Επί ποινή ακυρότητας του συμβολαίου και ελέγχου του συντάξαντος συμβολαιογράφου
Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο Νόμος 4483/2017 (ΦΕΚ Α 107/31.7.2017), ο οποίος προβλέπει, μεταξύ άλλων, την επαναφορά της υποχρέωση προσκόμισης βεβαίωσης περί μη οφειλής Τέλους Ακίνητης Περιουσίας (Τ.Α.Π.) σε περιπτώσεις μεταβίβασης ακινήτου.
Ειδικότερα, το άρθρο 59 («Βεβαίωση περί μη οφειλής Τ.Α.Π.») προβλέπει ότι για κάθε μεταβίβαση ακινήτου από οποιαδήποτε αιτία απαιτείται προσκόμιση στο συμβολαιογράφο βεβαίωσης του Ο.Τ.Α., στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται το ακίνητο, ότι οι πωλητές δεν οφείλουν τέλος ακίνητης περιουσίας, επί ποινή ακυρότητας του συμβολαίου και ελέγχου του συντάξαντος συμβολαιογράφου.
Όπως επισημαίνεται στην αιτιολογική έκθεση, η βεβαίωση για τη μη οφειλή του ΤΑΠ κρίνεται απαραίτητη, καθώς παρέχει στους Ο.Τ.Α. δικλείδα ασφαλείας για την είσπραξη θεσμοθετημένου υπέρ αυτών εσόδου, όταν αυτή δεν διασφαλίζεται μέσω της είσπραξής του από τους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας. Παράλληλα, οι πολίτες οι οποίοι προβαίνουν στην αγορά ή στην πώληση ακινήτου γνωρίζουν την οφειλή που φέρει το ακίνητο. Περαιτέρω σημειώνεται ότι ο υπολογισμός του ύψους του ΤΑΠ συνεχίζει να ρυθμίζεται από την παρ. 18, του άρθρου 24 του Ν.2130/1993, χωρίς καμία τροποποίηση.
Όπως αναφέρεται στη σχετική εγκύκλιο(link is external) του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Αθηνών, η διάταξη του άρθρου 59 είναι ακριβώς όμοια με τη διάταξη του άρθρου 24 § 18 του Ν. 2130/1993 (η οποία διάταξη είχε καταργηθεί με το άρθρο 44 § 3 του Ν. 4262/2014, το οποίο στη συνέχεια καταργήθηκε με το άρθρο 59 § 2 του Ν. 4483/2017) και επειδή, τέλος ακίνητης περιουσίας (Τ.Α.Π.) επιβάλλεται στα ακίνητα που αναφέρονται στο άρθρο 24 του Ν. 2130/1993 και στα οποία δεν περιλαμβάνονται τα εκτός σχεδίου πόλεως και εκτός ορίων οικισμών αγροτεμάχια χωρίς κτίσματα, κατά τα γενόμενα δεκτά από της ισχύος του Ν. 2130/1993, σε περίπτωση μεταβίβασης αγροτεμαχίου χωρίς κτίσματα δεν απαιτείται βεβαίωση Τ.Α.Π. του οικείου Ο.Τ.Α..
Διαβάτε επίσης: Επιβολή Τ.Α.Π. σε δικαιώματα αποκλειστικής χρήσεως ανοικτής θέσης στάθμευσης σε πιλοτή (ΝΣΚ)
Παράλληλα, το άρθρο 60 του Ν. 4483/2017 τροποποιεί την παρ. 7 του άρθρου 24 του Ν. 2130/1993, η οποία περιλαμβάνει τις περιπτώσεις απαλλαγής από το τέλος ακίνητης περιουσίας (Τ.Α.Π.).
Με την εν λόγω διάταξη επεκτείνεται η απαλλαγή δικαιωμάτων σε ακίνητα, τα οποία επιφέρουν απαγόρευση της χρήσης τους.
Η ρύθμιση βρίσκεται σε αναλογία με το άρθρο 3 του ν. 4223/2013 (Α’ 287), το οποίο προβλέπει απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ αντίστοιχων δικαιωμάτων για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Με αυτόν τον τρόπο αυτό αίρεται η υφιστάμενη διαφορετική αντιμετώπιση των ίδιων δικαιωμάτων επί ακινήτων ως προς την υποχρέωση καταβολής ΕΝΦΙΑ και ως προς του υποχρέωση καταβολής του ΤΑΠ.
Ειδικότερα, από το τέλος απαλάσσονται πλέον και «τα ακίνητα για τα οποία υφίσταται απαγόρευση οποιασδήποτε χρήσης, σύμφωνα με τον ισχύοντα Πολεοδομικό Σχεδιασμό, ιδίως ρυμοτομικό βάρος, ρυμοτομική απαλλοτρίωση, δέσμευση ακινήτου για κοινωφελή ή κοινόχρηστο σκοπό ή για λόγους προστασίας μνημείων και αρχαιοτήτων, ιδίως αρχαιολογική δέσμευση για ανασκαφές, κήρυξη αρχαιολογικού χώρου, καθώς και για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος, που έχει επιβληθεί από φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, αποκλειστικά κατά το μέρος για το οποίο υφίσταται η ως άνω απαγόρευση».
Παράλληλα, προβλέπεται ότι βεβαιωμένες οφειλές από Τέλος Ακίνητης Περιουσίας που έχει επιβληθεί σε ακίνητα για τα οποία υφίσταται απαγόρευση οποιασδήποτε χρήσης, σύμφωνα με τον ισχύοντα Πολεοδομικό Σχεδιασμό, ιδίως ρυμοτομικό βάρος, ρυμοτομική απαλλοτρίωση, δέσμευση ακινήτου για κοινωφελή ή κοινόχρηστο σκοπό ή για λόγους προστασίας μνημείων και αρχαιοτήτων, ιδίως αρχαιολογική δέσμευση για ανασκαφές, κήρυξη αρχαιολογικού χώρου, καθώς και για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος, που έχει επιβληθεί από φορείς της Γενικής Κυβέρνησης και συναφείς κυρώσεις διαγράφονται, κατά το μέρος στο οποίο υφίσταται η ως άνω απαγόρευση, κατόπιν διαπιστωτικής απόφασης του οικείου δημοτικού συμβουλίου.
