Η επίσκεψη Λαγκάρντ στην Ελλάδα εκκρεμεί ως προς την ημερομηνία που θα πραγματοποιηθεί, αλλά “αυτό έχει να κάνει με το πώς θα εξελιχθεί η παρουσία ή όχι του Ταμείου στην Ελλάδα…”.
Με το ανεπίσημο αυτό σχόλιο απάντησε αρμόδιος διπλωματικός αξιωματούχος στην Ουάσιγκτον, σε σχετικό ερώτημα του Capital.gr, για το πότε και με τι θέσεις πρόκειται να επισκεφθεί την Αθήνα η επικεφαλής του Ταμείου, όπως είχε ανεπισήμως υποσχεθεί στον κ. Τσακαλώτο πριν από το καλοκαίρι.
Αυτό που είναι βέβαιο, όπως υποστηρίζεται από τους ίδιους κύκλους, είναι ότι το Ταμείο θα επιμείνει τόσο προς το ευρωπαϊκό σκέλος των θεσμών όσο και προς την κυβέρνηση, στις εκτιμήσεις του για την ανάγκη κεφαλαιακής ενίσχυσης των ελληνικών τραπεζών και κατά δεύτερο λόγο για την υλοποίηση της ευρωπαϊκής δέσμευσης όσον αφορά στην περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους.
Για το δεύτερο σημείο μάλιστα, αυτό της ελάφρυνσης του χρέους, από την πλευρά του ΔΝΤ φαίνεται να μη υπάρχει αντίρρηση – έναντι του Βερολίνου – ότι οι σχετικές διαδικασίες θα πρέπει να προχωρήσουν σε συνάρτηση με την ομαλή ολοκλήρωση των αξιολογήσεων και ειδικά της τρίτης που συνδέεται με βαθιές παρεμβάσεις στη δημόσια διοίκηση.
Η ένταση που έχει αρχίσει να αυξάνεται στο θέμα των τραπεζικών απαιτήσεων του ΔΝΤ “ανιχνεύεται” έμμεσα και στις αντιδράσεις της ΤτΕ, διοικητικοί παράγοντες της οποίας αφήνουν να φανεί με ανεπίσημες παρεμβάσεις τους η έντονη αμφισβήτησή τους για την ορθότητα των απαιτήσεων του Ταμείου.
Δημοσίευμα στον κυριακάτικο τύπο, που μέχρι στιγμής δεν διαψεύσθηκε, φέρει τον διοικητή της ΤτΕ κ. Στουρνάρα, να μετακινείται όσο αφορά την θέση του για την παρουσία του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα και να υποστηρίζει την αποχώρησή του αν συνεχίσει (μέσω Τόμσεν) να επιμένει στις απαιτήσεις αυτές.
Στη “γλώσσα” της ΕΚΤ η παρέμβαση αυτή είναι ενδεικτική της δυσφορίας που αναπτύσσεται για την απαίτηση αυτή του Ταμείου. Όπως διευκρινίζεται σε σχετικό ερώτημα που διατύπωσε το Capital.gr σε παράγοντες της ΕΚΤ, η απαίτηση του Ταμείου “είναι ασύμβατη” με τις διαδικασίες που έχουν ακολουθηθεί μέχρι σήμερα. Και αυτό γιατί από την μία πλευρά “αμφισβητεί την αξιοπιστία των διαδικασιών εποπτείας της ΕΚΤ και του SSM στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα” και από την άλλη – πράγμα πολύ πιο σημαντικό – “ανοίγει ένα παράθυρό” εφόσον αυτές γίνουν αποδεκτές “γενικότερης παρέμβασης του ΔΝΤ στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα” με άγνωστες και προφανώς μη αποδεκτές για την ΕΚΤ συνέπειες…
Όπως αναφέρει ρεπορτάζ του “Κ” (στην έκδοση του Σαββάτου 2/8) “η κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αναμένεται να πάρει σοβαρές διαστάσεις – καθώς το ΔΝΤ αμφισβητεί την “ποιότητα” των κεφαλαίων που έχουν υπολογιστεί στο Tier 1 των τραπεζών και κρίνει ότι θα χρειαστούν ίσως και περισσότερα από 10 δισ. ευρώ νέα κεφάλαια τα επόμενα χρόνια…”.
Για τους λόγους αυτούς, όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ “η υπόθεση της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών, παρότι αποφεύγεται να αξιολογηθεί ως τέτοια, αποτελεί κεντρικό σημείο των επιφυλάξεων του ΔΝΤ για τη μεσομακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους…”.
Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι σύμφωνα με το ΔΝΤ, “η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών στηρίζεται, μεταξύ άλλων, σε μεγάλο βαθμό σε κεφάλαια αμφίβολης ποιότητας, όπως, π.χ., ο αναβαλλόμενος φόρος, αλλά και σε προβλέψεις για την εκκαθάριση του υψηλού ποσοστού “κόκκινων” δανείων, που δεν θεωρεί ρεαλιστικές σε ένα τόσο αυστηρό δημοσιονομικό περιβάλλον (υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα) όσο το προβλεπόμενο από τη συμφωνία της 15ης Ιουνίου”. Με τον τρόπο αυτό το Ταμείο συνδέει την υπόθεση των τραπεζών με την υπόθεση των δημοσιονομικών προβλέψεων που έχουν ενταχθεί στην συμφωνία του Ιουνίου και “παγιδεύει” έτσι ολόκληρη την διαδικασία υλοποίησης του προγράμματος και του “τρόπου” εξόδου από αυτό.
Αντίθετα, η ΕΚΤ, ο ESM και η Κομισιόν, δηλαδή το ευρωπαϊκό σκέλος των “θεσμών”, όχι μόνο υποστηρίζουν διαφορετικές εκτιμήσεις για τη δημοσιονομική εξέλιξη της οικονομίας και το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα, αλλά επιπλέον θεωρούν απορριπτέα την παρέμβαση του ΔΝΤ, ειδικά όσον αφορά τις τράπεζες και τις εκτιμήσεις της Eurostat/ESM.
Στο πλαίσιο αυτό, όπως αναφέρεται στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ του “Κ” – και εφόσον δεν υπάρξουν αλλαγές στη στάση αυτή του ΔΝΤ – “η προοπτική που είναι ήδη στα “συρτάρια” του ESM είναι η σταδιακή και ομαλή αντικατάσταση του ΔΝΤ από τον ίδιον, στο πλαίσιο μιας συμφωνίας-πακέτο, που θα περιλαμβάνει και την εξαγορά των δανείων του ΔΝΤ προς την Ελλάδα, από τα “περισσεύματα” του εν εξελίξει δανείου των 86 δισ. ευρώ…”.
Στο “πακέτο” αυτό θα περιλαμβάνεται ένα πλέγμα δεσμεύσεων του ελληνικού Δημοσίου που δεν θα ονομάζεται “νέο Μνημόνιο”, αλλά θα αποτελεί την “πειραματική” εφαρμογή του νέου πλαισίου δημοσιονομικού ελέγχου και σύγκλισης, που θα συγκροτηθεί υπό το σχήμα της νέας αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης που θα αρχίσει να προωθεί το δίδυμο “Μέρκελ-Μακρόν” από τον Δεκέμβριο του 2017…
