Σε τακτικισμούς προκειμένου να διασώσει τη συνταγματικότητα των ρυθμίσεων για τις οικιστικές πυκνώσεις (οικισμούς αυθαιρέτων στα δάση) προστρέχει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Με τροπολογία το υπουργείο θα δώσει τον μανδύα νόμου στα κριτήρια ορισμού της οικιστικής πύκνωσης, επιδιώκοντας να αποφύγει τον έλεγχο του Συμβουλίου της Επικρατείας. Με την ίδια τροπολογία, το υπουργείο Περιβάλλοντος παρατείνει για τέταρτη φορά τη διαδικασία υποβολής αντιρρήσεων στους αναρτημένους δασικούς χάρτες, παρά τις πρόσφατες κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις ότι δεν επρόκειτο να δοθεί νέα παράταση.
Η τροπολογία κατατέθηκε σε σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης. Με τη ρύθμιση επαναλαμβάνεται ο ορισμός των «οικιστικών πυκνώσεων», δηλαδή των οικισμών αυθαιρέτων μέσα σε δάση οι οποίοι, εφόσον οριοθετηθούν από τους δήμους, εξαιρούνται από τη διαδικασία ανάρτησης των δασικών χαρτών (συγκέντρωση τουλάχιστον 50 κτιρίων, ελάχιστη έκταση 25 στρέμματα). Το νομικό εύρημα των «οικιστικών πυκνώσεων» προβλέφθηκε πέρυσι σε νόμο για τους δασικούς χάρτες (ν. 4389/16) και ακολούθως ο ορισμός της «οικιστικής πύκνωσης» εξειδικεύθηκε με απόφαση του τότε υπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Τσιρώνη. Η απόφαση αυτή προσεβλήθη στο ΣτΕ από την περιβαλλοντική οργάνωση WWF και το ΓΕΩΤΕΕ και η απόφαση (Ε΄ τμήμα, αρ.1942/2017) εκδόθηκε περίπου πριν από ένα μήνα.
Τι υποστηρίζει, λοιπόν, το υπουργείο; Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει τη ρύθμιση δεν δίνεται καμία εξήγηση, γιατί πρέπει να επαναληφθεί με νόμο η ίδια ρύθμιση. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο αναφέρεται ότι η ρύθμιση «αφορά την ασφάλεια δικαίου και τη νομική θωράκιση του έργου των δασικών χαρτών, μέσω της ενσωμάτωσης της έννοιας των οικιστικών πυκνώσεων σε νόμο», σημειώνοντας ότι λαμβάνεται υπόψη η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ.
Η αιτιολόγηση αυτή δείχνει να αρμόζει στο περιεχόμενο της ρύθμισης, καθώς είναι και αυτή… αυθαίρετη. Το ΣτΕ στην πρόσφατη απόφασή του ξεκάθαρα υπέδειξε ότι ο ορισμός των οικιστικών πυκνώσεων έπρεπε να είχε δοθεί όχι με νόμο, αλλά με προεδρικό διάταγμα (το οποίο βέβαια υπόκειται σε προδικαστικό έλεγχο από το ΣτΕ, κάτι που προφανώς δεν επιθυμεί το υπουργείο). Αλλά κυρίως, υπέδειξε ευθέως την αντισυνταγματικότητα της ρύθμισης και λόγω σοβαρότητας παρέπεμψε το θέμα να δικαστεί στην Ολομέλεια. Επομένως, είναι μάλλον σαφές ότι το ΥΠΕΝ με τη «νομοθέτηση» του ορισμού των οικιστικών πυκνώσεων ήθελε στην καλύτερη περίπτωση να κερδίσει χρόνο (αν και στο παρελθόν το ΣτΕ έχει δεχθεί την κατάθεση προσφυγών απευθείας εναντίον νόμων, όταν αυτοί έγιναν για να παρακαμφθεί η συνήθης διαδικασία και να αποφευχθεί ο δικαστικός έλεγχος, λ.χ. στην περίπτωση του Αχελώου).
«Γιατί ο υπουργός δεν θέλει να εκδοθεί η οριστική απόφαση για τη συνταγματικότητα των ρυθμίσεων αυτών από το ΣτΕ; Λίγες μόνο μέρες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού, γιατί βιάζεται να διευκολύνει όσους έχουν αυθαίρετα οικοδομήσει μέσα σε δάση;», παρατηρεί με ανακοίνωσή της η WWF, σημειώνοντας ότι ο κ. Φάμελλος «αδυνατεί να ξεφύγει από πρακτικές του παρελθόντος». Να σημειωθεί ότι στους 33 δασικούς χάρτες που βρίσκονται σήμερα υπό ανάρτηση, οι «οικιστικές πυκνώσεις» καλύπτουν 62.000 στρέμματα.
Με την ίδια τροπολογία το ΥΠΕΝ παρατείνει έως τις 25 Σεπτεμβρίου τη διαδικασία ανάρτησης (και κατάθεσης αντιρρήσεων), που έληγε προχθές. Πρόκειται για την 4η παράταση, με νέες κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις ότι πρόκειται… για την τελευταία. Οσον αφορά τη συνέχεια, ο αναπλ. υπουργός Σωκράτης Φάμελλος δήλωσε ότι από τις 12 Οκτωβρίου έως τις 30 Νοεμβρίου θα ξεκινήσει η ανάρτηση ακόμα 17% των δασικών χαρτών, στο οποίο περιλαμβάνονται η Ανατολική Αττική, η Θεσσαλονίκη, η Πέλλα, η Ημαθία, οι Σέρρες και το Κιλκίς.
