Για τον υπολογισμό της διάρκειας του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση (“βραχιολάκι”) δεν προσμετράται ο χρόνος της προσωρινής κράτησης [ΟλΑΠ (ποιν) 2/2018]
Με την υπ’ αριθμ. 2/2018 απόφασή της η Ποινική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε ότι για τον υπολογισμό της διάρκειας του περιοριστικού όρου του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση (“βραχιολάκι”) δεν χωρεί προσμέτρηση και του χρόνου της προηγηθείσας προσωρινής κράτησης του κατηγορουμένου, η οποία αντικαταστάθηκε με τον όρο αυτό.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση του Αρείου Πάγου, ο περιοριστικός όρος του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση, που προστέθηκε για την περίπτωση των υποδίκων στους ενδεικτικά απαριθμούμενους περιοριστικούς όρους (παρ. 2 του άρθρου 282 του Κ.Ποιν.Δικ), τίθεται ως ενδιάμεσο μέτρο ανάμεσα στους λοιπούς περιοριστικούς όρους και στο μέτρο της προσωρινής κρατήσεως, με συνέπεια ο εν λόγω όρος να έπεται των λοιπών όρων στην σειρά αντιμετωπίσεώς τους ως ενδεχομένων, αλλά να προηγείται πάντοτε της εξετάσεως του ενδεχομένου της επιβολής προσωρινής κρατήσεως.
Πρώτα δηλαδή εξετάζεται η δυνατότητα να εξυπηρετηθούν οι από το άρθρο 296 Κ.Ποιν.Δικ. σκοποί με την επιβολή κάποιου από τους υπόλοιπους περιοριστικούς όρους και μόνο στην περίπτωση που κριθεί αιτιολογημένα ότι οι υπόλοιποι περιοριστικοί όροι δεν επαρκούν και εφόσον συντρέχουν όλες οι προβλεπόμενες προϋποθέσεις και περιπτώσεις επιβολής της προσωρινής κρατήσεως, τότε αντί για προσωρινή κράτηση επιβάλλεται ο περιοριστικός όρος του κατ ‘οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση, μόνο εφόσον ο κατηγορούμενος έχει γνωστή διαμονή και εφόσον συναινεί σε αυτό.
Καθίσταται έτσι σαφές ότι ο περιοριστικός όρος του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση είναι μέτρο αποκλειστικά εναλλακτικό προς την προσωρινή κράτηση, διακριτό και μη ταυτιζόμενο με αυτήν, επιβάλλεται μόνο αντ’ αυτής και μόνον εφόσον συντρέχουν οι προβλεπόμενες προϋποθέσεις επιβολής της προσωρινής κρατήσεως, είναι εφικτή η επιβολή του και επιπλέον κρίνεται ότι με τους λοιπούς περιοριστικούς όρους δεν ικανοποιούνται οι από το άρθρο 296 Κ.Ποιν.Δικ. σκοποί, δηλαδή της αποτροπής του κινδύνου τελέσεως νέων εγκλημάτων και της διασφαλίσεως ότι εκείνος στον οποίο επιβλήθηκαν οι όροι θα παραστεί οποτεδήποτε στην ανάκριση ή στο δικαστήριο και θα υποβληθεί στην εκτέλεση της αποφάσεως.
Εξ άλλου, η ετερότητα του περιοριστικού όρου του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση από την προσωρινή κράτηση καθίσταται πρόδηλη και από την αντιπαράθεση των συνεπειών που επιφέρουν για τον υπόδικο η επιβολή τους, συνισταμένων (συνεπειών) στην μεν πρώτη περίπτωση (του κατ’ οίκον περιορισμού) στην υποχρέωση του κατηγορουμένου να παραμένει διαρκώς στην κατοικία του, όπως αυτή ορίστηκε στην ανακριτική διάταξη, στην δε δεύτερη περίπτωση (της προσωρινής κρατήσεως), στον εγκλεισμό του στο κατάστημα κρατήσεως.
Η μη ταύτιση και η μη θεώρηση του ως άνω όρου του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση, ως προσωρινής κράτησης, επιβεβαιώνεται και από τις ρυθμίσεις των άρθρων 87 και 110 Β Π.Κ., αφού δεν προβλέπεται αφαίρεση της διάρκειάς του από την καταγνωσθείσα ποινή, ούτε λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό των ορίων εκτίσεως της ποινής στην περίπτωση απολύσεως καταδίκων υπό τον όρο του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση.
Περαιτέρω, εμφανώς λόγω της βαρύτητας και του επαχθούς χαρακτήρα του όρου του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση, κατά κυριολεξία μέτρου δικονομικού καταναγκασμού, ορίζεται με την διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 283 A Κ.Ποιν.Δικ. ότι ο περιοριστικός αυτός όρος αντιμετωπίζεται όπως ακριβώς και η προσωρινή κράτηση σε σχέση με την διάρκεια, τα ανώτατα όρια, την εξακολούθηση ή διακοπή του και την επανεξέτασή του στα προβλεπόμενα χρονικά διαστήματα, με ανάλογη εφαρμογή των άρθρων 287 και 288 Κ.Ποιν.Δικ.
Για τον υπολογισμό, όμως, της διάρκειας του περιοριστικού μέτρου του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση δεν χωρεί προσμέτρηση και του χρόνου της προηγηθείσης προσωρινής κρατήσεως του κατηγορουμένου, η οποία αντικαταστάθηκε με τον όρο αυτό.
Η Ολομέλεια επισημαίνει ότι η αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή, (ότι δηλαδή στον συνυπολογισμό της διάρκειας του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση χωρεί προσμέτρηση και του χρόνου της προηγηθείσης προσωρινής κρατήσεως του κατηγορουμένου, η οποία αντικαταστάθηκε με τον όρο αυτό), δεν μπορεί να συναχθεί ούτε από την γραμματική ερμηνεία των προαναφερομένων διατάξεων, ούτε από τον σκοπό του ν. 4205/2013, όπως αυτός αποτυπώνεται στην αιτιολογική έκθεσή του και συνίσταται στην αποσυμφόρηση των καταστημάτων κρατήσεως.
Δείτε αναλυτικά την απόφαση στο areiospagos.gr
