, κατ’ άρθρο 931 του ΑΚ, αποζημίωση το ποσόν των σαράντα χιλιάδων [40.000 €] ευρώ.
Επίσης, ενόψει των συνθηκών υπό τις οποίες έλαβε χώρα η ένδικη σύγκρουση, της συντρέχουσας υπαιτιότητας αμφοτέρων των εμπλεκομένων, ενάγοντος και οδηγού ζημιογόνου οχήματος, και του βαθμού πταίσματος καθενός από αυτούς, στην πρόκληση της ένδικης σύγκρουσης, το βαθμό συνυπαιτιότητας του ενάγοντος στην έκταση του τραυματισμού του, των σωματικών βλαβών του, της ηλικίας του, της μέχρι το ένδικο συμβάν κατάστασης της υγείας του, του σωματικού πόνου που υπέστη και της ανησυχίας του για την εξέλιξη της υγείας του, του χρόνου νοσηλείας του, του χρόνου κατ’ οίκον νοσηλείας του, της μόνιμης πλέον σωματικής αναπηρίας του σε ποσοστό 85% και της επίδρασης αυτής αφενός μεν στην ψυχολογική και κοινωνική του κατάσταση και αφετέρου στην προσωπική και οικογενειακή του ζωή, του πόνου και της ταλαιπωρίας που υφίσταται, και της οικονομικής κατάστασης, του διαδίκου φυσικού προσώπου [όχι όμως και της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρείας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, βλ. σχετ. Αθαν, Κρητικός «Αποζημίωση από Αυτοκινητικά Ατυχήματα», έκδοση 2008, παρ, 20, αριθμ. περιθ. 58, σελ. 415 και ΑΠ 1670/2006 ΕπισκΕΔ 2006.1073, ΕφΑθ 3790/2001 ΧρΙδΔ 2001.502], ο εναγών υπέστη ηθική βλάβη προς αποκατάσταση της οποίας δικαιούται αποζημίωσης ύφους εβδομήντα χιλιάδων [70.000 €] ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο μετά τη στάθμιση των ως άνω κατά νόμο στοιχείων [άρθρο 932 του ΑΚ].
Πρέπει επομένως, να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη η αγωγή και να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της εναγόμενης να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των εκατόν σαράντα τεσσάρων χιλιάδων εκατόν ενενήντα δύο ευρώ και τριάντα δύο λεπτών (34.192,32+40.000+70.000=144.192,32), με το νόμιμο τόκο από την επομένη ημέρα της επιδόσεως της αγωγής μέχρι την εξόφληση, κατά τα στο διατακτικό της παρούσας ειδικότερα οριζόμενα».
