Συνολικά 100 δις δολάρια ετησίως για τη χρηματοδότηση του κλίματος στις αναπτυσσόμενες χώρες μέχρι το 2020 δεσμεύτηκαν να συγκεντρώσουν οι εύπορες χώρες. Ωστόσο, το φλέγον ερώτημα αναφορικά με το ποιος πρέπει να καταβάλλει το εν λόγω ποσό παραμένει αναπάντητο. Η EURACTIV μεταδίδει από την COP23 στη Βόννη.
Οι κυβερνήσεις συνέστησαν να προετοιμάσουν τους κανόνες αναθεώρησης των δεσμεύσεών τους για μείωση των εκπομπών από το επόμενο έτος.
Οι μακρόχρονοι συμμετέχοντες στις ετήσιες διαπραγματεύσεις για το κλίμα του ΟΗΕ σημείωσαν ότι κάθε χρόνο υπάρχει μεγαλύτερη πίεση στις κυβερνήσεις των ομάδων της κοινωνίας των πολιτών να εντείνουν τις προσπάθειές τους για το κλίμα.
Και με ισχυρή επιχειρηματολογία: το 2017 αποτέλεσε μια ακόμη χρονιά ρεκόρ. Ύστερα από μια στασιμότητα τριών ετών, οι παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αυξάνονται και πάλι. Από την πλευρά του, ο ΟΗΕ υπενθύμισε στους συμμετέχοντες, ότι οι δεσμεύσεις για μείωση των εκπομπών είναι μικρότερες κατά 2/3 από όσο χρειάζεται, για να διατηρηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας παγκοσμίως στους 2 ° C.
Οι χώρες θα πρέπει να επανεξετάσουν τις μειώσεις των εκπομπών τους προς τα πάνω μέσω του «διαλόγου Talanoa» από το 2018, έναν από τους μηχανισμούς που περιλαμβάνονται στη Συμφωνία του Παρισιού, επιτρέποντας στα συμβαλλόμενα μέρη να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες τους πριν από το 2020, όταν θα τεθεί σε ισχύ η συμφωνία.
Ο σκελετός για αυτόν τον μηχανισμό έχει πλέον συμφωνηθεί και «έχει ενεργοποιηθεί» – κατά τα λεγόμενα του Mohamed Adow της Christian Aid.
Παρόλα αυτά, σημείο τριβής στην COP23 αποτέλεσε η χρηματοδότηση του κλίματος. Σύμφωνα με το άρθρο 9 της Συμφωνίας του Παρισιού, οι ανεπτυγμένες χώρες δεσμεύτηκαν να «παρέχουν οικονομικούς πόρους, για να βοηθήσουν τα συμβαλλόμενα μέρη των αναπτυσσόμενων χωρών όσον αφορά τον μετριασμό και την προσαρμογή» και να ποσοτικοποιήσουν κάθε δύο χρόνια τις καταβληθείσες συνεισφορές τους, καθώς και το επίπεδο χρηματοοικονομικής υποστήριξης που θα παρέχουν στο μέλλον.
«Η φιλοδοξία των αναπτυσσόμενων χωρών εξαρτάται από τα μέσα υλοποίησης που παρέχουν οι ανεπτυγμένες χώρες. Η COP23 δεν ανταποκρίνεται στην ώθηση και την πορεία υλοποίησης της Συμφωνίας του Παρισιού», ανέφερε η Pan-African Climate Justice Alliance.
Ορισμένες συνεισφορές έγιναν κατά τη διάρκεια αυτής της Συνόδου Κορυφής – δηλαδή της Γερμανίας (50 εκατ. ευρώ στο Ταμείο Προσαρμογής και το Ταμείο ΛΑΧ), της Σουηδίας (186 εκατ. ευρώ στο Ταμείο Προσαρμογής και το LDCF) και του Βελγίου (10,25 εκατ. ευρώ το ταμείο LDCF).
Οι αναπτυγμένες χώρες εξετάζουν την ασφάλιση ως μέσο μετριασμού των κινδύνων. Θεωρούν ότι είναι ένας τρόπος μείωσης και διάδοσης των οικονομικών κινδύνων που προκαλούνται από ακραία καιρικά φαινόμενα, τα οποία μόνο το 2017 προκάλεσαν ζημιές αξίας 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Εντούτοις, η ασφάλιση δεν είναι κατάλληλη για κλιματικές απειλές μεγαλύτερης διάρκειας, όπως η απερήμωση ή η άνοδος της στάθμης της θάλασσας.
«Η ασφάλιση μπορεί να λειτουργήσει για χώρες που έχουν αντιμετωπίσει αναπτυξιακά ζητήματα. Για αυτούς πρόκειται μόνο για την προστασία της υπάρχουσας υποδομής. Για πολύ ακραία γεγονότα που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ή να απορροφηθούν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν – αλλά αυτό δεν ισχύει και για εμάς», δήλωσε ο κ. Endalew.
Οι επιτυχίες
Ορισμένες χώρες υπό την ηγεσία του Ηνωμένου Βασιλείου και του Καναδά ξεκίνησαν μια παγκόσμια συμμαχία για τη σταδιακή εξάλειψη του άνθρακα. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η πρωτοβουλία πραγματοποιήθηκε εκτός των διαπραγματεύσεων και άσκησε πίεση τόσο στη Γερμανία, η οποία στηρίζεται στον άνθρακα για το 40% του ενεργειακού της εφοδιασμού, όσο και στις πιο αξιοσημείωτες απουσίες της Διάσκεψης, όπως τις Ηνωμένες Πολιτείες που υποστήριζαν τη χρήση ορυκτών καυσίμων.
Επιπλέον, η κοινωνία των πολιτών συνέβαλε στη σύναψη ενός σχεδίου δράσης για το φύλο, το οποίο θα στοχεύει στη συμμετοχή και εκπαίδευση περισσότερων γυναικών στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το κλίμα.
«Οι γυναίκες δεν λαμβάνουν αρκετές αποφάσεις και από την άλλη οι αποφάσεις δεν βοηθούν τις γυναίκες», γράφει στη Guardian η πρόεδρος των Νήσων Μάρσαλ, Hilda Heine.
Τα επόμενα βήματα
Η επόμενη Συνδιάσκεψη Κορυφής θα φιλοξενηθεί στην Πολωνία – το μόνο κράτος μέλος της ΕΕ που δεν έχει ακόμη επικυρώσει την τροποποίηση της Ντόχα στο Πρωτόκολλο του Κιότο – η οποία περιλαμβάνει τη δέσμευση της ΕΕ να μειώσει τις εκπομπές της κατά 30% έως το 2020 (σε σύγκριση με 1990).
Ο Επίτροπος για το Κλίμα, Miguel Arias Cañete, δήλωσε στη Βόννη την Τρίτη (13 Νοεμβρίου) ότι θα προσπαθήσει να την επικυρώσει.
Ωστόσο, οι ΜΚΟ δεν έχουν πειστεί: «Yπάρχουν προτάσεις στο κοινοβούλιο για την αύξηση της ενεργειακής απόδοσης και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Πρέπει τα κράτη μέλη να αποδείξουν ότι μιλούν για ουσιαστικές φιλοδοξίες στη διαδικασία λήψης αποφάσεων της ΕΕ», τόνισε ο διευθυντής του Climate Action Network, Wendel Trio.
