Σημαντικές οι δυο τροπολογίες για εργασιακά θέματα που κατέθεσαν 9 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στο νομοσχέδιο του υπ. Εργασίας που ετοιμάζεται για να ψηφιστεί την Πέμπτη στη Βουλή.
Με την πρώτη επιτρέπεται σε εργαζόμενους να έχουν παράσταση πολιτικής αγωγής που διεκδικούν αποζημίωση εξαιτίας καθυστέρησης καταβολής αποζημίωσης και δεδουλευμένων, ενώ με τη δεύτερη αφορά το δικαίωμα επίσχεσης εργασίας.
Οι δύο αυτές βουλευτικές τροπολογίες κατατέθηκαν στο υπό συζήτηση στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας “Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις Δημοσίου και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις, ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων, δικαιώματα ατόμων με αναπηρίες και άλλες διατάξεις”.
Αναλυτικά οι τροπολογίες:
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ – ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τίτλο “Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις Δημοσίου και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις, ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων, δικαιώματα ατόμων με αναπηρίες και άλλες διατάξεις”.
Θέμα: “Παράσταση πολιτικής αγωγής για δεδουλευμένες αποδοχές και αποζημίωση απόλυσης”
Α. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Όπως παγίως γίνεται δεκτό νομολογιακά, οι παραβάσεις των διατάξεων της παρ. 1 του άρθρου μόνον του α.ν. 690/1945 (Α΄ 292) δεν γεννούν υπέρ των εργαζομένων αξίωση αποζημίωσης για την πληρωμή των ίδιων των οφειλόμενων αποδοχών, έστω και αν ζητούνται ως αποζημίωση, αφού μόνη η παράλειψη του εργοδότη να καταβάλει εμπρόθεσμα τις αποδοχές δεν συνεπάγεται την απώλεια αυτών, ώστε να προκαλείται στον εργαζόμενο ισόποση με τις αποδοχές του ζημία, που να έχει ως αιτία το θεσπιζόμενο με τις διατάξεις του α.ν. 690/1945 αδίκημα και, συνεπώς, ο εργαζόμενος δεν δύναται να διεκδικήσει από την καθυστέρηση αυτή χρηματική ικανοποίηση για προκληθείσα εξ αυτής ηθική βλάβη. Συνεπεία των ανωτέρω, γίνεται δεκτό ότι, υπό την ισχύ του άρθρου 63 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, σε περίπτωση υπαίτιας μη καταβολής δεδουλευμένων αποδοχών ή μη καταβολής της οφειλόμενης αποζημίωσης απόλυσης, οι εργαζόμενοι δεν νομιμοποιούνται να παρίστανται ως πολιτικώς ενάγοντες στις σχετικές ποινικές δίκες κατά των εργοδοτών (ενδεικτικά ΑΠ 1707/2010 ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 950/2010 ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 106/2010 ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 1842/2008 ΤΝΠ Νόμος).
Με την προτεινόμενη ρύθμιση καθιερώνεται το δικαίωμα δήλωσης παράστασης πολιτικής αγωγής, ανεξάρτητα από τους όρους του άρθρου 63 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, μόνο για την υποστήριξη της κατηγορίας, σε εργαζόμενους στους οποίους οφείλονται δεδουλευμένοι μισθοί καθώς και η προβλεπόμενη αποζημίωση απόλυσης, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου μόνου του α.ν. 690/1945 (Α΄ 292) και του άρθρου 28 του ν. 3996/2011 (Α΄ 170). Η ρύθμιση αυτή αφορά σε εργαζομένους οι οποίοι είναι οι ουσιαστικά αδικηθέντες από την παράνομη και ποινικά κολάσιμη πράξη του εργοδότη και οι οποίοι μπορούν, με την παράστασή τους στη δίκη, να συμβάλλουν σημαντικά στη διάγνωση της υπόθεσης και στην αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας.
Β. ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ – ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Άρθρο …
Στις υποθέσεις της παρ. 1 του άρθρου μόνου του α.ν. 690/1945 (Α΄ 292), οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα αν έχουν υποστεί περιουσιακή ζημία ή ηθική βλάβη, έχουν δικαίωμα παράστασης πολιτικής αγωγής για την υποστήριξη της κατηγορίας. Το ίδιο δικαίωμα έχουν οι εργαζόμενοι και στις υποθέσεις της παρ. 1 του άρθρου 28 του ν. 3996/2011 (Α΄ 170), όταν ο εργοδότης παραβαίνει τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας τις σχετικές με την καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών και την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης απόλυσης. Στις παραπάνω περιπτώσεις, έγγραφη προδικασία δεν απαιτείται.
