ΑΠ 1567/2004 (απόσπασμα)
Από τις διατάξεις των άρθρων 1710 και 1813 – 1822 ΑΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση θανάτου του προσώπου η περιουσία αυτού ως σύνολο (δικαιώματα και υποχρεώσεις) περιέρχεται στους κληρονόμους αυτού, είτε εκ του νόμου είτε εκ διαθήκης. Συνεπώς, εάν ο ευθυνόμενος εκ τροχαίου ατυχήματος οδηγός αποβιώσει, η υποχρέωση προς αποζημίωση μεταβιβάζεται στους καθολικούς διαδόχους αυτού (1710 παρ. 1 ΑΚ) και η αγωγή η οποία έπρεπε να ασκηθεί κατά αυτού, ως υποχρέου, ασκείται κατά των κληρονόμων αυτού (εκ του νόμου ή εκ διαθήκης), οι οποίοι με την αποδοχή της κληρονομίας του υπεισέρχονται στη θέση αυτού και ευθύνονται (κατ` αρχήν και εφόσον δεν έχουν αποδεχθεί την κληρονομία με το ευεργέτημα της απογραφής – άρθρο 1901 ΑΚ), κατά τον λόγο της κληρονομικής τους μερίδας (άρθρο 1885 ΑΚ) και όχι εις ολόκληρον (άρθρο 926, 927 ΑΚ). Η τυχόν ύπαρξη γεγονότος που να αποκλείει ή περιορίζει το σχετικό δικαίωμα ή την υποχρέωση (διαθήκη, εγγύτεροι συγγενείς, ύπαρξη και άλλων κληρονόμων) φέρει τον χαρακτήρα ενστάσεως την οποία προτείνει και αποδεικνύει ο εναγόμενος.
