ΚΥΠΡΟΣ: Μια σειρά από λάθη εντόπισε το Εφετείο (Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο) στην απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου με την οποία μητέρα ανήλικου αγοριού κρίθηκε ένοχη για παρακοή δικαστικού διατάγματος. Το διάταγμα ρύθμιζε το θέμα της επικοινωνίας των παιδιών με τη γιαγιά τους, από την πλευρά του πατέρα. Η υπόθεση φαίνεται πως δεν ήταν καθόλου τυχαία που έλαβε και ποινική διάσταση αφού, όπως σημειώνεται και στην απόφαση του Εφετείου, με αναφορά στην πρωτόδικη απόφαση, οι διαμάχες μεταξύ των δύο γυναικών «ανατρέχουν σε βάθος χρόνου».
Ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου υπήρχαν δύο θέσεις. Η γιαγιά απέδιδε στην πρώην νύφη της «επανειλημμένη και ηθελημένη παράλειψη συμμόρφωσης με τις πρόνοιες του διατάγματος», περιορίζοντας, όμως, τους ισχυρισμούς της για την κατ’ ισχυρισμόν παρακοή του δικαστικού διατάγματος επικοινωνίας σε δύο συγκεκριμένες ημερομηνίες.
Από την άλλη, η μητέρα αρνείτο τις αποδιδόμενες σε αυτήν κατηγορίες και την όποια πρόθεση καταστρατήγησης του διατάγματος γιατί τα παιδιά σε δύο περιπτώσεις δεν δόθηκαν στη γιαγιά τους.
Το Εφετείο, αφού μελέτησε όλα τα δεδομένα της υπόθεσης, έκρινε ότι «σφάλλει το Δικαστήριο, όταν χρησιμοποιεί προηγούμενες συμπεριφορές της εφεσείουσας ως μανδύα δεδικασμένου, για να τις ανασύρει προς ενίσχυση της κατάληξής του για πλημμελή ή καθόλου προετοιμασία των ανηλίκων, ώστε να επιτευχθεί η επικοινωνία με τη γιαγιά τους, αντί να επικεντρωθεί στα γεγονότα και μόνο της επίδικης ημερομηνίας». Κρίθηκε λοιπόν ότι «με λανθασμένη αφετηρία το Δικαστήριο οδηγείται σε λανθασμένη κατάληξη» και περαιτέρω ότι «επί σαθρού νομικού υποβάθρου χτίστηκε η συλλογιστική που ακολούθησε».
Από το περιεχόμενο της απόφασης του Εφετείου φαίνεται επίσης ότι ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου υπήρχε μαρτυρία σύμφωνα με την οποία λίγες ημέρες πριν την κατ’ ισχυρισμόν παρακοή του διατάγματος «η μητέρα της (σ.σ. η άλλη γιαγιά των παιδιών) και αντιπρόσωπός της μετέφερε τα παιδιά στην κατοικία των παππούδων τους για σκοπούς επικοινωνίας, τα οποία όμως και πάλι παρά τις προτροπές της μητέρας της όσο και των λειτουργών του Γραφείου Ευημερίας, που είχαν μεταβεί προς υποβοήθησή της, αρνήθηκαν να κατεβούν». Είναι με αυτά τα δεδομένα που τα παιδιά δεν παραδόθηκαν κατά την επόμενη προγραμματισμένη, βάσει του διατάγματος, συνάντηση. Υπό αυτά τα δεδομένα το Δικαστήριο έκρινε πως λανθασμένα κρίθηκε πως υπήρχε εσκεμμένη, από πλευράς της μητέρας, παρακοή του δικαστικού διατάγματος επικοινωνίας των παιδιών με τη γιαγιά τους και ως εκ τούτου ανέτρεψε την καταδικαστική απόφαση.
