Πρόστιμα-μαμούθ 6% κάθε χρόνο επί των συνολικών οφειλών τους προς τον τέως ΟΑΕΕφορτώνονται ακόμα και εκείνοι οι ασφαλισμένοι οι οποίοι έχουν σταματήσει κάθε ελεύθερη επαγγελματική δραστηριότητα.
Ουσιαστικά, καλούνται να πληρώσουν τόκους επί απλήρωτων εισφορών, παρότι μάλιστα έχουν κλείσει τα βιβλία τους. Η διαχρονική συσσώρευση χρεών γίνεται –σε πολλές περιπτώσεις– τόσο μεγάλη, που τους εμποδίζει πρακτικά να βγουν στη σύνταξη.
Και αυτό, ακόμα και αν έχουν ξεπεράσει το 67ο έτος τους και, παράλληλα, έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον 15 χρόνια ασφάλισης, και μάλιστα όχι στον τέως ΟΑΕΕ –στον οποίο χρωστούν–, αλλά στο… ΙΚΑ.
Ο λόγος για τον de facto αποκλεισμό τους από τη σύνταξη είναι το “εξωπραγματικό” ύψος των οφειλών τους προς τον τέως ΟΑΕΕ, λόγω των αχαλίνωτων προσαυξήσεων, οι οποίες συνεχίζονται αμείωτα ακόμα και αφού “έκλεισαν τα βιβλία τους”.
Έτσι, οι αυτοαπασχολούμενοι “τιμωρούνται” από το ασφαλιστικό σύστημα όχι μόνο ενόσω ασκούν δραστηριότητα –με τις γιγάντιες εισφορές τις οποίες καλούνται να πληρώνουν κάθε μήνα–, αλλά και αφού τη σταματήσουν. Απόδειξη ότι είναι παραμένουν χρεωμένοι, και μάλιστα υπέρογκα (λόγω αυθαίρετων προσαυξήσεων), ακόμα και όταν δεν έχουν πλέον κανένα απολύτως έσοδο από επιχειρηματική δραστηριότητα.
Κομμένοι από τη σύνταξη
Με τις συνολικές οφειλές (κύριες οφειλές συν προσαυξήσεις-πρόστιμα) των τέως αυτοαπασχολουμένων να εκτινάσσονται –ακόμα και μετά τον τερματισμό της επαγγελματικής δραστηριότητάς τους–, μπλοκάρεται ο δρόμος τους για τη σύνταξη.
Και αυτό, ακόμα και αν οι συγκεκριμένοι ασφαλισμένοι είναι πλέον υπερήλικες, δηλαδή έχουν ξεπεράσει τα 67 έτη τους και, παράλληλα, τηρούν όλες τις άλλες νόμιμες προϋποθέσεις για να πάρουν τουλάχιστον την εθνική σύνταξη των 346 ευρώ/μήνα από την ασφάλιση τους ως μισθωτοί, δηλαδή έχουν κλείσει τα 67 έτη τους και έχουν συμπληρώσει 15 χρόνια ασφάλισης στο ΙΚΑ.
Το ιδιαίτερα εντυπωσιακό, επίσης, είναι πως ένα μεγάλο μέρος της οφειλής τους προς τον τέως ΟΑΕΕ προκύπτει από τον ανατοκισμό με 6% κάθε χρόνο των συνολικών οφειλών τους, ακόμα και αφού σταμάτησαν κάθε ελεύθερη επαγγελματική δραστηριότητα, μαζί και την ασφάλισή τους στον τέως ΟΑΕΕ.
Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, οι απανωτές προσαυξήσεις αυτές επί των κύριων οφειλών προς τον τέως ΟΑΕΕ οδηγούν στο να φτάσουν οι συνολικές οφειλές (κύρια οφειλή συν προσαυξήσεις) πολύ πάνω από το “πλαφόν” των 20.000 ευρώ.
Έτσι, οι οφειλές αυτές δεν μπορούν να εξοφληθούν μέσω της ρύθμισης των έως 40 παρακρατήσεων σε ισόποσες μηνιαίες καταβολές σύνταξης στους οφειλέτες τέως επαγγελματίες.
