Μεγάλες καταστροφές από την υπεραλίευση και τη μόλυνση του περιβάλλοντος έχουν υποστεί τα ύδατα εκτός των εθνικών συνόρων. Ωστόσο, συνολικά 140 χώρες φαίνονται έτοιμες να υποστηρίξουν μια πρόταση για τη σύναψη μιας νέας συνθήκης για την προστασία της ανοικτής θάλασσας. Η EURACTIV σε συνεργασία με την The Guardian μεταδίδουν.
Μετά από πέντε χρόνια διαπραγματεύσεων, τα μέλη του ΟΗΕ είναι έτοιμα να συμφωνήσουν στην εκπόνηση ενός νέου εγχειριδίου μέχρι το 2020, το οποίο θα μπορούσε να δημιουργήσει περιοχές διατήρησης των υδάτων, να ρυθμίσει τις ποσοστώσεις αλιευμάτων και να επιτρέψει τη διεξαγωγή επιστημονικών ελέγχων.
«Είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία που έχουμε, για να αλλάξουμε το τρέχον status quo», δήλωσε ο Will McCallum της Greenpeace.
Αναφορικά με τη διεξαγωγή της συζήτησης για τη Συνθήκη Ανοικτής Θάλασσας, η πρώην Επίτροπος της ΕΕ για τις θαλάσσιες υποθέσεις και την αλιεία, Μαρία Δαμανάκη, τόνισε: «Πρόκειται για μεγάλη είδηση. Η ψηφοφορία αυτή θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για τη δημιουργία μιας Συμφωνίας του Παρισιού για τον ωκεανό».
Επί του παρόντος, προστατεύεται μόνο το 3,5% των ωκεανών του πλανήτη. Οι υπόλοιποι βρίσκονται αντιμέτωποι με υπεραλίευση και μολύνονται από τη ρύπανση και την εξόρυξη του βυθού.
«Η επιστήμη είναι σαφής σχετικά με το ρόλο που διαδραματίζουν οι ωκεανοί στην εξασφάλιση της τρέχουσας και της μελλοντικής δυναμικότητας του πλανήτη. Αν θέλουμε οι ωκεανοί μας να συνεχίσουν να παρέχουν τρόφιμα, να απορροφούν άνθρακα και να ρυθμίζουν το κλίμα για τον πλανήτη, τότε είναι ιδιαίτερα κρίσιμη η προστασία της βιοποικιλότητας της ανοικτής θάλασσας», δήλωσε η αντιπρόεδρος του Center for Oceans at Conservation International, Aulani Wilhelm.
Εάν η ψηφοφορία περάσει, ο ΟΗΕ θα πραγματοποιήσει τέσσερις συνεδριάσεις κατά τα επόμενα δύο χρόνια, προκειμένου να συντάξει τη συνθήκη. Από την πλευρά τους, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ελπίζουν ότι η εξέλιξη αυτή θα φέρει στο προσκήνιο κρίσιμα ζητήματα σχετικά με το κλίμα και τη χερσαία βιοποικιλότητα και τελικά θα οδηγήσει σε ένα νομικά δεσμευτικό σύνολο κανονισμών.
«Η επιβολή του κανονισμού θα αποτελέσει βασικό ζήτημα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τα κράτη τα επόμενα δύο χρόνια», δήλωσε η Liz Karan του Pew Charitable Trust.
Πάντως, αρκετά μεγάλα αλιευτικά κράτη έχουν διστάσει να υπογράψουν. Η Ισλανδία, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα έχουν προχωρήσει προς την κατεύθυνση της υποστήριξης μιας συνθήκης, αν και ορισμένοι από τους διαπραγματευτές θέλουν να αποκλείσουν τον τομέα της αλιείας. «Οι ΗΠΑ και η Ρωσία δεν έχουν υπογράψει, αλλά ούτε έχουν αντιταχθεί», δήλωσε η κ. Δαμανάκη.
Παρά τις αβεβαιότητες αυτές, οι περιβαλλοντικές ομάδες υποστηρίζουν ότι η αυξημένη εστίαση στους ωκεανούς αποτελεί ένδειξη προόδου.
Το Marine Conservation Institute ανέφερε ότι η κίνηση προς μια συνθήκη συνιστά εξαιρετικά θετική εξέλιξη. «Ένα μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας επισημαίνει τον σημαντικό ρόλο των ωκεανών για την απεξάρτηση από τον άνθρακα», ανέφερε η ομάδα, υπογραμμίζοντας ότι «οι υγιείς ωκεανοί θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής».
