Κυριάκου Κόκκινου – Δικηγόρου
Προέδρου Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Αντιπροέδρου Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
Είναι αλήθεια ότι όσα δεν κατόρθωσε να κατεδαφίσει στην Ελλάδα ο πράσινος , κόκκινος ή μπλε διεθνισμός, το καταφέρνει αποτελεσματικότατα ο υβριδικός «πολύχρωμος» διεθνισμός της “πρώτη φορά αριστερά” κι όσων εκουσίως συμπράττουν, παρά το γεγονός ότι φέρονται δήθεν να πρεσβεύουν αντίθετες αρχές … Τα έργα και ημέρες ενός ακόμη πολιτικού υβριδίου, που παράχθηκε σε διεθνή εργαστήρια, με την προσοχή και τη φροντίδα ισχυρών πατρόνων, ως εναλλακτική εκδοχή εξουσίασης των προβατοποιημένων πολιτών και εν καιρώ κλήθηκε και αυτό να παίξει το ρόλο του, ξεπληρώνοντας τα χρωστούμενα στους αφέντες «καλλιεργητές» του, είναι συγκλονιστικά!
Έσχατο κατόρθωμα ξεχαρβαλώματος του εθνικού οικοδομήματος, ένα σαφές πρόταγμα των διεθνιστών, που επιδιώκουν ένα παγκόσμια εξαπλωμένο και απόλυτο έλεγχο, άλογων, ανιστόρητων και ανερμάτιστων «ατόμων», χωρίς συλλογική συνείδηση, σχέσεις, καταγωγή και ιστορικότητα, αποτελεί η ευθεία και λυσσαλέα επίθεση σε κάθε εθνικό πρότυπο, που κατατείνει στη συλλογική συνειδητότητα. Μια συνειδητότητα πέραν και πάνω από την ατομική ύπαρξη, μορφή ανέλιξής της , αναγκαία για κάθε ον, που αναζητεί τη σκοπιμότητα της ύπαρξης στην Αλήθεια, ως αυτή εκφράστηκε ιστορικά και πολιτιστικά μέσα στις χιλιετίες της ανθρώπινης εξέλιξης. Η σταδιακή πολεμική κατά των εθνικών συμβόλων και προτύπων, ως ένα εξ αυτών είναι οι ετήσιες παρελάσεις, στρατού, μαθητών και πολιτών, αποτέλεσε κορυφαία πολιτιστική και ιδεολογική επιλογή της κυβέρνησης, η οποία την έκανε εξ αρχής ορατή και σαφή. Ο λαός όμως τυφλωμένος από το πάθος του, από το θυμό και την δίκαιη οργή να τιμωρήσει τους υπεύθυνους της κατάντιας του, παρά το ότι έδειξε τις προθέσεις της, την εξέλεξε χειραγωγούμενος και κατευθυνόμενος πάντα προς το “μαντρί” κατά τη γνωστή Αβερώφια ρήση. Δυστυχώς δεν κατάλαβε ο δύστυχος ότι κι αυτοί δεν αποτελούν παρά μία ακόμη τοξική παραφυάδα του ίδιου δηλητηριώδους φυτού, που φυτεύτηκε στον εύφορο αγρό της Ελλάδας, για να εξαπλωθεί και επιβληθεί επιθετικά , σε όλα τα γόνιμα και παραγωγικά του είδη, πνίγοντάς τα και ξεραίνοντάς τα , όσο δεν υπάρχει κατάλληλη αντίδραση!!!
