Ως διανοητική ιδιοκτησία ορίζεται το σύνολο των αποκλειστικών δικαιωμάτων επί πνευματικών δημιουργημάτων. Χωρίζεται σε δύο σκέλη: αφενός στη βιομηχανική ιδιοκτησία, η οποία περιλαμβάνει τις εφευρέσεις (διπλώματα ευρεσιτεχνίας), τα σήματα, τα βιομηχανικά σχέδια και υποδείγματα και τις γεωγραφικές ενδείξεις, και αφετέρου στην πνευματική ιδιοκτησία, η οποία καλύπτει τα καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά έργα. Αφότου τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), το 2009, η ΕΕ διαθέτει ρητώς αρμοδιότητα επί θεμάτων που αφορούν τα δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας (άρθρο 118).
Πώς διαχειρίζεται η ΕΕ την αρμοδιότητά της στον τομέα αυτό; Ποια νομοθετήματα έχουν εκδοθεί για την προστασία των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας; Ποια η συμβολή της νομολογίας του ΔΕΕ στην αποσαφήνιση των κρίσιμων διατάξεων; Πώς συνεισφέρουν τα ψηφίσματα του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου στην ολοκλήρωση και προώθηση αυτής της προστασίας; Αναλυτική επισκόπηση και καταγραφή του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου, σε αυτή την ευσύνοπτη έκθεση, που συντάχθηκε από την επιστημονική υπηρεσία του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου και έχει μεταφραστεί στα ελληνικά: πατήστε εδώ.
