Τα δεκαπέντε από τα θύματα ήταν πολίτες χωρών της υποσαχάριας Αφρικής και το δέκατο έκτο μαροκινός, ενώ ανάμεσά τους υπήρχαν και τρεις γυναίκες, δήλωσε την Κυριακή στο Γαλλικό Πρακτορείο ιατρική πηγή στο νεκροτομείο της Νάδορ, πόλης του βορειοδυτικού Μαρόκου όπου μεταφέρθηκαν οι σοροί.
Ο εντοπισμός των πτωμάτων σημειώνεται σε περίοδο κατά την οποία η ισπανική οδός προσελκύει πλέον όλο και περισσότερους μετανάστες από την υποσαχάρια Αφρική που προσπαθούν να φθάσουν στην Ευρώπη.
Πάνω από 200 έχασαν τη ζωή τους
Στους ισπανικούς θύλακες Μελίγια (που γειτονεύει με τη Νάδορ) και Θέουτα βρίσκονται τα μόνα χερσαία σύνορα μεταξύ της Αφρικής και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα οποία προτιμούν πλέον τα δίκτυα διακίνησης παράτυπων μεταναστών.
Σύμφωνα με τον πιο πρόσφατο απολογισμό του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ), η Ισπανία πλέον κατατάσσεται δεύτερη σε αριθμό αφίξεων δια θαλάσσης, με 1.279 από την αρχή της χρονιάς, πίσω από την Ιταλία (4.256) και τρίτη σημαντικότερη πύλη εισόδου στην Ευρώπη για τους μετανάστες μέσω της Μεσογείου, μετά την Ιταλία και την Ελλάδα.
Πέρυσι, ο αριθμός των αφίξεων δια θαλάσσης τριπλασιάστηκε εν σχέσει με το 2016, φθάνοντας τους 22.900 μετανάστες, σύμφωνα με τον FRONTEX, τον ευρωπαϊκό οργανισμό επιτήρησης των συνόρων.
Ομως πάνω από 200 έχασαν τη ζωή τους ή εξαφανίστηκαν προσπαθώντας να κάνουν το ταξίδι αυτό.
Ο Ομαρ Νάτζι της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Μαρόκου στη Νάδορ σημείωσε ότι ως το πρόσφατο παρελθόν, «οι πιο πολλοί μετανάστες προσπαθούσαν να σκαρφαλώνουν τον ψηλό φράκτη στη Μελίγια» για να μπουν σε αυτόν τον ευρωπαϊκό θύλακα, αλλά εξαιτίας της «ενίσχυσης της δύναμης φρούρησής του», πλέον «η μόνη δυνατότητα για τους μετανάστες να περάσουν είναι δια θαλάσσης».
«Υπό το βλέμμα των αρχών»
Οι διακινητές ελέγχουν αυτήν την οδό και «απαιτούν από κάθε μετανάστη να πληρώνει 3.000 ευρώ», πρόσθεσε, διαβεβαιώνοντας ότι «η διακίνηση γίνεται υπό το βλέμμα των αρχών».
Ο Σαΐντ Σράμτι, επικεφαλής άλλης οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Μαρόκου, κατήγγειλε επίσης «τις μαφίες της παράνομης μετανάστευσης που μεταφέρουν μετανάστες με πλεούμενα θανάτου» και ευθύνονται για «αυτές τις ανθρώπινες τραγωδίες».
Επέρριψε επίσης στην Ευρώπη «το μέρος της ευθύνης που της αναλογεί» επειδή έχει αποκλείσει την πρόσβαση στους μετανάστες, όπως και στις Αρχές του Μαρόκου, οι οποίες «αποτυγχάνουν στον αγώνα εναντίον των δικτύων της παράτυπης μετανάστευσης στα χωρικά τους ύδατα».
