Στο Πολυνομοσχέδιο του ΥΠΟΙΚ ξεκαθαρίζεται η αληθής έννοια της διάταξης της παρ.2 του άρθρου 34 του α.ν. 1846/1951 αναφορικά με την υποχρέωση καταβολής της προβλεπόμενης δαπάνης εκ μέρους του εργοδότη σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος εφόσον διαπιστώνεται με δικαστική απόφαση ότι οφείλεται σε δόλο του τελευταίου είτε ως προς το αποτέλεσμα του ατυχήματος καθεαυτό, είτε ως προς τη μη τήρηση διατάξεων που ορίζουν μέτρα προστασίας της ασφάλειας και υγείας στην εργασία, σύμφωνα με πρόβλεψη του νομοσχεδίου του Υπ. Οικονομικών «Ρυθμίσεις για την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων του Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής και άλλες διατάξεις».
Με το Άρθρο 212, ο εργοδότης οφείλει να καταβάλει στον μεν ασφαλιστικό φορέα τις δαπάνες που αυτός χορήγησε στον παθόντα από εργατικό ατύχημα, στον δε παθόντα τη διαφορά ανάμεσα στις παροχές αυτές και την πλήρη αποζημίωση που δικαιούται από τις κοινές διατάξεις του Αστικού Κώδικα, σε κάθε περίπτωση που βεβαιώνεται δικαστικά ότι, το εργατικό ατύχημα οφείλεται σε δόλο του εργοδότη, είτε ως προς αυτό καθεαυτό το αποτέλεσμα του εργατικού ατυχήματος, είτε όμως και ως προς την παραβίαση της κείμενης νομοθεσίας περί ασφάλειας και υγείας στην εργασία.
