Με την απόφαση 2581/2010 του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι ορθώς απορρίφθηκε ως αόριστη και ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης προσφυγή του Ι.Κ.Α. κατά απόφασης της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής (ΤΔΕ) στην οποία παρατίθονταν το ιστορικό της υπόθεσης και στη συνέχεια ζητούνταν η ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, χωρίς να προβάλλονται συγκεκριμένες αιτιάσεις.
ΣτΕ 2581/2010 (πηγή ddikastes.gr)
1. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, η οποία νομίμως ασκείται χωρίς καταβολή παραβόλου (άρθρο 28 παρ. 4 ν. 2579/1998, Α΄ 31), ζητείται η αναίρεση της 197/2007 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Χανίων, με την οποία απορρίφθηκε έφεση του αναιρεσείοντος Ιδρύματος κατά της 340/2004 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ηρακλείου. Με την απόφαση αυτή απορρίφθηκε ως αόριστη προσφυγή του αναιρεσείοντος Ιδρύματος κατά της 98/6.6.2000 απόφασης της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής (ΤΔΕ) του Υποκαταστήματος ΙΚΑ Αγίου Νικολάου, με την οποία είχε γίνει εν μέρει δεκτή ένσταση της αναιρεσίβλητης εταιρίας κατά των 551707/18.5.2000 και 551730/18.5.2000 Πράξεων Επιβολής Προστίμου Ακαταχωρίστων Εργαζομένων (ΠΕΠΑΕ) της Ειδικής Υπηρεσίας Ελέγχου Ασφάλισης (ΕΥΠΕΑ) Κρήτης του ΙΚΑ. Με τις πράξεις αυτές είχαν επιβληθεί σε βάρος της αναιρεσίβλητης πρόστιμα 870.000 και 7.830.000 δραχμών αντιστοίχως για παράβαση των διατάξεων του άρθρου 2 παρ. 1 του ν. 2556/1997.
2. Επειδή, στο άρθρο 45 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α΄ 97) Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ.) ορίζεται ότι «1. Το δικόγραφο, εκτός από τα στοιχεία που απαιτούν ειδικότερες διατάξεις, πρέπει να προσδιορίζει σαφώς το είδος και το αντικείμενό του …», στο άρθρο 46 ότι «Δικόγραφο που δεν περιέχει τα προβλεπόμενα από τις παρ.1 και 5 του προηγούμενου άρθρου στοιχεία είναι άκυρο, εκτός αν αυτά προκύπτουν από την εκτίμηση του όλου περιεχομένου του», στο δε άρθρο 68 ότι «1. Το δικόγραφο της προσφυγής, εκτός από τα στοιχεία που προβλέπουν οι διατάξεις του άρθρου 45, πρέπει ακόμη: α) να μνημονεύει με ακρίβεια: i. … iii. τους λόγους, οι οποίοι θεμελιώνουν το αίτημα …».
3. Επειδή, εν προκειμένω, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά από το δικάσαν διοικητικό εφετείο, στις 18.5.2000 κατά τον επιτόπιο έλεγχο από κλιμάκιο της ΕΥΠΕΑ Κρήτης του ΙΚΑ στο ξενοδοχείο που εκμεταλλεύεται η αναιρεσίβλητη στην …., διαπιστώθηκε ότι 27 εργαζόμενοι της επιχείρησης είχαν καταχωριστεί στο Ειδικό Βιβλίο Καταχώρισης Νεοπροσλαμβανόμενου Προσωπικού με αλλοιωμένες της ημερομηνίες πρόσληψης και με χρήση διορθωτικού υγρού, ενώ άλλοι τρεις εργαζόμενοι δεν είχαν καταχωριστεί καθόλου στο εν λόγω βιβλίο. Με τις 551707/18.5.2000 και 551730/18.5.2000 ΠΕΠΑΕ του αρμόδιου Υποκαταστήματος του ΙΚΑ επιβλήθηκαν στην αναιρεσίβλητη πρόστιμα 870.000 και 7.830.000 δραχμών αντίστοιχα για τις πιο πάνω παραβάσεις. Ένσταση της αναιρεσίβλητης κατά των πράξεων αυτών έγινε εν μέρει δεκτή με την 98/6.6.2000 απόφαση της οικείας ΤΔΕ, με την οποία διαγράφησαν τα πρόστιμα για 29 εργαζόμενους. Κατά της απόφασης αυτής το αναιρεσείον Ίδρυμα άσκησε την από 2.8.2000 προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ηρακλείου, με την οποία, αφού εξέθετε το ιστορικό της υπόθεσης, κατέληγε επί λέξει ως εξής: «Επειδή νόμιμη και βάσιμη είναι η προσφυγή μου. Γι αυτό και με όσα προσθέσω ζητώ …» και ακολουθούσε το αιτητικό της προσφυγής. Το διοικητικό εφετείο, επικυρώνοντας την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, έκρινε ότι το ΙΚΑ με την προσφυγή του προέβαλε αόριστα ότι αυτή ήταν νόμιμη και βάσιμη, χωρίς να προσδιορίζει τους λόγους βασιμότητας αυτής και χωρίς να προσάπτει συγκεκριμένες αιτιάσεις κατά της απόφασης της ΤΔΕ, ενώ απέρριψε λόγο έφεσης περί της τυπικότητας της ένδικης παράβασης, διότι, πέραν του ότι δεν εξειδικευόταν σε σχέση με την κρινόμενη διαφορά, είχε απαραδέκτως προβληθεί το πρώτον με το δικόγραφο της έφεσης.
4. Επειδή, με το εκτεθέν περιεχόμενό του, το δικόγραφο της προσφυγής του ΙΚΑ ήταν πράγματι αόριστο και ανεπίδεκτο δικαστικής εκτιμήσεως, διότι δεν περιείχε καμία συγκεκριμένη αιτίαση κατά της προσβληθείσας πράξης (πρβλ. ΣΕ 612/1996 , 1971 , 470/1995 , 1394/1993 , 1751/1991). Επομένως, κατ’ ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 68 του Κ.Δ.Δ. η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση επικύρωσε την πρωτόδικη, με την οποία η προσφυγή είχε απορριφθεί ως αόριστη και ανεπίδεκτη δικαστικής εκτιμήσεως, οι περί του αντιθέτου δε προβαλλόμενοι λόγοι αναιρέσεως, όπως και ο προβαλλόμενος με το από 14.9.2009 δικόγραφο πρόσθετος λόγος περί παραβίασης ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι.
Διά ταύτα
Απορρίπτει την κρινόμενη αίτηση και
Επιβάλλει σε βάρος του αναιρεσείοντος Ιδρύματος τη δικαστική δαπάνη της αναιρεσίβλητης εταιρίας, η οποία ανέρχεται σε τετρακόσια εξήντα (460) ευρώ.
