Παρότι η διαμεσολάβηση για διαφορές μεταξύ ενοίκων, με κυρίαρχη αυτή για απλήρωτα κοινόχρηστα, θα καταστεί υποχρεωτική από τον επόμενο Οκτώβριο, η διαδικασία προκαλεί, ήδη, πονοκέφαλο σε ιδιοκτήτες.
του Δημήτρη Δεβελέγκου
Σήμερα, ο διαχειριστής μίας πολυκατοικίας, μπορεί, ύστερα από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης να προχωράει άμεσα σε δικαστικές ενέργειες για να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία του κτηρίου. Τα βασικό όπλο του είναι η διαταγή πληρωμής, που εκδίδεται σε διάστημα έως δύο εβδομάδων, επιτρέποντας την άμεση ικανοποίηση των απαιτήσεων.
Ουσιαστικά, ο διαχειριστής λειτουργεί για λογαριασμό των υπόλοιπων ενοίκων, σύροντας στα δικαστήρια τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος ή του γραφείου έστω κι αν αυτό είναι ήδη μισθωμένο. Με άλλα λόγια, η διαταγή πληρωμής εκδίδεται σε βάρος του ιδιοκτήτη, ο οποίος στη συνέχεια έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει δικαστικά τα χρήματα από τον μισθωτή του.
Τι αλλάζει
Ωστόσο, το καθεστώς αυτό θα αλλάξει από τον Οκτώβριο, σύμφωνα με όσα προβλέπει το -”εγκιβωτισμένο” στο πολυνομοσχέδιο (4512/2018) – νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη διαμεσολάβηση και τις διαφορές που υπάγονται υποχρεωτικά σε αυτή.
Οι διαφορές ανάμεσα στους ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων, που κατά βάση είναι για απλήρωτα κοινόχρηστα, ανήκουν σε αυτές που θα πρέπει να επιλύονται, από τον προσεχή Οκτώβριο εξωδικαστικά, με τη διαμεσολάβηση δικηγόρου.
Εάν μία από τις δύο πλευρές δεν προσέλθει στη διαδικασία, τότε προβλέπεται η επιβολή χρηματικής ποινής από 120 έως 300 ευρώ, η οποία μπορεί να προσαυξηθεί μέχρι 0,2% επί του αντικειμένου της διαφοράς.
Η αμοιβή του δικηγόρου-διαμεσολαβητή, ανέρχεται σε 170 ευρώ για απασχόληση έως δύο ωρών και σε 100 ευρώ ανά ώρα για απασχόληση άνω των δύο ωρών.
Περισσότερα έξοδα για τον ιδιοκτήτη
Ωστόσο, κατά τον δικηγόρο Νίκο Σιαμάκη, είναι ορατός ο κίνδυνος η διαδικασία της ικανοποίησης των απαιτήσεων να παγιδευτεί σε ένα γαϊτανάκι διαμεσολαβήσεων. Κι αυτό επειδή ο διαχειριστής διεκδικεί τα οφειλόμενα από τον ιδιοκτήτη, ο οποίος για να εισπράξει τα χρήματά του από τον ενοικιαστή θα πρέπει να ακολουθήσει την εξωδικαστική οδό.
«Η πλειονότητα των περιπτώσεων αφορά ενοικιαστές που εγκατέλειψαν το ακίνητο αφήνοντας απλήρωτους λογαριασμούς, με το διαχειριστή να στρέφεται κατά του ιδιοκτήτη για την εξόφλησή τους. Ως αποτέλεσμα, απαιτείται διαμεσολάβηση για τη διαφορά μεταξύ διαχειριστή και ιδιοκτήτη, όπως και του τελευταίου με τον ενοικιαστή. Ενδεχόμενη αποτυχία της διαμεσολάβησης, θα οδηγήσει τα εμπλεκόμενα μέρη στις αίθουσες του δικαστηρίου και σε δύο διαφορετικές διαδικασίες. Αυτό σημαίνει ότι για τον ιδιοκτήτη, που θα διεκδικήσει την οφειλή από τον ενοικιαστή του, τα έξοδα θα είναι διπλά.
«Κι εάν ο ιδιοκτήτης δεν προσέλθει στη διαμεσολάβηση, τότε απειλείται με αυξημένη δικαστική δαπάνη, πρόστιμο υπέρ του Ταμείου Χρηματοδοτήσεως Δικαστικών Κτιρίων, διαταγή πληρωμής, ένταξη στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ, δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών, κατάσχεση μελλοντικών ενοικίων του και του ακινήτου του για οφειλές κοινοχρήστων” εξηγεί ο κ. Σιαμάκης.
Από την πλευρά της η Ελένη Ιακωβίδου, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Επιχειρήσεων Κοινοχρήστων σημειώνει ότι «αν η διαμεσολάβηση πετύχει το στόχο της, τότε η πολυκατοικία «γλιτώνει» την περαιτέρω δαπάνη της αγωγής ή της διαταγής πληρωμής.
Αν δεν πετύχει, αναγκάζεται η πολυκατοικία να επιβαρυνθεί, επιπλέον, εκτός από τα χρήματα της αγωγής ή της διαταγής πληρωμής και τα χρήματα της «διαμεσολάβησης».