Το μόνο που μπορούν να κάνουν σε αυτή την περίπτωση οι συγκεκριμένοι ασφαλισμένοι είναι να εξοφλήσουν εφάπαξ το ποσό των συνολικών οφειλών, που ξεπερνά τα 20.000 ευρώ και, έπειτα, να ρυθμίσουν σε 40 δόσεις τις οφειλές των 20.000 ευρώ.
Πραγματικό παράδειγμα
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός ασφαλισμένου –τα στοιχεία του οποίου έχει στη διάθεσή του το “Κεφάλαιο”– ο οποίος, για κύρια οφειλή γύρω στα 20.000 ευρώ, χρωστά πλέον συνολικά στον τέως ΟΑΕΕ (δηλαδή στον ΕΦΚΑ, στον οποίο έχει ενταχθεί ο ΟΑΕΕ από 1/1/2017) πάνω από 52.000 ευρώ.
Ο συγκεκριμένος πολίτης είναι ασφαλισμένος από το 1969 (στο ΙΚΑ) και έκανε έναρξη επαγγέλματος το 1997, ιδρύοντας μια επιχείρηση. Ωστόσο, το 2007 έκλεισε τα βιβλία του και διέκοψε την ασφάλισή του στον ΟΑΕΕ. Συνέχισε έκτοτε την ασφάλισή του στο ΙΚΑ ως μισθωτός.
Ωστόσο, ο ΟΑΕΕ συνέχισε να χρεώνει τον εν λόγω πολίτη με προσαυξήσεις επί των κύριων οφειλών του, αν και αυτός έχει πάψει να ασκεί ελεύθερη επαγγελματική δραστηριότητα και πλήρωνε πλέον εισφορές ως μισθωτός. Λόγω των απανωτών προσαυξήσεων, οι συνολικές οφειλές του προς τον τέως ΟΑΕΕ έχουν ξεπεράσει τα 52.000 ευρώ, έναντι 20.000 ευρώ που ήταν το 2007.
Με άλλα λόγια, οι οφειλές που είχε το 2007, όταν –δηλαδή– σταμάτησε την επαγγελματική δραστηριότητα, έχουν αυξηθεί έκτοτε κατά 32.000 ευρώ ή, αλλιώς, κατά 160%.
Έτσι, οι προσαυξήσεις έχουν ξεπεράσει τις αρχικές οφειλές κατά τη χρονική στιγμή που ο εν λόγω πολίτης διέκοψε την επαγγελματική δραστηριότητά του και, μαζί, την ασφάλισή του στον τέως ΟΑΕΕ. Αυτό σημαίνει πως είναι χρεωμένος με εντελώς πλασματικές “εισφορές” για χρόνο στον οποίο δεν ήταν… ασφαλισμένος.
Ο ίδιος έχει φτάσει σήμερα 71 ετών. Δηλαδή έχει ξεπεράσει το 67ο έτος της ηλικίας του, το οποίο απαιτείται για να “βγει” κάποιος στη σύνταξη. Ο ίδιος, επίσης, έχει κλείσει 15 χρόνια ασφάλισης στο ΙΚΑ και θα μπορούσε να λάβει την εθνική σύνταξη των 346 ευρώ. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, λόγω των δυσβάσταχτων χρεών του στον τέως ΟΑΕΕ. Το μόνο το οποίο θα μπορούσε θεωρητικά να γίνει για να βγει ο συγκεκριμένος ασφαλισμένος στη σύνταξη θα ήταν να εξοφλήσει εφάπαξ το ποσό της οφειλής του που ξεπερνά τα 20.000 ευρώ, δηλαδή να καταβάλει άμεσα 32.000 ευρώ.
Έπειτα, θα έπρεπε να ρυθμίσει σε 40 δόσεις το υπόλοιπο της οφειλής του (20.000 ευρώ). Οι δόσεις αυτές θα καταβάλλονται μέσω παρακρατήσεων στη σύνταξή του. Επειδή, όμως, η μηνιαία δόση ξεπερνά τη μηνιαία σύνταξή του (400 ευρώ η δόση, έναντι των 346 ευρώ η σύνταξη), η ρύθμιση αυτή δεν μπορεί να γίνει. Οπότε ο συγκεκριμένος ασφαλισμένος θα μείνει χωρίς σύνταξη.
