ΣΧΕΔΟΝ 2 ΔΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟ 2017-2018 ΑΠΟ ΚΑΤΑΠΤΩΣΕΙΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΓΓΥΗΣΕΩΝ
Διόγκωση του χρέους έφερε η αλόγιστη χορήγηση κρατικών εγγυήσεων, κυρίως την περίοδο 1999-2009, οι οποίες και κατέπεσαν σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ !!!
Το δεύτερο μεγαλύτερο απόθεμα κρατικών εγγυήσεων στη ζώνη του ευρώ διαθέτει ηΕλλάδα σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε το ΔΝΤ.
Σε σχετική του έκθεση το ΔΝΤ αναφέρει πως οι κρατικές εγγυήσεις είναι υποχρεώσεις που μπορούν να εκθέσουν μια χώρα σε σημαντικούς δημοσιονομικούς κινδύνους και πως αν δεν χορηγούνται με φειδώ και δεν τελούν υπό ορθή διαχείριση μπορούν να προκαλέσουν σημαντική επιβάρυνση στον προϋπολογισμό, με αποτέλεσμα μεγάλες απρόβλεπτες ταμειακές εκροές και αυξημένο χρέος.
Η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με αυτή την πραγματικότητα λόγω της αλόγιστης χορήγησης κρατικών εγγυήσεων κυρίως κατά την περίοδο 1999 -2009, οι οποίες διόγκωσαν το χρέος διότι κατέπεσαν.
Το 2017 το συνολικό ύψος των δαπανών για καταπτώσεις εγγυήσεων προς φορείς εντός και εκτός Γενικής Κυβέρνησης εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα 890 εκατ. ευρώ. Το 2018 το συνολικό ύψος των δαπανών για καταπτώσεις εγγυήσεων προς φορείς εντός και εκτός Γενικής Κυβέρνησης, εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα 970 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ η Ελλάδα διαθέτει το δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό κρατικών εγγυήσεων στην ευρωζώνη μετά τη Φινλανδία. Συγκεκριμένα οι εγγυήσεις – περιλαμβανομένων εκείνων για τη στήριξη των τραπεζών- ανέρχονται στο 27% του ΑΕΠ από 28% του ΑΕΠ στη Φινλανδία Ακολουθούν οι Αυστρία, Μάλτα, Γερμανία, Κύπρος, Σουηδία, Σλοβενία, Βέλγιο, Ισπανία, Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Μικρότερο απόθεμα εγγυήσεων έχουν οι Ιταλία, Ρουμανία, Κροατία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία, Βουλγαρία, Τσεχία και Σλοβακία.
Κατά το ΔΝΤ οι χώρες θα πρέπει να επιδιώκουν να αναφέρουν τις εγγυήσεις κατά τρόπο συνεπή καθ ‘όλη τη διάρκεια του δημοσιονομικού κύκλου. Η αναφορά των εγγυήσεων μπορεί να γίνει μέσω διαφόρων καναλιών. Οι περισσότερες χώρες τις αναφέρουν στις οικονομικές τους καταστάσεις (Αυστραλία, Καναδά, Νέα Ζηλανδία, Ηνωμένες Πολιτείες). Αυτό γενικά αποτελεί απαίτηση για τις χώρες που ακολουθούν διεθνή ή εθνικά λογιστικά πρότυπα.
Ορισμένες χώρες πως η Ελλάδα, η Ινδία και η Νότια Αφρική καταγράφουν τις εγγυήσειςστις καταστάσεις εκτέλεσης του προϋπολογισμού τους. Ακόμη άλλες χώρες αποτυπώνουν αυτές τις πληροφορίες στο μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό τους πλαίσιο (Κολομβία, Περού) και στις εκθέσεις για το χρέος (Ιαπωνία, Τουρκία). Πάντως, όλο και περισσότερο, χώρες όπως οι Βραζιλία, Χιλή, Φινλανδία, Ινδονησία, Κένυα και Φιλιππίνες καταρτίζουν δηλώσεις δημοσιονομικού κινδύνου που περιλαμβάνουν αυτές τις πληροφορίες.
