Στην Ελλάδα, η παιδική φτώχεια αυξήθηκε κατά 8.8%, από 28.7% το 2010 σε 37.5% το 2016. Αυτό σημαίνει πως πλέον πάνω από ένα στα τρία παιδιά στην Ελλάδα κινδυνεύει με φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό
Το 2016, συμπληρώθηκαν έξι χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στους διεθνείς μηχανισμούς στήριξης και την εκκίνηση των προγραμμάτων βοήθειας της ΕΕ. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν τα χρόνια αυτά, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, δυστυχώς για ακόμη μια φορά η Ελλάδα παρουσιάζει τη χειρότερη εικόνα, καθώς βιώνει τη μεγαλύτερη αύξηση της παιδικής φτώχειας από όλες τις χώρες της ΕΕ.
Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, 24,8 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 0 έως 17 ετών κινδυνεύουν από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό, με όσα δεινά συνεπάγεται μια τέτοιου είδους περιθωριοποίηση.
Συνολικά, το ποσοστό των παιδιών που κινδυνεύουν από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στην ΕΕ έχει μειωθεί ελαφρά από το 2010 στο 2016, από 27,5% σε 26,4%, όμως παρατηρήθηκαν αντιθετικές ανάμεσα στα κράτη μέλη.
Στην Ελλάδα, η παιδική φτώχεια αυξήθηκε κατά 8.8%, από 28.7% το 2010 σε 37.5% το 2016. Αυτό σημαίνει πως πλέον πάνω από ένα στα τρία παιδιά στην Ελλάδα κινδυνεύει με φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, η μεγαλύτερη αύξηση παρατηρείται στην Ελλάδα, έπειτα σε Κύπρο, Σουηδία, Ιταλία Ρουμανία. Από την άλλη πλευρά, φαίνεται πως τα ανατολικά κράτη τα οποία εντάχθηκαν στους κόλπους της ΕΕ το 2004, παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη μείωση με τη Λετονία, να έχει καταφέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα, μειώνοντας τη φτώχεια στα παιδιά της κατά 17.5%.
Ως ποσοστό επί του συνολικού πληθυσμού, τα παιδιά που κινδυνεύουν περισσότερο από φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα, και λιγότερο στη Δανία, τη Φινλανδία και τη Σλοβενία.
Τι είναι παιδική φτώχεια και τι σημαίνει για μια χώρα;
Σύμφωνα με τη UNICEF, η παιδική φτώχεια είναι ένα πολυδιάστατο φαινόμενο και μπορεί να μετρηθεί με πολλούς τρόπους.
H Eurostat ορίζει ως σε κίνδυνο με φτώχεια, τα παιδιά αυτά ζουν σε νοικοκυριά των οποίων το εισόδημα μετά τους φόρους βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας ή που βρίσκονται σε συνθήκες υλικής στέρησης ή τα άτομα της οικογένειας που μπορούν να εργαστούν βρίσκονται σε καθεστώς μερικής εργασίας ή ανεργίας.
Παράλληλα η UNICEF σημειώνει πως ενώ ένας ενήλικας μπορεί προσωρινά να πέσει στη φτώχεια, η φτώχεια στην παιδική ηλικία μπορεί να διαρκέσει μια ζωή και σπάνια το παιδί παίρνει μια δεύτερη ευκαιρία σε μια εκπαίδευση ή ένα υγιές ξεκίνημα στη ζωή. Ως εκ τούτου, η παιδική φτώχεια απειλεί όχι μόνο το μεμονωμένο παιδί, αλλά είναι πιθανό να μεταφερθεί σε μελλοντικές γενιές, αναζωογονώντας ή και επιδεινώνοντας την ανισότητα στην κοινωνία.
Στη τελική, τα αποτελέσματα της παιδικής φτώχειας δεν είναι μόνο ηθικολογικά ή κάτι που θα μας κάνει να νιώσουμε άσχημα για λίγη ώρα, πόσο μάλλον αν αφορούν το δικό μας παιδί. Οι παράπλευρες συνέπειες είναι τεράστιες, από τη μια ένα μεγάλο ποσοστό των μελλοντικών πολιτών της χώρας μεγαλώνει και ωριμάζει χωρίς να έχει τα απαραίτητα εργαλεία για να δράσει και να ανταγωνιστεί στο παγκοσμιοποιημένο πλέον περιβάλλον.
