Αναμφίβολα, όπως παραδέχονται στους διαδρόμους των πάνω ορόφων του Μπερλεμόντ, του πύργου της Κομισιόν στο κέντρο των Βρυξελλών, η μεγάλη κόντρα για τις προωθούμενες αλλαγές στην αρχιτεκτονική της Ε.Ε. αφορά κυρίως σε δύο σημεία: την μετάλλαξη του ESM σε EMF και στη δημιουργία θέσης Υπ. Οικονομικών στην Ε.Ε.
Και στα δύο αυτά σημεία η “κόντρα” εκφράζεται κυρίως μέσα από τρία πρόσωπα, τους κ.κ. Ντράγκι – Γιούνκερ και Βάϊντμαν. Έχει όμως σαν κοινό παρανομαστή το βουνό των περίπου 900 δισ. ευρώ “κόκκινων δανείων” πάνω στα οποία κάθεται το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Το κουβάρι της κόντρας αυτής έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται.
Ο κ. Γιούνκερ προωθεί -με όση πίεση αλλά και διπλωματία μπορεί να ασκήσει- μία “αλλαγή” από την οποία, όπως οι επιτελείς του επιμένουν, μπορούν να ξεκλειδωθούν όλα: την μετάλλαξη του ESM σε EMF.
Το να αποκτήσει η Ευρώπη το δικό της “ΔΝΤ” με την μορφή του EMF δεν κρύβει μόνο την επιθυμία αυτονόμησης της Ευρώπης από το ΔΝΤ.
Κρύβει κάτι πολύ πιο σημαντικό.
Ο ρόλος που θα έχει το EMF στο πλαίσιο της νέας αρχιτεκτονικής της Ε.Ε. σύμφωνα με τον κ. Γιούνκερ δεν θα περιορίζεται σε εκείνον του Ταμείου που θα αντιμετωπίζει τις κρίσεις στο εσωτερικό της Ε.Ε., αλλά και τα σοκ που θα μπορούσαν να προκύψουν στο τραπεζικό σύστημα.
Ο κ. Γιούνκερ – και σ’ αυτό συμφωνεί απόλυτα ο κ. Ντράγκι – θέλει το EMF να μπορεί να παίξει με τις απαραίτητες εξασφαλίσεις τον ρόλο που έπαιξε στην Ισπανία ο EFSF (χρηματοδοτώντας τη διάσωση των τραπεζών) χωρίς αυτό να χρειασθεί να περάσει μέσα από ένα πρόγραμμα στήριξης, όπως στην Ιρλανδία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Κύπρο.
Και εκεί είναι που εμφανίζεται ο κ. Βάϊντμαν, ο οποίος όντας σε διαρκή αντιπολίτευση στο ΔΣ της ΕΚΤ απέναντι στον κ. Ντράγκι, δηλώνει αντίθετος σε κάθε πρωτοβουλία για την μετάλλαξη του ESM σε EFM, μέχρι να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα των “κόκκινων δανείων” στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Για τον κ. Βάϊντμαν ο οποίος εμφανίζεται σαν ένας από τους πιθανότερους για να διαδεχθεί τον κ. Ντράγκι στην προεδρία της ΕΚΤ, ο ESM δεν πρέπει σε καμία περίπτωση, όπως υποστήριξε στις αρχές της εβδομάδας σε μία “κλειστή” συζήτηση – ενημέρωση οικονομικών αναλυτών – δημοσιογράφων, να αποκτήσει τη δυνατότητα παρέμβασης στο τραπεζικό σύστημα ως δανειστής τελευταίας ευκαιρίας, ακόμα και αν αυτό γίνεται με διασφαλίσεις.
Για τον Γερμανό τραπεζίτη θα πρέπει πρώτα οι τράπεζες να καθαρίσουν τα χαρτοφυλάκιά τους από τα βουνά των Npls και μόνο τότε να αρχίσει η συζήτηση για την μετατροπή του σε EMF. Και μάλιστα μόνο με την προϋπόθεση ότι θα έχει την εντολή να μπορεί να επιβάλει αποφάσεις για την λήψη μέτρων σε όσους – χώρες ή τράπεζες – χρειαστεί να στηρίξει χρηματοδοτικά…
Η προϋπόθεση αυτή εφόσον μπει στη συζήτηση των επικείμενων αλλαγών από τους ηγέτες της Ε.Ε. και ειδικά μεταξύ Βερολίνου – Παρισίων, ισοδυναμεί με προφανή αναβολή οποιασδήποτε αλλαγής του ρόλου του ESM καθώς το ξεκαθάρισμα των Npls σε πραγματικούς όρους δεν πρόκειται να συμβεί στο 2018…
Σ’ αυτό είναι απέναντι όχι μόνο στον κ. Γιούνκερ , αλλά και στον κ. Ντράγκι, τον οποίο φιλοδοξεί να διαδεχθεί στα τέλη του Οκτώβρη του 2019, παρά το γεγονός ότι όταν ρωτήθηκε σχετικά στα αρχές της εβδομάδας στη συνάντηση αυτή με τους δημοσιογράφους για τις προθέσεις του απέφυγε να απαντήσει…
