Επιστήμονες της NASA απέδειξαν για πρώτη φορά αποδείξεις ότι η συρρίκνωση της τρύπας του όζοντος οφείλεται στην ανθρώπινη δράση.
Η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική σχηματίζεται μετά το πέρας της πολικής νύχτας, όταν οι ακτίνες του Ήλιου διασπούν τις ενώσεις χλωρίου και θειικών και νιτρικών οξέων που έχουν συσσωρευτεί στην ατμόσφαιρα τους προηγούμενους μήνες, προερχόμενες κυρίως από την εκπομπή χλωροφθορανθράκων, οι οποίοι απαγορεύτηκαν το 1996. Οι χλωροφθοράνθρακες, οι οποίοι χρησιμοποιούνταν σε ψυκτικές συσκευές και σπρέι, έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, και με την υπεριώδη ακτινοβολία διασπώνται ελευθερώνοντας άτομα χλωρίου που λειτουργούν ως καταλύτες, επιταχύνοντας την καταστροφή του στρώματος όζοντος που μας προστατεύει από βλαβερές ακτινοβολίες.
Οι ερευνητές της NASA μέτρησαν τη χημική σύνθεση μέσα στην τρύπα του όζοντος, χρησιμοποιώντας το δορυφόρο Aura. Η ομάδα μέτρησε το υδροχλωρικό οξύ, το οποίο δημιουργείται όταν το χλώριο, αφού καταστρέψει σχεδόν όλο το διαθέσιμο όζον, αντιδρά με το μεθάνιο.
Τα ευρήματα έδειξαν ότι τα επίπεδα χλωρίου μειώθηκαν κατά περίπου 0,8% κάθε χρόνο, ενώ η μείωση του όζοντος έπεσε κατά 20% κατά τη διάρκεια του πολικού χειμώνα, σε σχέση με το 2005.
Δύο χρόνια μετά την ανακάλυψη της τρύπας της Ανταρκτικής το 1985, αρκετά κράτη υπέγραψαν το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ για τις ουσίες που καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος. Αργότερα, στο πρωτόκολλο προστέθηκαν τροποποιήσεις για την πλήρη εξάλειψη της παραγωγής χλωροφθορανθράκων, και οι ερευνητές αποδίδουν τη μείωση σε αυτή τη διεθνή απαγόρευση.
Παρά τις θετικές εξελίξεις, η προσπάθεια για την αναστροφή των ζημιών συνεχίζεται, καθώς οι χλωροφθοράνθρακες έχουν διάρκεια ζωής από 50 έως 100 χρόνια. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η τρύπα θα κλείσει σχεδόν ολοκληρωτικά μεταξύ 2060 και 2080.
