Μια από τις πολλές επιβαρύνσεις η οποία μας απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια (και απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσει για αρκετά ακόμα να μας απασχολεί) είναι το τέλος χαρτοσήμου.
Μια πρόσφατη απόφαση της Δ.Ε.Δ. έρχεται να μας θυμίσει ότι η παραγραφή του δημοσίου για επιβολή τελών χαρτοσήμου (αλλά και της κοινωνικής εισφοράς του Ο.Γ.Α.) ήταν 20ετής μέχρι την έναρξη ισχύος του Κ.Φ.Δ.. Αυτό σημαίνει ουσιαστικά ότι για την χρήση 2013 το δικαίωμα του δημοσίου για επιβολή τελών χαρτοσήμου και εισφορά Ο.Γ.Α. εκτείνεται έως το 2033!!!.
Το ερώτημα βέβαια είναι εάν η ελεγκτές θα μπορούν να ελέγχουν τα βιβλία της επιχείρησης για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, μιας και η υποχρέωση για την διαφύλαξη των βιβλίων σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο (εκτός ενδεχόμενων παρατάσεων) είναι για μια πενταετία.
Από 1.1.2014 και μετά την έναρξη ισχύος του ν.4174/2013 (Κ.Φ.Δ.), η παραγραφή για την επιβολή τελών χαρτοσήμου περιορίζεται στα 5 χρόνια, δεδομένου ότι οι διαδικασίες επιβολής και είσπραξής του εντάσσονται πλέον στις διατάξεις του Κ.Φ.Δ.. (Βλ άρθρο 2 σε συνδυασμό με το παράρτημα του ν.4174/2013).
Για τις χρήσεις όμως μέχρι 31.12.2013 δεν υπήρχε διάταξη που να ρυθμίζει τον χρόνο παραγραφής του εν λόγω δικαιώματος του δημοσίου για επιβολή του και συνεπώς η σχετική αξίωση, υπόκειται στην κατά το άρθρο 249 του Αστικού Κώδικα εικοσαετή παραγραφή.
[‘Άρθρο 249 (εικοσαετής παραγραφή) του Αστικού Κώδικα (Π.Δ.456/1984) (Γενικές Αρχές, Κεφάλαιο Δέκατο, Παραγραφή και αποσβεστική προθεσμία) «Εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά, οι αξιώσεις παραγράφονται σε είκοσι χρόνια».]
Η πρόσφατη απόφαση της Δ.Ε.Δ. αφορούσε υπόθεση επιχείρησης στην οποία είχαν επιβληθεί τέλη χαρτοσήμου (και εισφορά Ο.Γ.Α. φυσικά) για την χρήση 2006, μετά από έλεγχο που είχε γίνει στα βιβλία της το 2016. Από τον διενεργηθέντα έλεγχο και ειδικότερα από τον τρόπο τήρησης των λογαριασμών 33.07-Δοσοληπτικοί λογαριασμοί εταίρων και 53.14- Βραχυπρόθεσμες Υποχρεώσεις προς Εταίρους, διαπιστώθηκε ότι οι εταίροι της προσφεύγουσας με εδνικοφανή προσφυγή εταιρείας καθώς και ο νόμιμος εκπρόσωπος αυτής κατά την χρήση2006, αναλάμβαναν σε τακτά χρονικά διαστήματα χρηματικά ποσά από το ταμείο της εταιρείας τα οποία δεν επανακατέθεταν στο ταμείο αυτής. Τα εν λόγω αναληφθέντα ποσά υπερέβαιναν τα κέρδη που τους διανεμήθηκαν στο τέλος της ελεγχόμενης χρήσης και επί της διαφοράς η οποία δεν καλυπτόταν από τα διανεμηθέντα κέρδη υπήρχε υποχρέωση καταβολής Τέλους Χαρτοσήμου 1% πλέον ΟΓΑ 20% σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 15 παρ. 5γ του Κ.Ν.Τ.Χ.
Η επιχείρηση προσέφυγε και ζήτησε την ακύρωση του προστίμου προβάλλοντας μεταξύ άλλων λόγων την παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για κοινοποίηση πράξης επιβολής τελών χαρτοσήμου.
Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε φυσικά την προσφυγή για τους παρακάτω λόγους :
Επειδή, αναφορικά με την παραγραφή της αξίωσης του Δημοσίου για την επιβολή και τη βεβαίωση τελών χαρτοσήμου, στον Κ.Ν.Τ.Χ. – Π.Δ. της 28/07/1931 (Ν.Δ.4755/1930) δεν υπάρχει διάταξη που να ρυθμίζει τον χρόνο παραγραφής του εν λόγω δικαιώματος του Δημοσίου.
Επειδή, κατά πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας και των διοικητικών δικαστηρίων (ΣτΕ 3514/1996, ΣτΕ 2579/1998, 28/1975, ΣτΕ 737/1979, ΣτΕ 3293/1979, ΣτΕ 3556/1980, ΣτΕ 394/1982, ΣτΕ 1890/1985, ΣτΕ 3514/1996, ΣτΕ 1561/2003 κ.λπ., Π.Φ.Δ. Αθ. 3729/1962, Π.Φ.Δ. Πειρ. 1505/1965, Φορ. Πρωτ. Αθ. 5421/1975, Φορ. Εφ. Πειρ. 1303/1969, Διοικ. Εφ. Αθ. 1294/1982 κ.λπ., Ν.Σ.Κ. γνωμ. 73/1979), ελλείψει υφισταμένης στον Κώδικα Νόμων περί Τελών Χαρτοσήμου διατάξεως περί παραγραφής, η σχετική αξίωση του Δημοσίου για την επιβολή τελών χαρτοσήμου υπόκειται στην κατά το άρθρο 249 του Αστικού Κώδικα εικοσαετή παραγραφή.
Επειδή, με τις διατάξεις του άρθρου 249 (εικοσαετής παραγραφή) του Αστικού Κώδικα (Π.Δ.456/1984) (Γενικές Αρχές, Κεφάλαιο Δέκατο, Παραγραφή και αποσβεστική προθεσμία) ορίζεται ότι «Εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά, οι αξιώσεις παραγράφονται σε είκοσι χρόνια».
Επειδή, στην ανωτέρω εικοσαετή παραγραφή του άρθρου 249 του Αστικού Κώδικα (Π.Δ.456/1984) υπόκειται και η αξίωση του Δημοσίου για την επιβολή της υπέρ Ο.Γ.Α. κοινωνικής εισφοράς του Ν.4169/1961 που υπολογίζεται επί των καταλογιζόμενων τελών χαρτοσήμου (σχετ. ΣτΕ 1561/2003).
Επειδή ενόψει των ανωτέρω συνάγεται ότι ο σχετικός προβαλλόμενος ισχυρισμός περί παραγραφής την 31/12/2013 της αξίωσης του Δημοσίου για κοινοποίηση πράξεων καταλογισμού και επιβολής τελών χαρτοσήμου για το κρινόμενο έτος 2006, ήτοι πριν την έκδοση και κοινοποίηση της με αρ. 770/2-11 -2016 προσβαλλόμενης πράξης, απορρίπτεται ως νόμω αβάσιμος.
Επειδή, στο τέταρτο εδάφιο της περιπτώσεως γ’ της παραγράφου 5 του άρθρου 15 του Π.Δ. της 28.7.1931 «Περί κώδικος των νόμων περί τελών χαρτοσήμου» (AΡ. 239), όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 43 του N. 1041/1980 (AΡ 75) ορίζεται ότι: «Πάσα εν γένει εγγραφή εις τα βιβλία περί καταθέσεως ή αναλήψεως χρημάτων υπό εταίρων ή μετόχων ή άλλων προσώπων προς ή από ευπορικάς εν γένει εταιρείας ή επιχειρήσεις, ήτις δεν ανάγεται εις σύμβασιν, πράξιν κ.λπ. υποβληθείσαν εις τα οικεία τέλη χαρτοσήμου ή απαλλαγείσαν νουίυως των τελών τούτων, υπόκειται εις αναλογικόν τέλος χαρτοσήμου 1%. Εις ην περίπτωσιν, εκ της εγγραφής ή εξ ετέρου εγγράφου, αποδεικνύεται ότι η κατάθεσις ή ανάληψις αφορά σύμβασιν, πράξιν κ.λπ. υποκειμένην εις μεγαλύτερον ή μικρότερον τέλος χαρτοσήμου οφείλεται το διά την σύμβασιν, πράξιν κ.λπ. προβλεπόμενον τέλος.»
