Μία δεκαετία μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers και το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης η Ευρώπη δείχνει να έχει ανακτήσει μια σταθερή πορεία οικονομικής ανάκαμψης με όλες ανεξαιρέτως τις οικονομίες – ακόμα και την ελληνική – να έχουν θετικό πρόσημο ανάπτυξης και με τις αγορές εργασίας των κρατών-μελών να ανακάμπτουν. Παρά ταύτα η κρίση μοιάζει να έχει αφήσει πίσω της σημάδια που εξακολουθούν να ταλανίζουν τους πιο αδύναμους κρίκους των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Και οι νέοι εξ ορισμού ανήκουν στους αδύναμους.
Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat έδειξαν ότι το 2017 το γενικό ποσοστό της ανεργίας στην ΕΕ υποχώρησε στο 7,6%, πλησιάζοντας στο χαμηλότερο ποσοστό 7,2%, στο οποίο είχε καταγραφεί το 2007, πριν δηλαδή από το ξέσπασμα της κρίσης. Η ανεργία των νέων επίσης έχει υποχωρήσει στο 16,8%, ποσοστό που δεν απέχει πολύ από το 15,7% που είχε καταγραφεί το 2007.
Εν προκειμένω, ωστόσο, πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι. Και τα ενθαρρυντικά αυτά ποσοστά δεν αποτυπώνουν την καθημερινότητα των ανθρώπων, και συγκεκριμένα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νέοι Ευρωπαίοι για να ξεκινήσουν τον εργασιακό τους βίο. Η έρευνα της Eurofound, που βασίστηκε στα στοιχεία της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, αποκάλυψε εν προκειμένω ότι η μακροχρόνια ανεργία μαστίζει τους νέους της Ευρώπης παρά το ότι η βραχυχρόνια ανεργία υποχωρεί. Δηλαδή, για όσους νέους πασχίζουν πάνω από ένα 12μηνο να βρουν μια θέση εργασίας, είτε αυτή είναι η πρώτη του εργασιακού τους βίου είτε όχι, οι πιθανότητες να ευοδωθούν οι προσπάθειές τους περιορίζονται αντί να αυξάνονται.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
