Η Ρωσία εκτελεί και ενθαρρύνει “ενεργά μέτρα” στην Ευρώπη για να αποσταθεροποιήσει και να μπερδέψει τις κυβερνήσεις και τις κοινωνίες. Αλλά αυτά είναι συνήθως ευκαιριακά και διαμορφώνονται από τις τοπικές συνθήκες. Δεν υπάρχει μεγάλη στρατηγική, πέρα από την αποδυνάμωση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και τη δημιουργία ενός πιο ευνοϊκού περιβάλλοντος για τον εαυτό της.
Αυτό περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα παραγόντων από αξιωματούχους και ΜΜΕ, μέχρι στρατιωτικές απειλές σε επιχειρηματίες και κατασκόπους. Η Ρωσία επιδιώκει διαφορετικές προτεραιότητες σε διάφορες χώρες. Αυτό αποφασίζεται σε μεγάλο βαθμό από τον συσχετισμό της δύναμης των εθνικών θεσμών των χωρών και το πόσο ευάλωτοι είναι στην ρωσική επιρροή.
Παρόλα αυτά, υπάρχει μια προσπάθεια συντονισμού συγκεκριμένων λειτουργιών σε διάφορες πλατφόρμες. Μέχρι στιγμής, αφού υπάρχει ένας κόμβος εντολών και ελέγχου, υπάρχει μέσα στην προεδρική διοίκηση, η οποία είναι ίσως το πιο σημαντικό ενιαίο όργανο στο εξαιρετικά από-θεσμικοποιημένο κράτος.
Χωρίς να εγκαταλείψει τις ελπίδες να πείσει τη Μόσχα για να αλλάξει τις πολιτικές της, η Ευρώπη πρέπει παρόλα αυτά να αντιμετωπίσει τις δικές της αδυναμίες: “να φτιάξει τη στέγη” αντί απλώς να ελπίζει ότι θα σταματήσει η βροχή. Μεταξύ άλλων, αυτό περιλαμβάνει και την αντιμετώπιση της δημοκρατικής υστέρησης σε ορισμένα μέρη της ηπείρου.