Αθήνα, 1 Σεπτεμβρίου 2017
Οι προτείνοντες βουλευτές:
Ψυχογιός Γεώργιος
Βαρδάκης Σωκράτης
Καραγιαννίδης Χρήστος
Μανιός Νικόλαος
Μαντάς Χρήστος
Μπάρκας Κωνσταντίνος
Σκούφα Ελισσάβετ (Μπέτυ)
Στογιαννίδης Γρηγόριος
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ – ΠΡΟΣΘΗΚΗ
στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τίτλο “Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις Δημοσίου και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις, ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων, δικαιώματα ατόμων με αναπηρίες και άλλες διατάξεις”
Θέμα: “Επίσχεση εργασίας σε περίπτωση υπερημερίας του εργοδότη ως προς την καταβολή του μισθού”
Α. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Όπως γίνεται δεκτό νομολογιακά, από τον συνδυασμό των άρθρων 325, 329, 353, 648 και 656 του Αστικού Κώδικα, προκύπτει ότι, όταν ο εργαζόμενος έχει ληξιπρόθεσμη αξίωση κατά του εργοδότη σχετική με την παροχή της εργασίας του (κατ’ εξοχήν για την καταβολή του μισθού), δικαιούται, ασκώντας το δικαίωμα επίσχεσης της εργασίας του, να αρνηθεί την εκπλήρωση της δικής του παροχής, απέχοντας από την εργασία του, έως ότου ο εργοδότης εκπληρώσει την υποχρέωση που τον βαρύνει (ενδεικτικά ΑΠ 324/2017 ΤΝΠ Νόμος).
Ωστόσο, διαπιστώνεται ολοένα και εντονότερα η τάση αμφισβήτησης της νομιμότητας άσκησης του δικαιώματος επίσχεσης, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις έχει οδηγήσει στην κρίση ότι η άσκηση του δικαιώματος επίσχεσης δεν είναι απλώς καταχρηστική αλλά συνιστά σιωπηρή δήλωση βούλησης του εργαζομένου να λύσει τη σύμβαση εργασίας, εκλαμβάνεται δηλαδή ως σιωπηρή εκ μέρους του εργαζομένου καταγγελία αυτής, με όλες τις δυσμενείς συνέπειες που αυτή συνεπάγεται, όπως λ.χ. η μη καταβολή αποζημίωσης απόλυσης (ενδεικτικά ΑΠ 117/2017 ΤΝΠ Νόμος). Η τάση αυτή έχει ως αποτέλεσμα να επιρρίπτονται σε βάρος των απλήρωτων εργαζομένων οι επιχειρηματικοί κίνδυνοι που ανέκαθεν ανήκαν στη σφαίρα ευθύνης των εργοδοτών και να περιορίζονται σημαντικά τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Με την προτεινόμενη διάταξη θεσπίζεται ρητά ο κανόνας ότι η άσκηση του δικαιώματος επίσχεσης του εργαζομένου, σε περίπτωση καθυστέρησης καταβολής δεδουλευμένων αποδοχών, δεν μπορεί να θεωρηθεί από τον εργοδότη ως οικειοθελής αποχώρηση του εργαζομένου από την εργασία του ή ως σιωπηρή καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας από αυτόν. Εξασφαλίζεται, έτσι, ένα minimum προστασίας για τους εργαζομένους, οι οποίοι έχουν ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις κατά των εργοδοτών για την καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών.
Β. ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Άρθρο …
Μετά το άρθρο 656 του Αστικού Κώδικα προστίθεται νέο άρθρο ως εξής:
Αν ο εργοδότης έγινε υπερήμερος ως προς την καταβολή του μισθού, η δήλωση του εργαζομένου ότι απέχει από την εργασία του, κατ’ ενάσκηση του δικαιώματος επίσχεσης, δεν μπορεί να θεωρηθεί από τον εργοδότη ως οικειοθελής αποχώρηση του εργαζομένου από την εργασία του ή ως σιωπηρή καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας από αυτόν. Η άσκηση του δικαιώματος επίσχεσης συνεπάγεται την υπερημερία του εργοδότη για το διάστημα της επίσχεσης και ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να απαιτήσει την καταβολή μισθού για το διάστημα αυτό.
Στην ανωτέρω περίπτωση, ο εργαζόμενος δεν είναι υποχρεωμένος να παράσχει την εργασία σε άλλο χρόνο. Ο εργοδότης, όμως, έχει δικαίωμα να αφαιρέσει από το μισθό καθετί που ο εργαζόμενος ωφελήθηκε από τη ματαίωση της εργασίας ή από την παροχή της αλλού.
Αθήνα, 1 Σεπτεμβρίου 2017
Οι προτείνοντες βουλευτές:
Ψυχογιός Γεώργιος
Βαρδάκης Σωκράτης
Καραγιαννίδης Χρήστος
Μανιός Νικόλαος
Μαντάς Χρήστος
Μπάρκας Κωνσταντίνος
Σκούφα Ελισσάβετ (Μπέτυ)
Στογιαννίδης Γρηγόριος