Ξέρουν αυτοί ποιος είναι ο εχθρός κι από πού προέρχονται οι λαϊκές δυνάμεις και αντιστάσεις. Γνωρίζουν ότι η ιστορία και ο πολιτισμός ενός λαού αποτελούν τη σπονδυλική του στήλη κι ότι χωρίς αυτά παύει να έχει δυνατότητα να ορθοτομεί τη ζωή του, με ελευθερία και αρετές, στις οποίες στηρίζεται κάθε έλλογη προσπάθεια ανθρώπινης ευημερίας. Χωρίς αυτά ο λαός γίνεται ένα συνονθύλευμα ατομικιστικών υπάρξεων, που καθεμιά ενδιαφέρεται για το άτομό της, απομακρυνόμενος σταδιακά από το αξιακό πλαίσιο της φυσικής και υγιούς συλλογικότητας, ως αυτή διαμορφώθηκε μέσα από την ιστορικότητα και την εξέλιξη των κοινωνιών, χάνοντας έτσι την αναγκαία τροφοδότησή του από τις πολιτιστικές του ρίζες.
Ήρθαν λοιπόν οι ιδεοληπτικοί σημαιοφόροι του εξισωτισμού προς τα κάτω, της μαζικοποίησης των όντων, του μίσους προς την αριστεία, της απέχθειας προς την πραγματική ελευθερία και την αρετή και φτύνουν αργά , αλλά σταθερά το δηλητήριό τους, σε μικρές δόσεις, για να παραμένει κοινωνικά «ανεκτό» και εν μέσω πλήρους καταδυνάστευσης ενός λαού, βρήκαν την ευκαιρία να προχωρήσουν κάποια βήματα ακόμη, την ατζέντα των «αφεντικών» … Τους ζητήθηκε κατάργηση των παρελάσεων και έσπευσαν να το πραγματοποιήσουν, με επιθετική προβολή διαφόρων δήθεν αιτιολογήσεων …. ξέρετε κόστος, έλλειψη ιστορικής αναγκαιότητας, σύγκληση και ενότητα των λαών κι άλλα προσχήματα και προφάσεις εν αμαρτίες! Αλίμονο αν η ιδιοπροσωπία , η ιδιαίτερη ταυτότητα και συνείδηση ενός λαού, συνιστά κάτι το αθέμιτο. Αθέμιτη και επικίνδυνη είναι μόνον έναντι όσων επιζητούν και καλλιεργούν , για τους δικούς τους λόγους, τη μαζικοποίηση λαών και ανθρώπων, τη δημιουργία της σούπας των άβουλων και άχρωμων αναλώσιμων καταναλωτών!
Επειδή δεν μπορούσαν όμως να κάνουν άλμα και να τις καταργήσουν απευθείας, προχωρούν «επιστημονικά», με μικρά βήματα, όπως έμαθαν ότι γίνεται αποδεκτό από τον εξαθλιωμένο Έλληνα, που δέχθηκε με ανάλογες μεθοδεύσεις, την ίδια την αυτοκατάργησή του, ως κυρίαρχου λαού και κυρίαρχου έθνους και κράτους!
Ένα δε μη κυρίαρχο έθνος δεν θα πρέπει να έχει ούτε επικίνδυνες εκδηλώσεις ενός πολεμικού παρελθόντος, που έβγαζε μαχητές, ήρωες και ανυπότακτους πολεμιστές και ηγέτες, το πρότυπο των οποίων δεν είναι ανεκτό στην προωθούμενη τάξη της «φάρμας των ζώων»! Γιατί αδέλφια αυτό είναι οι παρελάσεις, η ιστορική απόληξη και επιβίωση ενός ένδοξου παρελθόντος, μιας αδιάκοπης ιστορικής πορείας χιλιάδων χρόνων, μέσα από συνεχείς συλλογικές, εθνικές μάχες, αίμα κι αγώνες για τη λευτεριά και το δίκαιο. Αποτελούν ένα μέσο βιωματικής, συναισθηματικής, νοητικής, και σωματικής διασύνδεσης σε συλλογικό επίπεδο, με τις ζωογόνες και ζώσες δυνάμεις του έθνους , της ιστορίας και του πολιτισμού του. Συνδέουν καθέναν από όσους παρελαύνουν με τη συλλογική μνήμη , από τότε που αυτή συντηρείται, αλλά ακόμη και πιο πίσω, μέσω του συλλογικού ασυνειδήτου, που βοά, μέσα από το ΕΙΝΑΙ κάθε Έλληνα, μικρού και μεγάλου, που αφήνεται ελεύθερος να βιώσει αυτό, που πραγματικά είναι και να διεκδικήσει το δικό του ιδιαίτερο ρόλο μέσα στο σύνολο της Ανθρωπότητας. Είναι η συνέχεια της πολεμικής φάλαγγας των Αθηναίων, των Σπαρτιατών, των Θηβαίων, των Μακεδόνων, αλλά και των ευζώνων, καθώς παρήλαυναν, προχωρούσαν δηλαδή μαζί, σε αδιάσπαστη ιερή ενότητα των φίλων μαχητών κι εραστών, που ουδεμία σχέση είχε με το διαστροφικό ξεπεσμό της έννοιας, που η άθλια νεωτερικότητα προσέδωσε στη λέξη, υπό τον ήχο του θριαμβευτικού παιάνα, υπό τα σύμβολα των ασπίδων και αργότερα των λαβάρων, στις διαρκείς συγκρούσεις με τους εχθρούς των όσων εκπροσωπεί ο λαός των Ελλήνων. Είναι δε πολλά και αγαθά, αυτά για τα οποία υπάρχουν κι οφείλουν να συνεχίσουν να μάχονται οι Έλληνες.
Βοά σήμερα το πανελλήνιο για το Προεδρικό Διάταγμα, που δημοσιοποίησε την Τετάρτη το Υπουργείο Παιδείας, με το οποίο καθόρισε για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, ως κριτήριο για την επιλογή σημαιοφόρων των δημοτικών σχολείων για τις μαθητικές παρελάσεις, την κλήρωση, δηλαδή την τύχη!!!
Αν θα μιλάγαμε για μια κυβέρνηση, που πίστευε στο έθνος και την συλλογικότητά του, στο ρόλο και την αναγκαιότητά του, θα έλεγα εύγε. Γιατί αν το πίστευε, τότε θα νομοθετούσε και άλλα παράλληλα μέτρα, που θα καθιστούσαν συνειδητή τη συμμετοχή στην παρέλαση και θα προσέδιδε σ΄ αυτήν υπεραξία και πνευματικό νόημα. Γιατί μια τέτοια πολιτεία θα είχε την αυτονόητη υποχρέωση να εκπαιδεύει όλα τα παιδιά, όλους τους νέους, ώστε όχι μόνον να θέλουν ελεύθερα και διακαώς να είναι σημαιοφόροι και παραστάτες του αγήματος τους, αλλά και να είναι ικανοί να το πράξουν, με μια παρουσία άξια της ευθύνης και της μεγάλης αυτής τιμής.
Επειδή όμως η κυβέρνηση αυτή εμφορείται από το απόλυτο κενό, τον εθνικό μηδενισμό και από αυτό, που ονομάζω «σύνδρομο οξείας εθνομηδενιστικής ιδεοπάθειας» , είναι προφανές ότι η απόδοση στην τύχη , της επιλογής για το πρόσωπο σημαιοφόρων και παραστατών, δεν αποτελεί παρά σημείο ξεπεσμού, υποβάθμισης στα πλαίσια μιας υποκριτικής πολιτικής ορθότητας, απόδειξη της ιδεολογικής στρέβλωσης και νοητικής και συναισθηματικής παθογένειας των ταγών της. Μέσω των επιλογών της προωθείται η απαξίωση, η απομυθοποίηση και τελικώς η κατάργηση των παρελάσεων. Γι’ αυτό ας μην ακούω ανόητες κριτικές υπέρ της δήθεν ορθότητα της επιλογής, από τους υμνητές του παθογόνου αυτοπροσδιορισμού και του δήθεν δικαιώματος επιλογής κάθε απάνθρωπης εκτροπής! Πώς είναι δυνατόν οι υμνητές της κατάργησης των παρελάσεων, ξαφνικά να αναγκάζουν όλους τους μαθητές να λαμβάνουν μέρος σ’ αυτές και μάλιστα φέροντες τα εθνικά σύμβολα; Έπαψαν να υποστηρίζουν την δήθεν ελευθερία επιλογής και την μη αναγκαιότητα των παρελάσεων; Όχι βέβαια, απλά κινούνται σημειωτόν, διότι αυτά επιβάλλουν τα «ινστιτούτα»!
