Στο σφυρί βγαίνουν ξανά τα περιουσιακά στοιχεία και τα ακίνητα της γνωστής μεταλλοβιομηχανίας Spider Ν. Πέτσιος & Υιοί Α.Ε. που από τα τέλη του 2015 έχει ουσιαστικά παύσει να λειτουργεί, χωρίς όμως να μέχρι σήμερα να υπάρχει δικαστική απόφαση για την εξυγίανσή ή την πτώχευσή της.
Η εταιρεία υπέβαλλε το Δεκέμβριο του 2015 αίτηση υπαγωγής στη διαδικασία εξυγίανσης και λήψης προληπτικών μέτρων, στο πλαίσιο του άρθρου 99. Αν και η δικάσιμος είχε οριστεί δύο μήνες αργότερα, δεν ελήφθη απόφαση. Στο διάστημα που ακολούθησε υπήρξαν πολιτικές εξαγγελίες και προσπάθειες φορέων της περιοχής αλλά και του υπουργείου Εργασίας για την επαναλειτουργία της βιομηχανίας. Η ιδιοκτησία εμφανίστηκε σε αδυναμία να αναλάβει εκ νέου τη λειτουργία της εταιρείας, οι πιστώτριες τράπεζες ζήτησαν σαφές master plan το οποίο όμως δεν επικαιροποιείται, καθότι ούτε επενδυτής, ούτε κεφάλαια φαίνεται να υπάρχουν για το restart, οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι επί διετία και σε επίσχεση εργασίας, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να μην υπάρχει υπάρξει ουσιαστική πρόοδος.
Αποτέλεσμα είναι να προχωρούν εκ νέου οι πλειστηριασμοί για τα ακίνητα και το ενεργητικό της ηπειρώτικης βιομηχανίας. Στις 13 Σεπτεμβρίου έχει οριστεί να διεξαχθεί στο Ειρηνοδικείο Ιωαννίνων ο πλειστηριασμός για το ακίνητο, τη μονάδα παραγωγής μεταλλικών
κατασκευών και επίπλων και τον εξοπλισμό της Spider στη ΒΙΠΕ Ιωαννίνων. Η εκκίνησης της πρώτης προσφοράς έχει οριστεί στο 1,05 εκατ. ευρώ. Σημειώνεται ότι η τιμή εκκίνησης έχει μειωθεί σημαντικά καθώς οι πλειστηριασμοί που προηγήθηκαν κατέστησαν άγονοι.
Μετέωροι οι εργαζόμενοι
Λόγω του ότι δεν έχει εκδοθεί απόφαση που κηρύσσει τον εργοδότη σε πτώχευση, δεν έχει διαπιστωθεί ότι η επιχείρηση έκλεισε οριστικά ή ότι λόγω ανεπάρκειας του ενεργητικού δεν δικαιολογείται η έναρξη διαδικασίας πτωχεύσεως, δεν μπορούσε να καταβληθεί στους εργαζομένους της εταιρείας ο ΟΑΕΔ δεν μπορούσε πλέον να εντάξει τους εργαζόμενους της επιχείρησης στις διατάξεις του “λογαριασμού προστασίας εργαζομένων από την αφερεγγυότητα του εργοδότη. Έτσι, τυπικά δεν είναι άνεργοι και σε μπορούν να ενταχθούν στα σχετικά προγράμματα του Οργανισμού. Για το λόγο αυτό και οι όποιες προσπάθειες του υπουργείου Εργασίας να υπάρξει λύση δεν τελεσφόρησαν, ενώ από την πλευρά τους οι τράπεζες προχωρούν ως επισπεύδουσες στη νόμιμη διαδικασία για κάλυψη των υποχρεώσεων της Spider.
Η ηπειρώτικη μεταλλοβιομηχανία, συμφερόντων της οικογένειας Πέτσιου, που, μεταξύ άλλων, είχε αναλάβει στο παρελθόν την παραγωγή για λογαριασμό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων των μεταλλικών μερών σημαντικού αριθμού οχημάτων Mercedes και διέθετε ισχυρή θέση στον κλάδο των συστημάτων εξοπλισμού καταστημάτων και αποθηκών, είχε επεκταθεί με επιτυχία στην αγορά συστημάτων περισυλλογής απορριμμάτων. Είχε καταφέρει να προμηθεύσει τους περισσότερους δήμους και οργανισμούς του δημοσίου με κάδους απορριμμάτων και απορριμματοφόρα, φθάνοντας να κατέχει ποσοστό άνω του 60% της συγκεκριμένης αγοράς. Ιδρύθηκε το 1972, γρήγορα άρχισε να αναπτύσσεται και έφθασε να διαθέτει τρεις ιδιόκτητες βιομηχανικές εγκαταστάσεις, όλες στην Ήπειρο, λαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, συμβόλαια από τον Ελληνικό Στρατό. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 επεκτάθηκε επιτυχώς στον κλάδο παραγωγής προϊόντων για το περιβάλλον, με την παραγωγή σύγχρονων κάδων μηχανικής αποκομιδής απορριμμάτων, υπογράφοντας συμβάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ το 1999 οι μετοχές της εισήχθησαν στο Χρηματιστήριο.
Η Spider “πλήρωσε” ουσιαστικά την μεγάλη της εξάρτηση από πελάτες του ευρύτερου δημόσιου τομέα, σε μια περίοδο που τα οικονομικά των δήμων κατέρρεαν και η οικονομική κρίση ξεσπούσε στη χώρα. Οι οφειλές στις αρχές του 2012 από OTA και νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου προς την εταιρεία άγγιζαν τα 6 εκατ. ευρώ, ξεπέρασαν τα 7,4 εκατ. ευρώ στις αρχές του 2013, για να μειωθούν στα 5,1 εκατ. ευρώ το τέλος του 2014. Όμως η σταθερή πτώση των πωλήσεων και τα ζημιογόνα αποτελέσματα, η περιορισμένη ρευστότητα, οι υποχρεώσεις που “έτρεχαν” προς τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και δημόσια ταμεία και η αδυναμία να επιτευχθεί αναδιάρθρωση του δανεισμού της, έφεραν το κλείσιμο. Και αυτό παρότι υπήρχε σειρά ανεκτέλεστων παραγγελιών, που όμως δεν μπορούσαν να εκτελεστούν εντός διοριών καθώς η Spider δεν μπορούσε να αγοράσει πρώτη ύλη, ελλείψει ρευστότητας. Τον Αύγουστο του 2015 παραιτήθηκαν τα τελευταία διευθυντικά στελέχη και λίγους μήνες αργότερα ακολούθησε η αίτηση στο άρθρο 99.
