To Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) καταδίκασε την Κύπρο με απόφαση του της 31ης Οκτωβρίου 2017 και δικαίωσε τον προσφεύγοντα πρώην δικαστή του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών κ. Καμένο. Στον τελευταίο το ΕΔΔΑ επιδίκασε το ποσό των 7.800 ευρώ για ικανοποίηση ηθικής βλάβης καθώς και το ποσό των 10.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα. Το Δικαστήριο στην απόφαση του δέχτηκε τον ισχυρισμό του προσφεύγοντα για μη αμερόληπτη διαδικασία που ακολουθήθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο και το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο σε υπόθεση που οδήγησε τελικά σε απόλυσή του από δικαστής λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς.
Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, ο προσφεύγων είναι Κύπριος δικηγόρος και η υπόθεσή του αφορά πειθαρχική διαδικασία εις βάρος του αναφορικά μετά το διορισμό του ως δικαστή και μετέπειτα ως προέδρου του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών.
Το 2005 το Ανώτατο Δικαστήριο δέχθηκε παράπονα για παραπτώματα του προσφεύγοντος κατά την άσκηση των δικαστικών καθηκόντων του, στον οποίο επιδόθηκε σημείωμα με τις αιτιάσεις και του ζητήθηκε να απαντήσει επί αυτών. Το Ανώτατο ανέθεσε σε άλλο δικαστή να διερευνήσει τις αιτιάσεις και εκείνος παρέδωσε αναφορά με τα στοιχεία που είχε συλλέξει από μάρτυρες και τον ίδιο τον κ.Καμένο.
Εν συνεχεία ο προσφεύγων κλήθηκε από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο το οποίο έχει αποκλειστική αρμοδιότητα για παύση δικαστών για πειθαρχικά θέματα, και το οποίο τελικά σχημάτισε κατηγορίες εναντίον του για πειθαρχικά παραπτώματα.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, σύμφωνα με τον προσφεύγοντα, το Ανώτατο δικαστικό συμβούλιο και το Ανώτατο δικαστήριο είχαν την ίδια σύνθεση, δηλαδή οι ίδιοι δικαστές εξέταζαν τους μάρτυρες που κατέθεσαν εναντίον του, αποφάσισαν να τον παραπέμψουν σε δίκη και διατύπωσαν το κατηγορητήριο εις βάρος του, ενεργώντας ως κατηγορούσα αρχή και τον δίκασαν τελικά στην δίκη που έγινε. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε ότι η όλη διαδικασία , όπως έγινε, ήταν αντίθεση στις αρχές της δίκαιης δίκης. Τελικά το Δικαστικό Συμβούλιο αποφάνθηκε ότι οι κατηγορίες εναντίον του Καμένου αποδείχθηκαν και τον απομάκρυναν από τη θέση του, απορρίπτοντας τον ισχυρισμό του περί μη δίκαιης διαδικασίας .
Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ενώπιον του ΕΔΔΑ, επικαλούμενος το άρθρο 6 παρ.1 και 2 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη και ακρόαση) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε εναντίον του δεν ήταν δίκαιη. Πρώτον, αναφέρει ότι κατηγορήθηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε από τους ίδιους δικαστές, με συνέπεια να παραβιαστεί η αρχή της αμεροληψίας. Δεύτερον, ισχυρίστηκε ότι το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο αποδέχθηκε στοιχεία, όπως αρχεία από διαδικασίες του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, στις οποίες ήταν πρόεδρος, τα οποία δεν ήταν μέρος του υλικού, και τα οποία ο δικαστής που έκανε την έρευνα συμπεριέλαβε στα αποδεικτικά στοιχεία, χωρίς ο προσφεύγων να έχει λάβει γνώση αυτών πριν τη δίκη.
Δείτε ολόκληρη την απόφαση του ΕΔΔΑ εδώ
Δείτε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που απέλυσε τον προσφεύγοντα εδώ