Επειδή όμως κάθε κριτική, θα πρέπει να συνοδεύεται και από μία δημιουργική πρόταση, ορίστε η δική μου προς τη μελλοντική νομοπαρασκευαστική επιτροπή, που το συντομότερο δυνατόν, θα πρέπει να μεταρρυθμίσει ριζικά το ισχύον, τώρα και στο παρελθόν, καθεστώς: «Οι σημαιοφόροι και παραστάτες του αγήματος της μαθητικής παρέλασης θα επιλέγονται μεταξύ των μαθητών της έκτης τάξης, ως ακολούθως: Α. Οι μαθητές που επιθυμούν να συμμετάσχουν στην παρέλαση με την ανωτέρω ιδιότητα, θα πρέπει να το δηλώνουν κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς της έκτης τάξης. Ως σημαιοφόροι και παραστάτες θα επιλέγονται δε όσοι εξ αυτών, που δήλωσαν , συγκέντρωσαν την μεγαλύτερη βαθμολογία στα ακόλουθα κριτήρια: Β. Ανώτερη βαθμολογία (άθροισμα των βαθμολογιών) όλων των τάξεων του σχολείου, με συντελεστή 1. Γ. Έχουν συμμετάσχει στις παρελάσεις των προηγουμένων ετών στο ίδιο ή άλλο σχολείο. Επιτρέπονται μόνον δικαιολογημένες με έγγραφα στοιχεία απουσίες. Το άθροισμα των παρελάσεων, που συμμετείχε ο μαθητής, φέρει συντελεστή επίσης 1. Δ. Αριθμό απαγγελλόμενων άνευ βοηθήματος στίχων του εθνικού μας ύμνου, με συντελεστή 2. Ε. Όσοι/ες συμμετέχουν σε πολιτιστικές ομάδες του σχολείου ή και εκτός αυτού (συλλόγους) με δραστηριότητα είτε παραδοσιακών χορών, είτε χορωδιών είτε αθλητισμού, ιστορίας και πολιτισμού είτε περιβαλλοντικών δράσεων, για συνεχές διάστημα άνω των δύο ετών, λαμβάνουν 2 επιπρόσθετες μονάδες. Σε περίπτωση ισοψηφίας διενεργείται «μονομαχία» σκάκι μεταξύ των ισοψηφούντων». Λέμε τώρα …!
Φαντάζεστε μια πολιτεία, που να καλλιεργούσε πράγματι ελεύθερες προσωπικότητες, που να αγαπούν το έθνος , την ιστορία και τον πολιτισμό τους, ποτισμένες υγιή συλλογικότητα, που με περηφάνια και αυτογνωσία διεκδικούν και δεν αποποιούνται να φέρουν τα εθνικά σύμβολα, που τολμούν να παλεύουν για την αριστεία και δεν φοβούνται την κατακραυγή των μηδενιστών, που με τις ιδεοληψίες τους καταπνίγουν κάθε δημιουργική προσπάθεια και έκφραση, προωθώντας την πλέον ύπουλη και επικίνδυνη μορφή ανελευθερίας; Τέτοιες προσωπικότητες είναι όμως επικίνδυνες για το ισχύον και κάθε καθεστώς εκ του «φυτωρίου» εκπορευομένου …. Γι’ αυτό μην ελπίζετε ότι θα γίνει τίποτε από τα ανωτέρω , αν όλοι μας δεν ξεσηκωθούμε κατά της κυριαρχίας της μετριότητας και χλιαρότητας, αναλαμβάνοντας το κόστος του ξεσηκωμού μας. Αν δεν το αντέχετε συνεχίστε στο δέκτη σας!
Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