Επειδή κατά την έννοια της ως άνω διάταξης, κάθε εγγραφή στα βιβλία περί δόσεως ή αναλήψεως χρημάτων χωρίς μνεία της αιτίας υπόκειται καταρχήν σε αναλογικό τέλος χαρτοσήμου 1%, εκτός αν ο φορολογούμενος ισχυρισθεί και αποδείξει ότι η εγγραφή αυτή ανάγεται σε σύμβαση, πράξη κ.λπ. που υποβλήθηκε στα οικεία τέλη χαρτοσήμου ή απαλλάχθηκε νομίμως από αυτά (ΣτΕ 1039/1996).
Επειδή στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την από 2-11-2016 σχετική έκθεση ελέγχου της αρμόδιας Δ.Ο.Υ., από τον έλεγχο των βιβλίων της προσφεύγουσας εταιρείας και ειδικότερα από τον τρόπο τήρησης των λογαριασμών 33.07-Δοσοληπτικοί λογαριασμοί εταίρων και 53.14-Βραχυπρόθεσμες Υποχρεώσεις προς Εταίρους διαπιστώθηκε ότι οι εταίροι της προσφεύγουσας εταιρείας καθώς και
ο νόμιμος εκπρόσωπος αυτής κατά την κρινόμενη χρήση αναλάμβαναν σε τακτά χρονικά διαστήματα χρηματικά ποσά από το ταμείο της εταιρείας τα οποία δεν επανακατέθεταν στο ταμείο αυτής ενώ από τις εγγραφές στα βιβλία δεν προκύπτει η αιτία κάθε ανάληψης-κατάθεσης των εν λόγω χρηματικών ποσών. Περαιτέρω σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του υπό κρίση ελέγχου, τα εν λόγω αναληφθέντα ποσά υπερέβαιναν τα διανεμηθέντα κέρδη της ελεγχόμενης χρήσης και η ανάληψη των χρημάτων αυτών δεν αναφέρονταν σε ανάληψη ήδη κατατεθέντων από τους εταίρους χρημάτων καθότι δεν υπήρχαν τέτοιου είδους καταθέσεις εντός της ελεγχόμενης χρήσης. Επί της διαφοράς που προέκυψε μεταξύ των αναληφθέντων ποσών και των διανεμηθέντων εντός της ελεγχόμενης χρήσης κερδών, ο έλεγχος έκρινε ότι υπήρχε υποχρέωση καταβολής αναλογικού τέλους χαρτοσήμου 1% σύμφωνα με τα προβλεπόμενα του τέταρτου εδαφίου της παρ. 5 παρ. γ’ του άρθρου
15 του Κ.Ν.Τ.Χ. (Π.Δ. της 28.7.1931)
Επειδή ο προβαλλόμενος με την παρούσα ισχυρισμός ότι τα υπό κρίση αναληφθέντα ποσά αφορούν αναλήψεις κερδών παλαιοτέρων ετών είχε προβληθεί και κατά τη διάρκεια του υπό κρίση ελέγχου με το υπ’αριθμ 31-8-2016 υπόμνημα της προσφεύγουσας, αυτός τυγχάνει απορριπτέος σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα της οικείας έκθεσης ελέγχου καθότι στην προκειμένη περίπτωση επρόκειτο περί ανάληψης χρημάτων, χωρίς μνεία της αιτίας, από τους εταίρους της προσφεύγουσας εταιρείας, ενώ δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις της σύμβασης δανείου κατά το άρθρο 806 του Α.Κ. για να υπαχθούν σε αναλογικό τέλος 2% ή 3% σύμφωνα με το τρίτο εδάφιο της παρ. 5 γ’ του άρθρου 15 του Κ.Τ.Χ. Επειδή οι διαπιστώσεις του ελέγχου, όπως αυτές καταγράφονται στην από 2- 11-2016 έκθεση ελέγχου της Δ.Ο.Υ επί της οποίας εδράζεται η προσβαλλόμενη πράξη διορθωτικού προσδιορισμού, κρίνονται βάσιμες, αποδεκτές και πλήρως αιτιολογημένες, η υπό κρίση ενδικοφανής προσφυγή πρέπει να απορριφθεί.
Αποφασίζουμε Την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής
