Σε κάθειρξη 7 ετών για απάτη κατ’ επάγγελμα καταδικάσθηκε χθες από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Καλαμάτας πολιτικός μηχανικός από την Καλαμάτα. Το δικαστήριο αρνήθηκε να του αναγνωρισθεί οποιοδήποτε ελαφρυντικό, ενώ δέχτηκε η έφεσή του να έχει αναστέλλουσα δύναμη με τους όρους να καταβάλει εντός διμήνου εγγύηση 3.000 ευρώ, της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισης μία φορά το μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του. Του επιβλήθηκε δε και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Ο ίδιος στην απολογία του αρνήθηκε την κατηγορία και ισχυρίσθηκε πως λειτούργησε νόμιμα. Ωστόσο, οι ισχυρισμοί του δεν έγιναν δεκτοί από το δικαστήριο.
Δασική έκταση
Οι μηνυτές και παθόντες είναι μόνιμοι κάτοικοι Μεγάλης Βρετανίας και στη διαδικασία χθες παραστάθηκαν ως πολιτική αγωγή με πληρεξούσιο δικηγόρο. Η υπόθεση αφορούσε στην αγοραπωλησία έκτασης και την κατασκευή σπιτιού στη Μάνη, που όμως μέρος της ήταν σε δασική έκταση.
Όπως τονίσθηκε χθες από το δικηγόρο Πολιτικής Αγωγής, οι πελάτες του (ζευγάρι) αναγκάσθηκαν να γκρεμίσουν το ακίνητο, καθώς τους είχαν καταλογισθεί πολύ υψηλά πρόστιμα, ενώ από την όλη ιστορία έχουν χάσει περίπου 300.000 ευρώ.
Η διαδικασία χθες ξεκίνησε με την κατάθεση δύο μαρτύρων που είχαν εργασθεί στην κατασκευή του σπιτιού. Ο ένας ως εργολάβος οικοδομών, ο οποίος ισχυρίσθηκε πως εκεί δεν ήταν δασική έκταση. Επίσης, πως η έκταση επιλέχθηκε από τους ιδιοκτήτες και πως κατοίκησαν στο σπίτι αυτό από το 2005 μέχρι που το γκρέμισαν. Ακόμη, κατέθεσε ότι ο φάκελος του έργου προέβλεπε την κατασκευή 3 πυργόσπιτων, αλλά κατασκευάστηκε μόνο ένα.
Ο δεύτερος μάρτυρας, που ήταν χτίστης πέτρας, ισχυρίσθηκε επίσης ότι δεν υπήρχε δάσος εκεί παρά μόνο βράχια στην άκρη του σπιτιού.
Αρνήθηκε
Στην απολογία του ο μηχανικός αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες. Ανέφερε ότι γνώρισε την αγοράστρια όταν αναζητούσε ακίνητο και της έδειξε ένα δικό του που πωλούσε στη Μάνη, αλλά δεν τα βρήκαν. Ισχυρίσθηκε ότι στη συνέχεια η γυναίκα μόνη της βρήκε το επίμαχο οικόπεδο και του ζήτησε να το αναλάβει.
Υποστήριξε ότι ο συμβολαιογράφος ζήτησε να γίνει πρώτα μεταβίβαση σε μόνιμο κάτοικο Ελλάδας και μετά στην αγοράστρια που κατοικούσε στη Μεγάλη Βρετανία. Έτσι πρώτα έγινε η μεταβίβαση του ακίνητου στο όνομά του και αυτός το πούλησε στη μηνύτρια. Τόνισε ότι το τίμημα ήταν το ίδιο με του αρχικού πωλητή, ενώ αυτός έκανε μόνο την εξυπηρέτηση.
Ακολούθως κατέθεσε ότι δεν εκδόθηκε ποτέ άδεια για το κτίσμα, ενώ οι ιδιοκτήτες ξεκίνησαν να κτίζουν χωρίς άδεια. Για τη δασική έκταση, υποστήριξε ότι 270 τ.μ. είχαν χαρακτηρισθεί εσφαλμένα με απόφαση νομάρχη αναδασωτέα και πως οι αντιρρήσεις που κατέθεσαν έγιναν δεκτές. Μάλιστα, είπε ότι τώρα από το Δασαρχείο είναι χαρακτηρισμένο (ΑΑ) ως αγροτική έκταση.
Σε ερώτηση της Έδρας ότι η άδεια οικοδομής που εμφάνισε στο ζευγάρι ήταν πλαστή και ανήκε σε άλλη οικοδομή της Μάνης, είπε ότι δεν είναι έτσι και πως η συγκεκριμένη άδεια αφορούσε εργοταξιακό ρεύμα, ενώ οι μηνυτές μόνοι τους επέλεξαν να χτίσουν χωρίς άδεια.
Μάλιστα, από το δικαστήριο αναφέρθηκε ότι ο κατηγορούμενος το 2004 είχε υπογράψει και συμφωνητικό με το ζευγάρι ότι θα τους παρέδιδε οικοδομή 185 τ.μ. με το «κλειδί στο χέρι».
Καταστράφηκαν οικονομικά
Παρουσιάζοντας την πλευρά των θυμάτων, ο δικηγόρος τους Παναγιώτης Μουργής μίλησε για τραγωδία εν Ελλάδι για το ζευγάρι, καθώς έχουν χάσει από την ιστορία αυτή 300.000 ευρώ και καταστράφηκαν οικονομικά. Όπως είπε, το 2003 εκδόθηκε πράξη χαρακτηρισμού της έκτασης βάσει τοπογραφικών. Το 2004 εκδόθηκε βεβαίωση του Δασαρχείου ότι στο οικόπεδο αυτό τα 598 τ.μ. είναι δασική έκταση. Πρόσθεσε ότι ο κατηγορούμενος υπέγραψε με τους πελάτες του συμφωνητικό και έλαβε χρήματα για την αγορά του οικοπέδου, ενώ ξεκίνησε την κατασκευή εντός της δασικής έκτασης. Μάλιστα, τόνισε ότι σκοπίμως είχε μετατοπίσει τα όρια της δασικής έκτασης.
Το 2005 είπε ότι εξέδωσε την άδεια που τους έδειξε, χωρίς να γνωρίζουν οι πελάτες του ότι είναι πλαστή, ενώ τους έστελνε και φωτογραφίες με την πρόοδο των εργασιών. Το 2006 ολοκληρώθηκε η οικοδομή.
Το Νοέμβριο του 2009 έλαβαν στην Αγγλία έγγραφο από το Δασαρχείο, που τους έλεγε ότι έχουν καταπατήσει δασική έκταση και είχε γίνει πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής.
Αργότερα- ανέφερε- ανακάλυψαν ότι στο τοπογραφικό είχαν μετατοπισθεί τα όρια της δασικής έκτασης και το σπίτι στην πραγματικότητα είχε κτισθεί εντός της. Ταυτόχρονα, ανακάλυψαν ότι η άδεια ήταν πλαστή και η πραγματική ανήκε σε δύο άλλους αλλοδαπούς που είχαν οικοδομή σε άλλο σημείο της Μάνης.
Από την Πολεοδομία τούς επιβλήθηκε πρόστιμο 600.000 ευρώ για το αυθαίρετο και 300.000 ευρώ για κάθε έτος διατήρησής του.
Τελικά, ύστερα από πολλούς κόπους, κατάφεραν να το γκρεμίσουν, καθώς επειδή ήταν σε δασική έκταση, ούτε αυτό μπορούσαν να κάνουν.
